Iedereen een mentor!

[TheEdge]

Hee @mic!

Heb jij een mentor eigenlijk? En zo ja, wat doe je daar dan mee? Ennuh... ben je op de borrel vanavond?

[@mic]

Hee @mic!

Heb jij een mentor eigenlijk? En zo ja, wat doe je daar dan mee? Ennuh... ben je op de borrel vanavond?

nee ik heb geen mentor. maareeh kben niet op de borrel vanaaf. (en volgende week ook niet).

Ik krijg volgend jaar toch wel een soort vader als ik lid wordt?

[Het Weermannetje]

Maar wat vind je van het tweede stukje van mijn verhaal, over evangelisatie?

Dat is waar. Maar, dat is denk ik vooral bedoeld om de mensen dichter bij het Woord te brengen.

[TheEdge]

Nou... kun je als christenen onderling elkaar niet 'dichter naar het woord' toebrengen dan?

- - -

Ik ben nu bezig in de boekjes "Iedereen een mentor" en "De één voor de ander", waarin gesteld wordt dat mentorschap onmisbaar is voor een groeiende kerk.

Je hebt mentoren nodig die:
- pas bekeerden kunnen helpen een sterk geloof te krijgen (ofwel zorgen dat ze zich ontwikkelen van de babychristen die op melk leeft naar een volwassen christen die vast voedsel aankan)
- christenen met een sterk geloof helpen om hun gaven te ontwikkelen zodat daarmee de gemeente gediend kan worden.

[TheEdge]

Hee @mic!

Heb jij een mentor eigenlijk? En zo ja, wat doe je daar dan mee? Ennuh... ben je op de borrel vanavond?

nee ik heb geen mentor. maareeh kben niet op de borrel vanaaf. (en volgende week ook niet).

Ik krijg volgend jaar toch wel een soort vader als ik lid wordt?

Ja, je krijgt inderdaad een vader (of misschien wel een moeder? Alhoewel... ik denk dat je met jouw opleiding een aan de zekerheid grenzende waarschijnlijkheid hebt dat het een vader wordt...) Alleen het pa- en matroon-systeem is bij ons niet zo geweldig uitgewerkt als bijvoorbeeld bij Navigatorsverenigingen het geval is. Of je wat van je vader leert hangt ook heel sterk af van de instelling van de pa in kwestie.

Overigens heb ik het zelf heel erg getroffen met mijn vader! Ik zie hem vrij weinig (hij is al afgestudeerd en woont sinds zaterdag ook nog es een eind weg) maar ik heb vaak goeie en opbouwende gesprekken met hem.

[TheEdge]

* Ik ga nog een laatste keer proberen om dit onderwerp aan het rollen te krijgen hier op refoweb, als er dan nog geen reacties op komen, dan laat ik het maar zitten *


Een mentor kan jou opleiden tot een volwassen christen die niet langer 'op melk leeft' - zoals Paulus dat zo mooi zegt. En volgens mij wil God ook dat iedereen iemand heeft die hem op kan bouwen. Een christen heeft niet alleen de taak een relatie met God te hebben, maar ook met de mensen om hem heen.

Bekende voorbeelden van mentoren uit de bijbel, waar we tegenwoordig veel van kunnen leren:

Barnabas - de mentor van Paulus
Hij leerde Paulus van alles en nog wat, en stond voor hem in, zeker in het begin toen Paulus door vrijwel geen enkele christen nog vertrouwd werd, en niemand geloofde dat hij echt bekeerd was. Op een gegeven moment heeft Paulus zoveel van zijn mentor geleerd, dat hij hem ontgroeit, en op zijn beurt juist Barnabas dingen gaat leren.

Mozes - de mentor van Jozua
Mozes stoomde Jozua klaar voor het leiden van het volk naar het beloofde land. Jozua krijgt steeds meer verantwoordelijkheden, totdat hij er klaar voor is om de taak van Mozes over te nemen.

Eli - de mentor van Samuel
De priester Eli had het bij zijn eigen zoons helemaal verprutst. Hofni en Pinehas gingen zo slecht met de tempeldienst om, dat de filistijnen er uiteindelijk met de ark met de stenen tafelen vandoor konden gaan. Gelukkig nam hij bij Samuel zijn tweede kans. Hij leerde Samuel hoe hij Gods stem moest verstaan en hoe hij een toegewijd priester kon worden.

