6 dagen en 1000 jaren

[mealybug]

De 200 miljoen soldaten uit het oosten zou dan ook niet te bevatten zijn, als 12.000 (stadien) al niet letterlijk genomen diende te worden om die reden, toch?
-Openbaring 9:13-16-
Wie heeft het recht om te beslissen of iets zomaar figuurlijk (of letterlijk) moet worden gezien?

[Bambi]

Wie heeft het recht om te beslissen of iets zomaar figuurlijk (of letterlijk) moet worden gezien?

Wie oren heeft om te horen, die hore wat de Geest tot de Gemeente zegt.

Oftewel, de Heilige Geest laat het zien als Hij vindt dat die persoon het moet weten.
En als de Heilige Geest het niet laat zien, gaan mensen het zelf invullen.
En voor buitenstaanders is het maar de vraag, of mensen die een verklaring geven het van de Heilige Geest hebben, of het zelf ingevuld hebben.

[Marnix]

Je gaat een stap te snel.
Het is een getal dat door verstand berekend kan worden. dan kan het toch niet figuurlijk zijn?

Ik zie niet in waarom niet

[mealybug]

Ik zie niet in waarom niet

Omdat het in niet letterlijke vorm een betekenis zou moeten hebben, en die is er niet.

[alexander91]

Ik zie niet in waarom niet

Omdat het in niet letterlijke vorm een betekenis zou moeten hebben, en die is er niet.

Geef dan de berekening, dan kunnen we snel genoeg zien of de letterlijke vorm de enige is die een oplossing levert.

En volgens mij kun je niet bewijzen dat er in niet-letterlijke vorm geen betekenis zou zijn. Je bedoelt denk ik dat je er niet in gelooft. Anders moet je een bewijs leveren voor die stelling.

[mealybug]

Geef dan de berekening, dan kunnen we snel genoeg zien of de letterlijke vorm de enige is die een oplossing levert.

En volgens mij kun je niet bewijzen dat er in niet-letterlijke vorm geen betekenis zou zijn. Je bedoelt denk ik dat je er niet in gelooft. Anders moet je een bewijs leveren voor die stelling.

Nou, zeg maar wat de geestelijke inhoud van 666 is.
Ik ben reuze benieuwd.

[alexander91]

Simpel, het is een merkteken waaraan je de duivel en de mensen die hij gestrikt heeft kunt herkennen. Het teken staat op de handen en op het hoofd (Op 13:16), en daar leidt ik uit af dat hun daden en bedenksels slecht zijn, godslasterlijk, etc. Denk je nu echt dat er straks een nummetje op ieders voorhoofd geplakt zit?

Er staat ook dat uit de mond van de Zoon des mensen een tweesnijdend scherp zwaard komt. Neem je dat ook letterlijk?

[Marnix]

Kortom, jij weet de berekening niet en wij weten de symboliek niet.... Maar hoe kan dat toch, als iedereen die inzicht heeft het getal van het beest kan ontcijferen, waarom is men er dan al zo'n 20 eeuwen over aan het speculeren welk mens er met dat getal wordt bedoeld. Want er wordt een mens mee bedoeld.... Dus het is sowieso een symboliek waarbij verwezen wordt naar een mens. Maar welke precies, dat weet blijkbaar niemand, ook al zou iedereen met verstand het ook moeten kunnen berekenen.

[mohamed]

Volgens mij ook evenals vers 18. Want als het laatste uur meer dan tweeduizend jaar and counting betekent, dan heeft Marnix gelijk en kunnen we inderdaad elke tijdbepaling in de Bijbel wel ter kennisgeving naast ons neerleggen.

Als de apostel zegt, het is de ''laatste ure / de laatste tijd'', bedoeld hij daar niet letterlijk uur mee, maar de laatste periode in de heilsgeschiedenis / deze ''welaangename tijd''.

Waar staat laatste tijd? Dat het laatste uur niet letterlijk zestig seconden betekent ben ik met je eens, maar om er een periode van tweeduizend jaar and counting van te maken is weer het andere uiterste. Wat doe je dan met laatste dagen? Tijdsbepalingen betekenen op die manier niks meer, want er is nooit iemand die kan controleren of het klopt voordat hij doodgaat.

