joepie schreef:jas schreef:Ik zie het musiceren als roeping, zoals ook verkondiging een roeping is. Ik speel dan ook met een gerust geweten in andere kerken dan mijn thuiskerk, als er een beroep op me gedaan wordt. God heeft ons ook onze talenten gegeven, en ik ben er van overtuigd dat een ieder de van God ontvangen talenten naar beste vermogen moet gebruiken en dienstbaar stellen. Ja, ook over kerkmuren heen. Ik speel in lutherse, waalse, rk, pkn en christian science diensten. Zonder gewetenswroeging.
Op die manier als jij redeneerd ga je weer God aan jou behoeftes aanpassen. Jij hebt van God die talenten gekregen dus MOET je ze wel gebruiken waar JIJ wil. Want ja, je hebt ze nu eenmaal gekregen van Hem. Dus kun je Hem er ook alleen maar mee dienen als je ze zoveel mogelijk gebruikt. Daarmee leg je misschien wel andere talenten die je ongetwijfeld ook hebt gekregen onder de korenmaat.
Ik heb ook van God een talent gekregen. De talent van het voorzien.
Moet ik nu ook maar een praktijk gaan beginnen en mensen de toekomst gaan voorspellen? Heb tenslotte die gave van Hem gekregen.
Het spijt me echt voor je, maar mijn roeping ligt niet binnen kerkmuren. Het is juist fantastisch dat door musiceren kerkmuren kunnen verdwijnen.
En ja, ik denk inderdaad dat je ontvangen talenten zoveel mogelijk moet gebruiken en ontplooien. Hoe kom je er bij dat ik daardoor God aan mijn behoeftes aanpas??? Bovendien draai je de zaak om. Ik speel juist waar een behoefte is, dus ik voorzie daarin. Wat is daar mis mee dan? Moeten wij niet dienstbaar zijn aan God en onze naasten?
Het probleem zit hem er zeker in dat ik het ook leuk vind? Het moet een soort offer zijn, iets wat we wel doen maar eigenlijk erg vervelend vinden? Nou, dat is in elk geval mijn theologie niet hoor. Ik dien mijn Heere met blijdschap en zie het als een gunst van Hem dat ik mag spelen.
Wat de andere talenten betreft, die heb ik niet.
En Thomas antwoordde en zeide tot Hem: Mijn Heere en mijn God! (Joh. 20:28 )
