Schijn en zijn

[Solus]

Citaat van Maarten Luther:
“Nu is het noodzakelijk dat de mens eerst door de wet gevangengenomen wordt en in de banden der zonde komt – dat is de angst van zijn geweten. Want wie de zonde niet voelt, zoekt geen genade, geen Evangelie, geen geloof; daarom is de wet de cipier, de keten, de strop en de kerker van het geweten. En God bevrijdt ons niet uit deze banden als wíj denken dat het nodig is, maar Hij maakt dat wij eronder verootmoedigd en verbroken worden tot er bij ons een sterke dorst naar genade ontstaat. Dan komt Hij en geeft Zijn Woord als ons houvast; wij worden zó in vrijheid gesteld, dat ons verschrikt en angstvallig geweten een goed en gerust geweten wordt.”

[Tabitha]

Nou het schijn en zijn heeft grote verschillen hoewel het soms niet eens goed te merken is. Je herkend het geloof aan zijn vruchten. Ook ken je een kind des Heeren aan praat, gelaaat, gewaad en de daad!

Waar staat dat in de Bijbel dat je een christen aan zijn gewaad herkent. Ik denk dat Jezus echt geen bijzonder gewaad gedragen heeft op de aarde, niet anders dan bijvoorbeeld Judas. Ook staat er nergens in de Bijbel dat je een christen herkent aan zijn gelaat.
Dat fabeltje lijkt dus nergens op!
Ik denk dat als iemand zegt dat hij een gelovige is, dat je dat dan moet geloven. Je moet niet op basis van wantrouwen met iemand praten. Als zijn daden er niet naar zijn, mag je hem op zijn foute daden wijzen, maar mag je nog niet stellen dat hij geen gelovige zou zijn!

[Tabitha]

Nou het schijn en zijn heeft grote verschillen hoewel het soms niet eens goed te merken is. Je herkend het geloof aan zijn vruchten. Ook ken je een kind des Heeren aan praat, gelaaat, gewaad en de daad!

Waar staat dat in de Bijbel dat je een christen aan zijn gewaad herkent??Ik lees dat nergens. Ik denk zelfs dat Jezus echt geen bijzonder gewaad gedragen heeft op de aarde, niet anders dan bijvoorbeeld Judas. Ook staat er nergens in de Bijbel dat je een christen herkent aan zijn gelaat.
Dat fabeltje lijkt dus nergens op!
Ik denk dat als iemand zegt dat hij een gelovige is, dat je dat dan moet geloven. Je moet niet op basis van wantrouwen met iemand praten. Als zijn daden er niet naar zijn, mag je hem op zijn foute daden wijzen, maar mag je nog niet stellen dat hij geen gelovige zou zijn!

[parsifal]

