avondmaal

[PeterD]

Nooit zal op het moment dat je je eigen schuld echt leert kennen als de reden waarom je God niet dienen kunt zoals Hij verdient, op dat moment ook direct de zalige vreugde van de verlossing in je hart kunnen zijn. Het zijn drie onderscheiden delen van een bekering. De volgorde is altijd hetzelfde, alleen is het bij iedereen weer anders, maar deze volgorde kan in een bekering niet gemist worden. Hoe zou je op het moment dat je diepe droefheid over je zonden voelt ook direct die vreugde van Hem in hart kunnen zijn?

Dit onderschrijf ik volledig!

[Marnix]

Nooit zal op het moment dat je je eigen schuld echt leert kennen als de reden waarom je God niet dienen kunt zoals Hij verdient, op dat moment ook direct de zalige vreugde van de verlossing in je hart kunnen zijn. Het zijn drie onderscheiden delen van een bekering. De volgorde is altijd hetzelfde, alleen is het bij iedereen weer anders, maar deze volgorde kan in een bekering niet gemist worden. Hoe zou je op het moment dat je diepe droefheid over je zonden voelt ook direct die vreugde van Hem in hart kunnen zijn?

Ooit gehoord van gemengde gevoelens? Als je slecht nieuws en goed nieuws op een zelfde moment hoort zul je ook aan de ene kant bedroefd en aan de andere kant blij zijn. Vergelijk het bijvoorbeeld met een christelijke begrafenis. Op zo'n begrafenis ben ik verdrietig omdat ik de overledene zal gaan missen hier. Tegelijkertijd ervaar ik daar ook troost en blijdschap omdat ik weet dat die persoon bij God is en eeuwig mag leven.

Wil jij soms beweren dat het stappen zijn? En als je uit je berouwfase bent je geen berouw meer hebt? Berouw is iets wat je hele leven aanwezig blijft, omdat je zondig bent.... Maar als je je verlossing kent ken je naast je zonden ook je verlossing daarvan. Verlossing betekent vrij zijn van zonden, God doet de zonden weg.... Dat God je zonden vergeeft, wegdoet, is iets wat mensen soms moeilijk vinden... Waar God de zonden heeft vergeven en je schoon heeft gewassen hebben we zelf nog verdriet als zouden de zonden er nog zijn. Beseffen we wel goed dan wat vergeving is? Het is zoals in de gelijkenis van de slaaf die een onbetaalbare schuld had.... de koning scheld de schuldt kwijt.... Moet je dan eerst nog 10 jaar rondlopen alsof die schuld er nog zou zijn?

[Adriana]

Nooit zal op het moment dat je je eigen schuld echt leert kennen als de reden waarom je God niet dienen kunt zoals Hij verdient, op dat moment ook direct de zalige vreugde van de verlossing in je hart kunnen zijn. Het zijn drie onderscheiden delen van een bekering. De volgorde is altijd hetzelfde, alleen is het bij iedereen weer anders, maar deze volgorde kan in een bekering niet gemist worden. Hoe zou je op het moment dat je diepe droefheid over je zonden voelt ook direct die vreugde van Hem in hart kunnen zijn?

Is het echt een volgorde? Volgens mij gaan de gevoelens van de ellende, verlossing en dankbaarheid ook door elkaar. Soms ben je heel dankbaar voor wat de Heere voor je heeft gedaan, een ogenblik later, als je weer in jezelf kijkt, ben je weer verdrietig door al de zonde die je in jezelf ziet. En ook dankbaarheid kan er zijn als je naar de Heere kijkt, maar verdriet als je naar jezelf ziet. De dankbaarheid wordt alleen maar groter als je ziet wie jezelf bent en toch ondanks alles wat God voor je heeft gedaan, maar ook dat HIJ de Getrouwe blijft en ik de ontrouwe!!

[Gershwin]

On-topic?
Bij alle reformatorische afgescheiden kerken is de enige officiele voorwaarde om aan het avondmaal deel te nemen volgens mij dat je belijdenis gedaan hebt, meestal moet dat in de desbetreffende kerk zijn. Kerken sluiten elkaars bestaansrecht door hun lidmaatschaps-eisen eigenlijk uit...

