Bookman:
Nee ik hoef me daar geen zorgen over te maken.
Stel dat je op de één of andere manier op een onbewoond eiland terecht zou komen en de enige bijbelvertaling die je hebt is er één waaruit 'alle Goddelijkheid' verdwenen is. Hoe kan God dan tot je spreken?
Bookman:
Als de Heere me gaat bestraffen omdat ik de SV lief heb, waar Hij door de eeuwen heen zoveel zegen aan verbonden heeft, dan ga ik me zorgen maken. Eerder niet.
Ik zeg niet dat je een andere vertaling moet gaan gebruiken. Jij stelt echter dat uit de nieuwere vertalingen al het Goddelijke verdwenen is. Omdat de inhoud nagenoeg gelijk gebleven is zit em dat Goddelijke blijkbaar in het taal- en woordgebruik. Dat specifieke aspect geeft jou de ervaring dat God tot je spreekt. Ik denk dat je je serieus af moeten vragen of je jezelf dan niet voor de gek houdt. Ik zie een parallel in de manier waarop veel jongeren praise en worship ervaren. Veel jongeren hebben bij het zingen van liederen een duidelijke voorkeur voor de engelse taal. Wanneer ze op hun manier liederen mogen zingen ervaren ze God. Als dezelfde liederen echter in het nederlands gezongen worden is het enthousiasme een stuk minder. Ze hebben er een ander gevoel bij; ervaren God minder. Natuurlijk generaliseer ik, maar ik vraag me wel af wat je moet verstaan over dat ervaren van God. Zit hem dat dan in de gebruikte taal??? Iets soortgelijks zie ik bij veel reformatorische christenen. Bij een andere vertaling of andere vormen hebben ze een heel ander gevoel en ervaren ze God niet. Ik heb grote vraagtekens bij de koppeling van uiterlijke vormen en het ervaren van God.
Als jij echter stelt dat je door het lezen van de SV gesterkt en gevoed wordt, opgebouwd en vermaand in je geloof dan ben ik de laatste om dat in twijfel te trekken

Bookman:
En mijn probleem met al die hertalingen is dat ik niet weet of het Gods Woord nog wel is.
Bepaalt de inhoud of de vorm of het Gods Woord is?
Bookman:
Er wordt aan gesleuteld en geprutst om er een fijn boek van te maken.
Daarmee doe je de vertalers geen recht. Het is een oneerlijke aantijging om ze te betichten van dergelijke motieven.
Bookman:
Als ik bijv. lees Zo is er dan nu geen veroordeling voor hen, die in Christus Jezus zijn". Dan heeft dat niet die kracht als: "zo is er dan nu geen verdoemenis enz.
Allereerst zit er volgens mij inhoudelijk weinig verschil tussen veroordeling en verdoemenis, maar dat terzijde. Ik heb geen grondtekst bij de hand dus ik kan niet controleren hoe het t.a.v. deze tekst zit, maar als de grondtekst op zich goed vertaald zou zijn door het gebruik van het woord 'veroordeling' wat is er dan mis met zo'n vertaling? Moet het allemaal dan maar hard om het hard? Worden zo hard mogelijke uitdrukkingen een doel in zichzelf? Doe je de grondtekst daarme recht?
Voor mij hebben die nieuwe vertalingen niet de minste kracht. En dat heeft niets met sentiment te maken. Wel met de vrees dat ik de Heere tekort zou doen. En daar vrees ik voor.
Persoonlijk vind ik dat je God juist te kort doet door te stellen dat al het Goddelijke uit de nieuwere vertalingen verdwenen is. God is niet gebonden aan bepaalde vormen en woorden en al helemaal niet aan een verheven taalgebruik.
Klaas