Er wordt hier door sommigen wel snel over Jezus aannemen gesproken, maar gaat daar niet ellendekennis aan vooraf? In ons hart is toch van nature geen plaats voor Jezus? (Rom. 3; Joh. 1). Ellende – verlossing – dankbaarheid. Zo leert de kerk het; de Reformatoren en ook hun nazaten hebben dat altijd vast willen houden.
Ik lees ook niets in bovenstaande over Gods recht. Maar een zondaar zal toch eerst met Gods recht te doen krijgen? Met andere woorden dat we in gaan zien dat we Zijn gramschap dubbel waardig zijn (Ps. 51) en dat Hij ons naar recht voorbij zou kunnen gaan? (Ps 130, Ps. 143). Juist dan wordt genade toch genade? Als een doemwaardige, met de koorden der veroordeling om de hals, zullen we pas komen tot Christus. We gaan leren dat we dood zijn in zonden en misdaden (Ef. 2). We gaan een welbehagen krijgen in de straffen van onze ongerechtigheid (Lev. 26). Deze ellendige riep, maar de Heere hoorde (Ps. 34).
De Heere snijdt alles weg wat van ons is, dat zien we bijvoorbeeld ook in de geschiedenis van de Kananese vrouw. Maar waar het aan onze kant buiten hoop is, ontsluit Hij de Weg der verlossing in Christus, als een deur der hoop in het dal van Achor (Hos. 2).
Die gezond zijn hebben de Medicijnmeester niet van node, maar die ziek zijn, zei Jezus. Ik denk dan ook dat één van de belangrijkste kenmerken moet zijn of we de ware ellendekennis kennen. Maar ook, of we vanuit die nood de toevlucht tot Jezus hebben mogen nemen. Dat is niet iets wat we zelf kunnen (“niet uit u”, Ef. 2). Maar laten we onophoudelijk bidden met de blindgeborene: Zone Davids, ontferm U mijner! Jezus heeft hem niet beschaamd. Roep Mij aan in de dag der benauwdheid en Ik zal u er uithelpen. Blijf aanhouden net als de Kananese vrouw, en net als die weduwe bij die onbarmhartige rechter [Lukas 18]. Doe het koninkrijk der hemelen maar geweld aan (Matth 11).
Nog een ander belangrijk kenmerk: uiteraard een haten en vlieden van de zonde, en het opstaan in een nieuw leven.
Dat gemakkelijke spreken over Jezus kan heel misleidend zijn: voor onszelf en voor anderen. Lees Jezus’ indringende waarschuwing in Mattheus 25 en laat het op je inwerken. Denk aan de gelijkenis van de dwaze en wijze maagden. De dwaze maagden hadden ook de mond vol over de bruidegom, maar ze misten de olie in hun lampen (beeld van de ontdekkende en vertroostende werking van de Heilige Geest).

Hier wordt veel aangehaald van mensen die wel degelijk kinderen van God zijn, waarbij dit niet bij de eerste bekering beleden wordt. Natuurlijk is er de zondekennis voor ieder Christen. Hoe kun je als je Jezus kent, niet zien wat wij Hem gekost hebben? Naar mijn idee wordt in de Bijbel nergens bij de zelfbeproeving of iets dergelijks de zondekennis bij de bekering gevraagd. Wel wordt gevraagd of Christus in ons is? De vrucht van de Geest wordt genoemd, geloof en liefde. De weg tot Christus komt minder uitgebreid naar voren, en naar mijn idee nergens bij de beproeving.

"De gezonden hebben de medicijnmeester niet nodig." wordt door Christus gezegd als hij er door de farizeeërs op aangesproken wordt dat hij de zondaars op zoekt. Dit is inderdaad een waarschuwing naar hen die het goed met zichzelf getroffen hebben. Maar gaat het door diepe beleving heen? Moeten we ooit een moment gehad hebben waarop we zeiden: "Als ik nu sterf is het niet goed met me"? Dat geloof ik niet. Timotheus was van jongs af in het geloof opgevoed. En om in de gereformeerde traditie te blijven. In het doopformulier wordt al gedankt dat God ons tot zijn kinderen aangenomen heeft, daar kan twijfel over ontstaan, maar het is niet altijd zo dat we dit ooit niet gaan geloven. We zullen wel altijd het wonder hiervan zien, als we Christen zijn, in de zin dat het nooit kan samengaan met hoogmoed. Om terug te komen op de tekst, deze tekst geeft eerst aan hoe ruim Christus in Zijn zoekende liefde is en een waarschuwing naar de hoogmoedigen. Kunnen we het echt zelf niet? En is geloof daarin genoeg?

Verder denk ik dat Klaas een heel goed punt heeft, dat wij snel naar de bekering en de rechtvaardigmaking gaan vragen, terwijl bijvoorbeeld Paulus de heiligmaking eerst bevraagd. De zaligheid is er al als Christus je Heer is en als je gelooft in Zijn opstanding.

Vaya con Dios,

parsifal

[Klaas]

Solus,

Je begon met te vragen hoe je een gelovige kunt herkennen, of beter gezegd hoe je kunt zien dat iemand die zegt te geloven ook daadwerkelijk gelooft. Nu begin je echter over zondekennis die vooraf moet gaan aan het geloof. Wat is nu precies je vraag? Wil je aangeven dat zondekennis een (of het) kenemrk van een ware christen is? Of wil je betogen dat je alleen tot geloof komt via de weg van zondekennis?