[Marnix]

Misschien zit er wel een soort concurrentie in... om te laten merken dat je je toch beter voelt dan die andere kerken... dus moet je daar ook belijdenis doen, anders zal er met je geloof wel wat mis zijn. Zo is vroeger wel gedacht, nu niet meer zo... maar met die traditie breken is voor velen toch nog heel moeilijk.

[PeterD]

On-topic?
Bij alle reformatorische afgescheiden kerken is de enige officiele voorwaarde om aan het avondmaal deel te nemen volgens mij dat je belijdenis gedaan hebt, meestal moet dat in de desbetreffende kerk zijn. Kerken sluiten elkaars bestaansrecht door hun lidmaatschaps-eisen eigenlijk uit...

Kerkelijk recht én Goddelijk recht is nodig om aan te mogen gaan.

[alex leusink]

Nooit zal op het moment dat je je eigen schuld echt leert kennen als de reden waarom je God niet dienen kunt zoals Hij verdient, op dat moment ook direct de zalige vreugde van de verlossing in je hart kunnen zijn. Het zijn drie onderscheiden delen van een bekering. De volgorde is altijd hetzelfde, alleen is het bij iedereen weer anders, maar deze volgorde kan in een bekering niet gemist worden. Hoe zou je op het moment dat je diepe droefheid over je zonden voelt ook direct die vreugde van Hem in hart kunnen zijn?

Is het echt een volgorde? Volgens mij gaan de gevoelens van de ellende, verlossing en dankbaarheid ook door elkaar. Soms ben je heel dankbaar voor wat de Heere voor je heeft gedaan, een ogenblik later, als je weer in jezelf kijkt, ben je weer verdrietig door al de zonde die je in jezelf ziet. En ook dankbaarheid kan er zijn als je naar de Heere kijkt, maar verdriet als je naar jezelf ziet. De dankbaarheid wordt alleen maar groter als je ziet wie jezelf bent en toch ondanks alles wat God voor je heeft gedaan, maar ook dat HIJ de Getrouwe blijft en ik de ontrouwe!!

Zeker geloof ik dat ze steeds weer terug komen, maar wel in die volgorde. Die volgorde is voor mij heilig, omdat ze zo in de Bijbel ook steeds, symbolisch, terugkomt.

[SDG]

Zeker geloof ik dat ze steeds weer terug komen, maar wel in die volgorde. Die volgorde is voor mij heilig, omdat ze zo in de Bijbel ook steeds, symbolisch, terugkomt.

Je moet de Bijbel niet laten buikspreken. Er zijn vele voorbeelden in de Bijbel van mensen die langs een andere weg zijn geleid. Liefelijk getrokken, zegt Brakel. En ook in hun leven is de drieslag ellende, verlossing en dankbaarheid zeker aanwezig geweest, maar niet per se in die volgorde.

[alex leusink]

Ook uit het stuk van de ellende blijkt (JUIST!!!) de liefde. Want als je Gods liefde niet voelt wat Hij doet voor zondaren, zul je ook nooit zien hoe slecht jezelf bent.

(Kan me niet voorstellen trouwens dat Brakel ergens zegt dat deze drie niet in deze volgorde gaan)

[SDG]

Ook uit het stuk van de ellende blijkt (JUIST!!!) de liefde. Want als je Gods liefde niet voelt wat Hij doet voor zondaren, zul je ook nooit zien hoe slecht jezelf bent.

Dat zal niemand ontkennen, maar dat stond ook absoluut niet ter discussie.

(Kan me niet voorstellen trouwens dat Brakel ergens zegt dat deze drie niet in deze volgorde gaan)

Lees maar even mee: Brakel is genuanceerder dan jij

Omdat deze wijze van bekering de meest gewone is, zullen we die in haar begin, voortgang en einde wat breder ontvouwen, opdat een ieder zich daarin zou kunnen spiegelen. Maar we zeggen dit vooraf, dat niemand bekommerd moet zijn over de wijze van bekering; omdat hij niet is overgebracht op deze of gene wijze, die men zichzelf voorschrijft, of op welke anderen bekeerd zijn. Als de bekering er is, is het goed. Zie dan niet tot je verwarring terug op de manier, als was de manier van bekering in je zodanig, dat je nooit iets dergelijks gelezen of gehoord had. Want de wegen van God zijn wonderbaar. De één ondervindt wel iets, waar de ander niet van weet, ook in de gewone weg van de bekering. Maar men moet vaak terugzien op al de voorzienigheden en de wegen, waardoor God ons geleid heeft. Dat geeft ons stof tot verwondering, tot verheerlijking van God, en tot verzekering van onze staat.