Jezus - de mentor van Jakobus, Petrus en Johannes
Jezus was van alle discipelen het meest intensief bezig met het begeleiden van Jakobus, Petrus en Johannes. Niet voor niets zijn zij later de invloedrijkste discipelen geworden.

Omdat ik zelf ook wel graag een invloedrijk Christen wil worden, heb ik dus blijkbaar een mentor nodig. En als ik de boekjes moet geloven die ik nu lees, zou iedere christen er eentje moeten hebben!

[mystery]

Ik heb dit topic eens doorgelezen en ik ben er helemaal mee eens dat iedere christen een mentor moet hebben. Ik denk dat het heel fijn is als je mensen hebt waaraan je al je vragen kunt stellen die je hebt over het geloof, de leer, etc.
Wat Rosekapje schreef over het nieuwe cat.-systeem bij hen... dat lijkt mij echt heel goed! Er zijn zoveel jongeren die cat niet boeiend vinden. Op de catechisatie van mijn zusje (14 jaar) wordt er heel veel geklierd en dus (bijna) niets opgestoken van de les. Dat is toch heel erg! Ik zou bijna het mentor-systeem bij hen willen voorstellen. Ik ben alleen erg bang dat ze dit niet accepteren, omdat het nogal vasthoudende mensen zijn. Bang voor nieuwigheden zegmaar.
Ik had nog nooit gehoord over dit systeem.. dus ik kan je verder niet op weg helpen The Edge! Succes in ieder geval!

[Maarten]

ik heb dit hele topic ook eens doorgelezen en ik denk ik dat ik begrijp waar het om gaat. Een ding stuit me echter enorm tegen de borst. En dat is de visie op geloofsgroei die hier achter zit. de mentor is verder in het geloof dan de leerling. Maar wat betekent dat 'verder' in het geloof? Is dat dan een betere christen? Ik geloof niet in goede christenen. Ik geloof in christenen die grote zondaren zijn en alleen maar elke dag weer van genade moeten leven. Ik geloof dat christenen mensen zijn, die iedere dag meer zien van hoe zondig ze zelf wel niet zijn, en die iedere dag ook zien hoe groot Christus wel niet is. Overeenkomstig het motto van Johannes de Doper: "Hij moet wassen, en ik minder worden" Ik heb ook lang geprobeerd een goede christen te zijn, maar ik ben erachter gekomen dat ik een grote zondaar ben, maar het wonder is juist dat Jezus kwam om die zondaren zalig te maken en niet die vrome mensen die zo goed christen zijn.

Ik denk wel dat het belangrijk is dat je andere mensen om je heen hebt, die meer van God hebben geleerd dan jij. Maar de betiteling verder in het geloof vind ik niet adequaat. Ik heb gemerkt dat wanneer ik het nodig heb om te praten over het geloof of als ik vragen heb dat er mensen klaar staan. Niet als goede christenen, maar als mede-pelgrims die mij voortdurend wijzen op het Woord van God.

En wonderlijk genoeg, merk ik dat mensen ook mij vragen gaan stellen. Ik begrijp niet waarom, maar ik bid of het tot zegen mag zijn. Ik voel me ook helemaal niet bekwaam om mensen te helpen met geloofsvragen. Het enige wat ik kan doen is bidden om de Heilige Geest en lezen in het Woord en wijzen op het Woord.

Een wat uitgebreid antwoord. Het idee op zich vind ik niet verkeerd, maar het moet wel op een degelijke manier ingevuld worden. Wat mij betreft geen opgelegd systeem, maar op een natuurlijke manier. Word niet aangewezen als mentor, maar wees een mentor. Probeer open te staan voor vragen van anderen en als er een beroep op je wordt gedaan, probeer dan te helpen, naar de genade die je van God gekregen hebt.

[@mic]

ik heb dit hele topic ook eens doorgelezen en ik denk ik dat ik begrijp waar het om gaat. Een ding stuit me echter enorm tegen de borst. En dat is de visie op geloofsgroei die hier achter zit. de mentor is verder in het geloof dan de leerling. Maar wat betekent dat 'verder' in het geloof? Is dat dan een betere christen? Ik geloof niet in goede christenen. Ik geloof in christenen die grote zondaren zijn en alleen maar elke dag weer van genade moeten leven. Ik geloof dat christenen mensen zijn, die iedere dag meer zien van hoe zondig ze zelf wel niet zijn, en die iedere dag ook zien hoe groot Christus wel niet is. Overeenkomstig het motto van Johannes de Doper: "Hij moet wassen, en ik minder worden" Ik heb ook lang geprobeerd een goede christen te zijn, maar ik ben erachter gekomen dat ik een grote zondaar ben, maar het wonder is juist dat Jezus kwam om die zondaren zalig te maken en niet die vrome mensen die zo goed christen zijn.