Solus:

Er wordt hier door sommigen wel snel over Jezus aannemen gesproken, maar gaat daar niet ellendekennis aan vooraf?

Als je Jezus Christus aanneemt als je verlosser dan zul je idd moeten beseffen dat je een verlosser nodig hebt. Hoe ver dat moet gaan is volgens mij niet te normeren. Wellicht dat een intuïtief gevoel van verloren zijn al voldoende is. Wie zal het zeggen. Feit is natuurlijk dat dat zondebesef wel zal groeien. Maar volgens mij heb ik daar al uitgebreid e.e.a. over geschreven.

Solus:

Ik lees ook niets in bovenstaande over Gods recht. Maar een zondaar zal toch eerst met Gods recht te doen krijgen? Met andere woorden dat we in gaan zien dat we Zijn gramschap dubbel waardig zijn (Ps. 51) en dat Hij ons naar recht voorbij zou kunnen gaan? (Ps 130, Ps. 143). Juist dan wordt genade toch genade?

Nogmaals, kun je daarvoor een norm aanleggen? Moeten we eerst de vertwijfeling nabij zijn? Dat lijkt me niet bijbels. Het kan, maar moet het altijd zo?

Solus:

Doe het koninkrijk der hemelen maar geweld aan (Matth 11).

Maar dat kan toch alleen als je gelooft? Alleen als je gelooft verwacht je van God dat Hij (wellicht) naar jou zal omzien. Volgens mij zeg je hier gewoon (net als ik) dat je moet geloven. Je vertroebelt e.e.a. alleen door er wat andere termen tegenaan te gooien. Het enige wat je doet is het beginpunt van het geloven / vertrouwen ergens anders te leggen.

Solus:

Dat gemakkelijke spreken over Jezus kan heel misleidend zijn: voor onszelf en voor anderen.

Mag ik vragen waar je dat makkelijk spreken hier waarneemt? Heeft hier ook maar iemand gezegd dat het allemaal vanzelf gaat?

Solus:

Paulus zegt dat door de Wet de kennis der ellende is. We zullen dus eerst door de Wet veroordeeld moeten worden wil er plaats voor Jezus komen.

Hoho, wil je e.e.a. wel in z'n context laten staan?

Solus:

Daarom noemt Paulus de Wet ook tuchtmeester tot Christus!

Dat klinkt wel erg negatief, alsof het iemand is die de zweep er eens goed over laat gaan. Het griekse woord dat hier vertaald is met tuchtmeester is 'paidago’gos'. Je hooeft geen grieks te kunnen lezen om daarin het woord 'pedagoog' te herkennen. En dat klinkt toch heel wat anders nietwaar?

Klaas

PS ik zou het wel aardig vinden als je in zou gaan op mijn eerdere bericht. Volgens mij kaart ik daar al heel wat zaken aan die nu ter sprake komen. Ik ben b.v. wel benieuwd naar je mening aangaande mijn visie op zondebesef als middel i.p.v. vrucht.

[hijwel]

Gepost door Hijwel: "Klopt als je gezond bent heb je geen dokter nodig. Maar is er een mens die gezond is op deze wereld? Ik geloof het niet, zelfs de mensen die zeggen dat ze gezond zijn maar ziek zijn van zonde hebben een dokter nodig!"