[Cathy]

Zeker geloof ik dat ze steeds weer terug komen, maar wel in die volgorde. Die volgorde is voor mij heilig, omdat ze zo in de Bijbel ook steeds, symbolisch, terugkomt.

Het grootste voorbeeld van je ongelijk is Saulus/Paulus, lijkt me.

[Marnix]

Nooit zal op het moment dat je je eigen schuld echt leert kennen als de reden waarom je God niet dienen kunt zoals Hij verdient, op dat moment ook direct de zalige vreugde van de verlossing in je hart kunnen zijn. Het zijn drie onderscheiden delen van een bekering. De volgorde is altijd hetzelfde, alleen is het bij iedereen weer anders, maar deze volgorde kan in een bekering niet gemist worden. Hoe zou je op het moment dat je diepe droefheid over je zonden voelt ook direct die vreugde van Hem in hart kunnen zijn?

Is het echt een volgorde? Volgens mij gaan de gevoelens van de ellende, verlossing en dankbaarheid ook door elkaar. Soms ben je heel dankbaar voor wat de Heere voor je heeft gedaan, een ogenblik later, als je weer in jezelf kijkt, ben je weer verdrietig door al de zonde die je in jezelf ziet. En ook dankbaarheid kan er zijn als je naar de Heere kijkt, maar verdriet als je naar jezelf ziet. De dankbaarheid wordt alleen maar groter als je ziet wie jezelf bent en toch ondanks alles wat God voor je heeft gedaan, maar ook dat HIJ de Getrouwe blijft en ik de ontrouwe!!

Zeker geloof ik dat ze steeds weer terug komen, maar wel in die volgorde. Die volgorde is voor mij heilig, omdat ze zo in de Bijbel ook steeds, symbolisch, terugkomt.

Klopt, ben ik met je eens... alleen zie ik nergens in de bijbel dat iemand die bekeerd werd eerst 10 jaar berouw had voor hij/zij de verlossing ontving. Je moet fasen niet langer maken dan ze zijn, en de fasen van berouw en blijdschap van verlossing kunnen elkaar voor een groot deel overlappen. Als het goed is heb je je hele leven berouw over zonden die je telkens weer doet en mag je ook vanaf het begin dat je met je berouw naar God gaat vergeving ontvangen en getroost en verblijd worden met zijn blijde boodschap van verlossing.

[PeterD]

Het stuk van Brakel kan ook aangegrepen worden om iedere verdere discussie in de mond te snoeren.

En dan dit:

Zonder verlossing niets om dankbaar te zijn; zonder ellende heb je geen verlossing nodig.

[PeterD]

Zeker geloof ik dat ze steeds weer terug komen, maar wel in die volgorde. Die volgorde is voor mij heilig, omdat ze zo in de Bijbel ook steeds, symbolisch, terugkomt.

Het grootste voorbeeld van je ongelijk is Saulus/Paulus, lijkt me.

Ik denk het niet. Paulus werd in zijn ellende gebracht doordat de Heere hem op zijn weg stilzette. Paulus heeft een paar dagen in zijn ellende doorgebracht. Biddend. Toen hem de verlossing werd aangezegd, is hij daar echter ook dankbaar voor geweest.

[Cathy]

Zeker geloof ik dat ze steeds weer terug komen, maar wel in die volgorde. Die volgorde is voor mij heilig, omdat ze zo in de Bijbel ook steeds, symbolisch, terugkomt.

Het grootste voorbeeld van je ongelijk is Saulus/Paulus, lijkt me.

Ik denk het niet. Paulus werd in zijn ellende gebracht doordat de Heere hem op zijn weg stilzette. Paulus heeft een paar dagen in zijn ellende doorgebracht. Biddend. Toen hem de verlossing werd aangezegd, is hij daar echter ook dankbaar voor geweest.

Klopt,
1. Yeshua verscheen in zijn leven op een manier zoals hij Hem nog niet eerder had gezien.
2. daardoor ging hij zijn ellende pas inzien.