Ik denk wel dat het belangrijk is dat je andere mensen om je heen hebt, die meer van God hebben geleerd dan jij. Maar de betiteling verder in het geloof vind ik niet adequaat. Ik heb gemerkt dat wanneer ik het nodig heb om te praten over het geloof of als ik vragen heb dat er mensen klaar staan. Niet als goede christenen, maar als mede-pelgrims die mij voortdurend wijzen op het Woord van God.

En wonderlijk genoeg, merk ik dat mensen ook mij vragen gaan stellen. Ik begrijp niet waarom, maar ik bid of het tot zegen mag zijn. Ik voel me ook helemaal niet bekwaam om mensen te helpen met geloofsvragen. Het enige wat ik kan doen is bidden om de Heilige Geest en lezen in het Woord en wijzen op het Woord.

Een wat uitgebreid antwoord. Het idee op zich vind ik niet verkeerd, maar het moet wel op een degelijke manier ingevuld worden. Wat mij betreft geen opgelegd systeem, maar op een natuurlijke manier. Word niet aangewezen als mentor, maar wees een mentor. Probeer open te staan voor vragen van anderen en als er een beroep op je wordt gedaan, probeer dan te helpen, naar de genade die je van God gekregen hebt.

Voor mijn gevoel zeg je nu hetzelfde als wat er de rest van het topic ook al gezegd werd , maar ik ben het met je eens dat het niet opgelegd moet zijn, ik ben nu ook beetje mentor, maar dat is gewoon zo 'gegroeid', en degene die ik dan mentor (wat klink dat arrogant zeg ) is zelf ook weer mentor van iemand anders

[Maarten]

Voor mijn gevoel zeg je nu hetzelfde als wat er de rest van het topic ook al gezegd werd , maar ik ben het met je eens dat het niet opgelegd moet zijn, ik ben nu ook beetje mentor, maar dat is gewoon zo 'gegroeid', en degene die ik dan mentor (wat klink dat arrogant zeg ) is zelf ook weer mentor van iemand anders

ow, dan heb ik het eerst verkeerd begrepen. Maar volgens mij heb ik wel een aantal nieuwe dingen ingebracht m.b.t. op de visie op geloofsgroei.

[@mic]

Voor mijn gevoel zeg je nu hetzelfde als wat er de rest van het topic ook al gezegd werd , maar ik ben het met je eens dat het niet opgelegd moet zijn, ik ben nu ook beetje mentor, maar dat is gewoon zo 'gegroeid', en degene die ik dan mentor (wat klink dat arrogant zeg ) is zelf ook weer mentor van iemand anders

ow, dan heb ik het eerst verkeerd begrepen. Maar volgens mij heb ik wel een aantal nieuwe dingen ingebracht m.b.t. op de visie op geloofsgroei.

wat dat betreft is paulus heel typerend in zijn boeken:
Hij zegt eerst (chronologisch) dat hij de minste der apostelen is, daarna dat hij de minste der christenen is, en tenslotte dat hij de grootste der zondaren is!

[Maarten]

Voor mijn gevoel zeg je nu hetzelfde als wat er de rest van het topic ook al gezegd werd , maar ik ben het met je eens dat het niet opgelegd moet zijn, ik ben nu ook beetje mentor, maar dat is gewoon zo 'gegroeid', en degene die ik dan mentor (wat klink dat arrogant zeg ) is zelf ook weer mentor van iemand anders

ow, dan heb ik het eerst verkeerd begrepen. Maar volgens mij heb ik wel een aantal nieuwe dingen ingebracht m.b.t. op de visie op geloofsgroei.

wat dat betreft is paulus heel typerend in zijn boeken:
Hij zegt eerst (chronologisch) dat hij de minste der apostelen is, daarna dat hij de minste der christenen is, en tenslotte dat hij de grootste der zondaren is!

dat is me nog nooit opgevallen, maar wel heel mooi! Zegt Paulus dit in hetzelfde boek of verspreid over meerdere boeken? Als dit laatste het geval is, is het maar de vraag of het chronologisch is, want de boeken zijn niet chronologisch gerangschikt in de Bijbel.

