Ik heb vorig jaar Dabar gedaan. Het viel mij een beetje tegen, maar dat kwam vooral door het team waar ik in zat. Dat was een groep mensen die elkaar allemaal al kenden en die ook allemaal uit dezelfde buurt kwamen, zodat ik er een beetje als een vreemde eend in de bijt zat. Dat was wel jammer
Maar het werk was heel gaaf! Als ik ooit nog eens een vriend of vriendin over kan halen om mee te gaan, zou ik het zo weer doen.
Ik vond het best moeilijk dat er kinderen bij zijn die er geen idee van hebben dat er überhaupt een God bestaat. Voor zulke kinderen is zo'n weekje Dabar dan het enige wat hen in contact brengt met het Christelijk geloof. Dat voelde ik als een enorme kans, maar ook als een heel grote verantwoordelijkheid.
Het was wel heel leuk om met de kinderen en de tieners op te trekken. De opzet van het Dabar-werk vind ik ook heel goed. Het is een prettig gevoel dat er een commissie van volwassenen achter je staat, die voor je bidden en waar je op terug kunt vallen.
Ik wens je heel veel plezier maar vooral Gods zegen toe met je Dabarwerk! Het is heel intensief, maar je kunt er heel veel van leren en dicht naar God toegroeien.
O ja: wat je nodig hebt? Een levende relatie met God en een beetje tact, geduld en enthousiasme. Verder zou ik ervoor zorgen dat ik uitgerust aan de we(e)k(en) begon, omdat je anders halverwege niet meer uit je ogen kunt kijken.
Laat je nog horen hoe het was?
)
*
Amic, vond het ook erug leuk om jou te zien!! 
)