Rene Z schreef:elbert schreef:Nou nee, de woordvolgorde is dusdanig dat er staat: voorwaar zeg ik u, heden zult gij met mij in het paradijs zijn (je zou er eens een Griekse brontekst bij moeten nemen, dat kan bijv.
hier).
Ik heb de griekse grondtekst ook, maar hierin worden geen komma's geplaats dus is maar net hoe je er tegen aankijkt. Bovendien bestaat het paradijs niet meer en komt dit pas terug op de nieuwe aarde.
Met het paradijs wordt hier de hemel bedoeld. Dit kun je ook opmaken uit 2 Kor. 12:4, waar Paulus het erover heeft dat hij tot in de derde hemel is opgetrokken geweest en in 1 adem noemt hij dan het paradijs. De term 3e hemel slaat op de hemel waar God en de engelen wonen en dus ook de zielen van de heiligen, de 1e hemel slaat op de wolkenhemel en de 2e hemel op de sterrenhemel (dit alles volgens de kanttekeningen van de statenvertaling tenminste).
Rene Z schreef:Zie ook de gelijkenis van de rijke man en de arme Lazarus in Lukas 16: Lazarus wordt door de engelen naar de hemel gebracht, in de schoot van Abraham en de rijke man slaat zijn ogen op in de hel. Tegelijkertijd wordt duidelijk dat de broers van de rijke man nog op de aarde zijn (vers 27 en 28 ).
Moet je dit stuk letterlijk nemen? Of als een soort beeld verhaal (spot)?
De personen zijn niet letterlijk genomen, maar verder zou ik het niet als een beeldverhaal opvatten. Ik zie daar ook geen reden toe. Jezus spreekt hier over de hemel en de hel en aangezien geen mens die toen op de aarde leefde daarnaartoe was geweest, lijkt het me overbodig dat Hij hier in beeldspraak zou spreken. Dit verhaal lijkt me een waarschuwing om niet in de hel terecht te komen.
Rene Z schreef:Ook is duidelijk dat het lichaam in het graf blijft liggen (dat kun je door opgraving controleren

). Blijkbaar is alleen de ziel in de hemel of in de hel. Zie ook bijv. Openbaring 6:9.
Hoe verklaar je dan het stuk waar wordt gesproken over de nieuwe hemel en de nieuwe aarde na de dag des oordeels? Want daarna ga je pas naar de hemel of het paradijs.
Dan zal inderdaad alles volkomen zijn, de aarde zal nieuw zijn en de hemel ook. Tot die tijd is alles onvolkomen: de Gemeente van God is nog niet vol en ook op de aarde heerst nog de zonde. Dat zal pas achter de rug zijn op de nieuwe hemel en de nieuwe aarde. Dit sluit echter het verblijven van de ziel bij God voor die tijd niet uit. Vandaar ook dat Paulus ernaar verlangt om ontbonden te worden en met Christus te zijn, want dat is het beste (Fil. 1:23). Als de ziel bijv. zou slapen tot de jongste dag (de zieleslaap, wat o.a. de Jehova's getuigen en adventisten leren), dan had Paulus dit nooit mogen verlangen. Toch was zijn verlangen blijkbaar gegrond en daarmee hebben we de zieleslaap te verwerpen.
Rene Z schreef:Blijkbaar komen op de jongste dag ziel en lichaam weer bij elkaar, hoewel we bij het lichaam dan aan een veranderd (hemels) lichaam moeten denken (1 Kor. 15:42 e.v.). In dit gedeelte, dat over de opstanding gaat, wordt primair over het lichaam gesproken.
De ziel is dus bij het sterven ofwel in de hemel of in het dodenrijk, het lichaam ligt in het graf tot de jongste dag.
Ik geloof persoonlijk dat je "ziel" opgeslagen word bij God op het moment dat je sterft, en na de dag des oordeels in je nieuwe lichaam wordt "geplaatst". Dus eigenlijk ga je toch naar de hemel
Ik vind dit een heel moeilijk onderwerp maar wel intersant om over na te denken.
Groet Rene
Als je met het "opgeslagen" zijn bij God bedoelt, dat de ziel bij Hem leeft, dan zijn we het eens. Ook van Abraham, Isaak en Jakob wordt gezegd dat zij voor Hem leven (Mark. 12:27, Luk. 20:38 ).
Overigens is dit wel een moeilijk onderwerp inderdaad.

Laat de woorden van mijn mond en de overdenking van mijn hart welgevallig zijn voor Uw aangezicht, HEERE, mijn rots en mijn Verlosser! (Ps. 19:15)