Beste Hijwel,
Als alle mensen ziek zijn: waarom maakt de Heere Jezus dan dat onderscheid tussen "gezonden" en "zieken". Proef je nu echt niet dat hij met gezonden bedoelt degenen die denken dat zij gezond zijn (de Farizeeen in dit geval) maar die inderdaad in werkelijkheid dodelijk ziek zijn. Heb je niet door dat Hij met zieken bedoeld degenen die daar oog voor gekregen hebben? Snap je niet dat met ogenzalf in Op. 3 bedoeld wordt dat wij van nature blind zijn voor onze ellende en dat onze ogen geopend moeten worden door God?
Paulus zegt dat door de Wet de kennis der ellende is. We zullen dus eerst door de Wet veroordeeld moeten worden wil er plaats voor Jezus komen. Daarom noemt Paulus de Wet ook tuchtmeester tot Christus!
Laten we alstjeblieft aan deze waarheden vasthouden waar Luther en Calvijn ook zo de nadruk op hebben gelegd. We zijn toch niet wijzer dan de bijbel of dan Luther en Calvijn?

Allereerst vindt ik het jammer dat je alleen dit stukje quote van mij.

Tuurlijk snap ik dat met de gezonden mensen worden bedoelt die Hem niet nodig hebben, en het zelf allemaal wel kunnen. Maar dat wil niet zeggen dat de ze geen Dokter nodig hebben. Zij hebben juist een Dokter nodig, maar omdat ze zichzelf niet ziek voelen zullen ze ook nooit naar de Dokter toe gaan.

Ik snap dat er ellende kennis nodig is voordat je de behoefte heb om Christus te zoeken. Maar als je deze behoefte hebt, waarom zou je dan blivjen wachten totdat je steeds ellendiger gaat voelen?

[cire]

Nou het schijn en zijn heeft grote verschillen hoewel het soms niet eens goed te merken is. Je herkend het geloof aan zijn vruchten. Ook ken je een kind des Heeren aan praat, gelaaat, gewaad en de daad!

Waar staat dat in de Bijbel dat je een christen aan zijn gewaad herkent??Ik lees dat nergens. Ik denk zelfs dat Jezus echt geen bijzonder gewaad gedragen heeft op de aarde, niet anders dan bijvoorbeeld Judas. Ook staat er nergens in de Bijbel dat je een christen herkent aan zijn gelaat.
Dat fabeltje lijkt dus nergens op!
Ik denk dat als iemand zegt dat hij een gelovige is, dat je dat dan moet geloven. Je moet niet op basis van wantrouwen met iemand praten. Als zijn daden er niet naar zijn, mag je hem op zijn foute daden wijzen, maar mag je nog niet stellen dat hij geen gelovige zou zijn!

Volgens mij wordt met gepraat, gewaad en daad vooral bedoeld dat het niet in tegenspraak moet zijn met de belijdenis Christen te zijn. Jouw felle reactie op gewaad (waarom eigenlijk ) lijkt me wat ver gaan.

Wat het gelaat erbij doet, is me even niet helemaal duidelijk.

[essieee]

Er wordt hier door sommigen wel snel over Jezus aannemen gesproken, maar gaat daar niet ellendekennis aan vooraf? In ons hart is toch van nature geen plaats voor Jezus? (Rom. 3; Joh. 1). Ellende – verlossing – dankbaarheid. Zo leert de kerk het; de Reformatoren en ook hun nazaten hebben dat altijd vast willen houden.
Ik lees ook niets in bovenstaande over Gods recht. Maar een zondaar zal toch eerst met Gods recht te doen krijgen? Met andere woorden dat we in gaan zien dat we Zijn gramschap dubbel waardig zijn (Ps. 51) en dat Hij ons naar recht voorbij zou kunnen gaan? (Ps 130, Ps. 143). Juist dan wordt genade toch genade? Als een doemwaardige, met de koorden der veroordeling om de hals, zullen we pas komen tot Christus. We gaan leren dat we dood zijn in zonden en misdaden (Ef. 2). We gaan een welbehagen krijgen in de straffen van onze ongerechtigheid (Lev. 26). Deze ellendige riep, maar de Heere hoorde (Ps. 34).
De Heere snijdt alles weg wat van ons is, dat zien we bijvoorbeeld ook in de geschiedenis van de Kananese vrouw. Maar waar het aan onze kant buiten hoop is, ontsluit Hij de Weg der verlossing in Christus, als een deur der hoop in het dal van Achor (Hos. 2).
Die gezond zijn hebben de Medicijnmeester niet van node, maar die ziek zijn, zei Jezus. Ik denk dan ook dat één van de belangrijkste kenmerken moet zijn of we de ware ellendekennis kennen. Maar ook, of we vanuit die nood de toevlucht tot Jezus hebben mogen nemen. Dat is niet iets wat we zelf kunnen (“niet uit u”, Ef. 2). Maar laten we onophoudelijk bidden met de blindgeborene: Zone Davids, ontferm U mijner! Jezus heeft hem niet beschaamd. Roep Mij aan in de dag der benauwdheid en Ik zal u er uithelpen. Blijf aanhouden net als de Kananese vrouw, en net als die weduwe bij die onbarmhartige rechter [Lukas 18]. Doe het koninkrijk der hemelen maar geweld aan (Matth 11).
Nog een ander belangrijk kenmerk: uiteraard een haten en vlieden van de zonde, en het opstaan in een nieuw leven.
Dat gemakkelijke spreken over Jezus kan heel misleidend zijn: voor onszelf en voor anderen. Lees Jezus’ indringende waarschuwing in Mattheus 25 en laat het op je inwerken. Denk aan de gelijkenis van de dwaze en wijze maagden. De dwaze maagden hadden ook de mond vol over de bruidegom, maar ze misten de olie in hun lampen (beeld van de ontdekkende en vertroostende werking van de Heilige Geest).

