jas schreef:
Soms ervaar je in muziek een schoonheid die bijna het menselijk kunnen overstijgt. . . . In die schoonheid kun je God als Schepper ervaren, dat Hij mensen, zoals bijv. Bach, met zulke talenten begiftigd heeft. In die zin, verbind ik beide ervaringen met elkaar. Alle dingen zijn immers uit God, dus ook de kunst om mooie muziek te maken. Maar, en hier komt het, je kunt er God als Schepper in kennen of herkennen, doch niet als Zaligmaker. Daar is meer voor nodig dan muziek, nl. het vergevende bloed van Jezus Christus. De mening dat deze ervaring door muziek voelbaar is, wijs ik radicaal af. Men moet leren onderscheid maken tussen religieuze en emotionele ervaringen.
Thanks voor de uitleg . . . het gaat dus om de kunst en niet de theologie. God de schepper, the creator, creativiteit, het verwoorden van het onuitsprekelijke. Toch denk ik dat een muzikant / kunstenaar ook inhoudelijke (theologische) zaken als vergeving kan verbinden met een ervaring. Alleen is nooit zo zwart op wit als we (menen) te lezen in Bijbel, of als onze dogma's zijn.
En wat is schoonheid? Als iemand de rauwheid kan verwoorden? De donkerheid? Gods Toorn? spreek je dan ook over schoonheid? Anyway, misschien een discussie an sich.
Terug naar de gitaartjes . . . want uiteindelijk heb je daar niet zo veel mee als ik het goed begrijp. Luister er niet naar zou ik zeggen. Ergernis is een verspilling van energie. Tja, en er zijn verschillen tussen zeer charismatische reformatorische christenen. compleet in trance raken is wel een hele stap verder dan je te laten gaan en je ongeremd te voelen.
Maar, blijf vooral van muziek houden en als je de vermogens hebt om er een hoge standaard op na te houden. . . doen! zou ik zeggen. Zoek vooral naar muziek en verwacht dat er altijd nog meer is wat je niet kent, Gd is groot and so is the earth.
peace, Scape