@tlantis schreef:]Mag allemaal waar zijn, maar zij stelde in Trouw dat ze zich niet voor kon stellen dat haar joodse buurman (die toch ook in God geloofde) verloren zou gaan. Toch leert de bijbel ons dat ook Joden de Here Jezus als zaligmaker zullen moeten leren kenne.
Dat zij zich dit overigens niet kan voorstellen neem ik haar niet kwalijk... dat soort dingen voor kunnen stellen is in de regel ook niet voor mensen bedoeld. Dat ze daarop echter tegen de bijbel in gaat vind ik wel erg jammer...
Vraag aan @tatlantis (Trouw) en The Keimpe (RD)
Als ik het goed begrepen heb, ging het hier om interviews. Wat zouden jullie geantwoord hebben, op de vraag of je je het kon voorstellen dat de joodse buurman verloren zou gaan? Zouden jullie nou echt hebben gezegd (en dat zou dan ook verschenen zijn in de krant) dat jullie je het wèl konden voorstellen dat die joodse buurman verloren zou gaan? Of zou je gezegd hebben: "daar doe ik geen uitspraak over"? Of iets anders?
Wat zouden jullie nou gewild hebben dat de Majoor had geantwoord? Ik ben het zó eens met de Majoor, want ik kan het me OOK niet voorstellen. En ik denk jullie ook niet. Ons voorstellingsvermogen is daarvoor te klein. En daarom zei de Majoor dat ze het zich niet kon voorstellen.
Want waar liggen nou de grenzen? We beginnen lekker makkelijk met de heidenen, die verloren gaan, een stapje verder is de mensen die in Allah geloven, nog een stapje verder de joodse buurman, vervolgens de remonstranten, nog wat verder de rooms-katholieken, en voor we het weten, gaat iedereen verloren die niet precies ons geloof belijdt.
Zullen we er maar helemaal vanaf blijven, en niet voor God gaan spelen? En zullen we het er gewoon maar op houden dat we het ons "niet voor kunnen stellen"?