Jij verwoord wat ik bedoel!

[essieee]

Nou het schijn en zijn heeft grote verschillen hoewel het soms niet eens goed te merken is. Je herkend het geloof aan zijn vruchten. Ook ken je een kind des Heeren aan praat, gelaaat, gewaad en de daad!

Waar staat dat in de Bijbel dat je een christen aan zijn gewaad herkent. Ik denk dat Jezus echt geen bijzonder gewaad gedragen heeft op de aarde, niet anders dan bijvoorbeeld Judas. Ook staat er nergens in de Bijbel dat je een christen herkent aan zijn gelaat.
Dat fabeltje lijkt dus nergens op!
Ik denk dat als iemand zegt dat hij een gelovige is, dat je dat dan moet geloven. Je moet niet op basis van wantrouwen met iemand praten. Als zijn daden er niet naar zijn, mag je hem op zijn foute daden wijzen, maar mag je nog niet stellen dat hij geen gelovige zou zijn!

Dat bedoel ik er ook niet mee te zeggen. Ik ben van mening dat als je een Kind van God bent dat dat absoluut niet onopgemerkt gaat voor je buiten wereld. Je kunt niet meer met de wereld mee in je praat, gelaat ,gewaad en daden. Heb dit verschillende keren mogen zien aan Kinderen des Heeren.

[hijwel]

Dat bedoel ik er ook niet mee te zeggen. Ik ben van mening dat als je een Kind van God bent dat dat absoluut niet onopgemerkt gaat voor je buiten wereld. Je kunt niet meer met de wereld mee in je praat, gelaat ,gewaad en daden. Heb dit verschillende keren mogen zien aan Kinderen des Heeren.

Dat geloof ik ook, ook al zal dat niet altijd zo snel gaan en zo goed te zien zijn. God veranderd je! dat is zeker waar, maar dat hoeft niet altijd zo duidelijk zijn tegenover de buiten wereld.
Ik vindt het zelf nog wel eens moeilijk om het licht van Jezus uit te stralen, ook al wil ik het wel.

[hijwel]

Jij verwoord wat ik bedoel!

Vraagje, niet stom bedoelt hoor,
Heb je nou een excuus om niet te geloven in Hem als jou verlosser?
Ik ben zelf ook lang bezig geweest om maar tegen te werken, het enige wat God van ons vraagt is om in hem te geloven. En dat wil je ook als hij die behoefte heeft gegeven, dan hoef je niet aan voorwaarden te voldoen. Want vanuit onzelf kunnnen we niks, daarom moeten we ook vertouuwen op Hem.

[essieee]

Nee want het doet me pijn om dit te moeten zeggen!!!!!