[joepie]

Het is eigenlijk bedroevend dat je een mentor nodig zou hebben.
In die zin, dat je ouders toch je sterkste mentoren zouden moeten zijn.
Maar als ik kijk naar hoe ze inderdaad bepaalde cathechesaties geven met mentoren en hoe dat uitwerkt onder jongeren denk ik dat er wel wat voor te zeggen is.
Alleen hoe weet je dat een ander verder is in zijn geloof?
Hoe ga je dat bepalen? En moet dat dan perse?
Is het niet zo dat je van elkaar kunt leren?

En die boekjes: wie heeft ze geschreven?
Om ze eventueel ook te gaan lezen.

[TheEdge]

Een ding stuit me echter enorm tegen de borst. En dat is de visie op geloofsgroei die hier achter zit. de mentor is verder in het geloof dan de leerling. Maar wat betekent dat 'verder' in het geloof? Is dat dan een betere christen?

Het gaat niet om een 'betere' christen zijn. Nou ja... misschien zou je dat kunnen zeggen in het geval van iemand die - ik zeg maar wat - bij een evangelisatieactie 'tot geloof is gekomen', zo iemand heeft zeker wel een 1 op 1 begeleiding nodig om ook daadwerkelijk snel van alles te kunnen leren.

Maar ik denk dat je onder 'verder' vooral ook een stukje 'ervaring' moet verstaan.

Ik denk wel dat het belangrijk is dat je andere mensen om je heen hebt, die meer van God hebben geleerd dan jij. Maar de betiteling verder in het geloof vind ik niet adequaat. Ik heb gemerkt dat wanneer ik het nodig heb om te praten over het geloof of als ik vragen heb dat er mensen klaar staan. Niet als goede christenen, maar als mede-pelgrims die mij voortdurend wijzen op het Woord van God.

Ik denk dat dat het hele idee ook is. Noem het mede-pelgrims die voor je klaar staan, noem het mentoren, eigenlijk is dat zo'n beetje hetzelfde. Je hebt tenslotte meerdere vormen van mentorschap. Een biografie van iemand lezen kan ook fungeren als mentorschap (dat van Corrie ten Boom bijvoorbeeld). Maar voor mij persoonlijk zie ik het nut wel in van echt 1 persoon die zich langere tijd met mij gaat bemoeien. Een beetje zoals Barnabas deed bij Paulus... al zal ik nooit een Paulus worden natuurlijk...

En wonderlijk genoeg, merk ik dat mensen ook mij vragen gaan stellen. Ik begrijp niet waarom, maar ik bid of het tot zegen mag zijn. Ik voel me ook helemaal niet bekwaam om mensen te helpen met geloofsvragen. Het enige wat ik kan doen is bidden om de Heilige Geest en lezen in het Woord en wijzen op het Woord.

Een wat uitgebreid antwoord. Het idee op zich vind ik niet verkeerd, maar het moet wel op een degelijke manier ingevuld worden. Wat mij betreft geen opgelegd systeem, maar op een natuurlijke manier. Word niet aangewezen als mentor, maar wees een mentor. Probeer open te staan voor vragen van anderen en als er een beroep op je wordt gedaan, probeer dan te helpen, naar de genade die je van God gekregen hebt.

Hmmm... ik denk dat jij de spijker op zijn kop slaat met wat je hier zegt. Ik denk dat dat ook zo'n beetje de juiste manier is. Je loopt alleen tegen een probleem aan als iemand in de gemeente een mentor zoekt, die de gemeente (nog) niet kent. Een pas bekeerde, of iemand die overkomt uit een andere kerk. In dat geval is het wel mooi als er zo'n systeem is. Of moeten de mensen die op dat moment al tot de gemeente horen, dit opmerken en meteen ingrijpen?

[@mic]

Het is eigenlijk bedroevend dat je een mentor nodig zou hebben.
In die zin, dat je ouders toch je sterkste mentoren zouden moeten zijn.
Maar als ik kijk naar hoe ze inderdaad bepaalde cathechesaties geven met mentoren en hoe dat uitwerkt onder jongeren denk ik dat er wel wat voor te zeggen is.
Alleen hoe weet je dat een ander verder is in zijn geloof?
Hoe ga je dat bepalen? En moet dat dan perse?
Is het niet zo dat je van elkaar kunt leren?

En die boekjes: wie heeft ze geschreven?
Om ze eventueel ook te gaan lezen.

Ja ga maar eens met je ouders bespreken dat je problemen hebt met je ouders of inde familie , aan een buitenstaander die zelf neutraal is heb je dan vaak meer