[hijwel]

Nee want het doet me pijn om dit te moeten zeggen!!!!!

oke! mischien klonk de vorige post van mij een beetje gek, maar ik vroeg me het zomaar af. Je kan jezelf zo in De weg staan.
Weetje, ik geloof echt dat God met wijd open armen staat te wachten op jou, de verloren zoon had ook die droefheid in zijn hart, hij wou terug naar zijn vader. Zijn Vader stondt er met open armen, hij wachte niet tot dat hij bij Hem kwam. Maar Hij rende naar zijn zoon toe!
God zegt: Nadert tot mij, dan zal ik tot u naderen.
De zoon had deze opdracht niet, maar hij ging terug naar Zijn vader omdat hij de pijn in zijn hard had, om zonder zijn Vader te zijn. Hij naderde tot zijn Vader, en toen rende zijn Vader met wijd open armen op Hem af!

Het is net als een kind die de eerste wankelde stappjes doet naar zijn vader toe die roept: kom maar hier heen. En het kind doet het omdat hij vertrouwt op zijn vader die hem zekerste weten zal opvangen.

Als een aardse vader dit doet, wat zal dan de hemelse vader doen? De hemelse vader die 100000 maal liefdevoller is dan jouwn aardse vader.

[André]

Ik lees een aantal keer dat als je gelooft, dat je dan bekeerd bent. Maar ik lees ook dat de bekering onlosmakelijk verbonden is met het zonde-besef.
Ik vind het ontzettend moeilijk als ik naar mezelf kijk om te zeggen of ik wel of niet bekeerd ben. Ik geloof namelijk echt in God en ervaar Hem in alles in mijn leven. Mijn leven zit zo vol met Gods aanwezigheid en liefde dat het geloof voor mij als ademen geworden is. Ik kan er niet meer zonder!
Maar aan de andere kant heb ik geen zonde-besef. Ik weet wel dat ik zonden doe, sommige echt héél grote zonden, maar ik ga er mee door. Terwijl God steeds, als ik bepaalde zonden doe, waar ik voor gebeden heb, er voor zorgt dat ik aan God denk, waardoor Hij me er aan herinnerd dat God het niet wil. Toch ben ik dan sterker (of het kwade in mij) en ga ik toch door. Wel vraag ik daarna om vergeving en vind ik vaak ook rust bij God.
Maar ik heb dus niet gebroken met m'n zonden, dus ben ik ook niet bekeerd. Want dat betekent dat je je 180 graden omdraait. Dat doe ik dus niet. Of kan ik wel van een bekering spreken????????????????????

Ik wil je vragen mn onderschrift eens te lezen, want als je om vergeving van je zonden vraagt, zal God daar dan naar luisteren of niet.
Wat denk je zelf??¿¿

[@mic]

Maar aan de andere kant heb ik geen zonde-besef. Ik weet wel dat ik zonden doe, sommige echt héél grote zonden, maar ik ga er mee door. Terwijl God steeds, als ik bepaalde zonden doe, waar ik voor gebeden heb, er voor zorgt dat ik aan God denk, waardoor Hij me er aan herinnerd dat God het niet wil. Toch ben ik dan sterker (of het kwade in mij) en ga ik toch door. Wel vraag ik daarna om vergeving en vind ik vaak ook rust bij God.
Maar ik heb dus niet gebroken met m'n zonden, dus ben ik ook niet bekeerd. Want dat betekent dat je je 180 graden omdraait. Dat doe ik dus niet. Of kan ik wel van een bekering spreken

Bekering betekent niet dat geen zonde meer doet. Bekering betekent dat je ondanks je zonden toch gerechtvaardigd bent. Juist Paulus schrijft veel over de geest die geen zonde meer wil doen maar dat toch het zwakke vlees vaak de overhand heeft. Het feit dat je nog zonden begaat is geen reden om aan je bekering te twijfelen (wie zou er dan nog bekeeerd zijn?) juist je spijt daar over denk ik dat er meer een vrucht van is.