[mealybug]

Waar staat laatste tijd? Dat het laatste uur niet letterlijk zestig seconden betekent ben ik met je eens, maar om er een periode van tweeduizend jaar and counting van te maken is weer het andere uiterste. Wat doe je dan met laatste dagen? Tijdsbepalingen betekenen op die manier niks meer, want er is nooit iemand die kan controleren of het klopt voordat hij doodgaat.

God's dimensie kent geen tijd,
Voor Hem is 1000 jaar een dag en vice versa.
God denkt ook niet als een mens.
Helemaal kloppend zullen we het niet krijgen, maar op een eeuwighheid is een mensenleven echt maar een seconde, lijkt me....
Misschien helpt het om eens te onderzoeken of ''de laatste ure'' een griekse/hebreeuwse uitdrukking is, en wat deze inhoudt.
De apostel zegt ook kleine jongens en meisjes in de voorafgaande regel, terwijl ik denk dat het niet echt zondagsschoolkinderen waren, tegen wie hij het had

[mohamed]

Ik doe dat zelf ook. "Het laatste uur" gaat niet over een uur. We kunnen dat uit de context opmaken aangezien er meerdere uren zijn verstreken sinds 1 Joh 2:18 werd opgetekend.

Wel, wij weten beide wel een uur in symbolische betekenis ook voor een korte periode staat, op zijn langst een decennium, maar het betekent nooit een keer tweeduizend jaar. Er staat weliswaar dat een dag voor God is als duizend jaar, doch is een uur voor een mens niet als een dag, want dan zouden we binnen een week dood en begraven zijn. Het is wel duidelijk dat Johannes ten zeerste van mening was dat het einde zeer nabij was, niet binnen zestig minuten en al helemaal niet pas na tweeduizend jaar.

Maar wat ik zeg is: Omdat er tijden symbolisch worden gebruikt geldt dit dus ook voor Genesis. Dat moet dan ook uit de context blijken en anders ga ik er vanuit dat het daar wel klopt... net als op andere plaatsen in de Bijbel. Anders kunnen we ook wel stellen dat volk van Israel geen 40 jaar door de woestijn zwierf enzovoorts. Dat bepaalde dingen symbolisch zijn wil niet zeggen dat alles symbolisch is.

Leuke smoes is dat, maar de laatste brief van Johannes en Openbaring zijn de laatste boeken van de bijbel. Er is dus geen context behalve oudere bronnen en die plaatsen de wederkomst en het einde ook in de eerste eeuw, zie Mattheus 16,28.

[mohamed]

Waar staat laatste tijd? Dat het laatste uur niet letterlijk zestig seconden betekent ben ik met je eens, maar om er een periode van tweeduizend jaar and counting van te maken is weer het andere uiterste. Wat doe je dan met laatste dagen? Tijdsbepalingen betekenen op die manier niks meer, want er is nooit iemand die kan controleren of het klopt voordat hij doodgaat.

God's dimensie kent geen tijd,
Voor Hem is 1000 jaar een dag en vice versa.
God denkt ook niet als een mens.
Helemaal kloppend zullen we het niet krijgen, maar op een eeuwighheid is een mensenleven echt maar een seconde, lijkt me....
Misschien helpt het om eens te onderzoeken of ''de laatste ure'' een griekse/hebreeuwse uitdrukking is, en wat deze inhoudt.
De apostel zegt ook kleine jongens en meisjes in de voorafgaande regel, terwijl ik denk dat het niet echt zondagsschoolkinderen waren, tegen wie hij het had

Edit: Ik bedoelde uiteraard zestig minuten.

Dat God geen tijd kent ben ik met je eens, maar het evangelie is niet aan God verkondigd toch? Als het evangelie voor God is en niet voor mensen, dan snap ik inderdaad ook waarom een uur miljoenen jaren kan zijn. Voor mij als mens echter is de tijd beperkt en als iemand aan mij schrijft dat het het laatste uur is, dan ga ik er vanuit dat ook in symbolische zin het einde zeer nabij is en ik het zal meemaken. Ik geloof dus van harte dat de eerste gemeente het einde heeft meegemaakt.

[kirdneh]

Wanneer Hij ons vertelt in Genesis 1 dat Hij alles schiep in zes dagen en de zevende dag rustte, dan weten we dat deze dagen gelijk zijn aan de onze, zelfs voordat de zon op de vierde dag geschapen was. Sommige mensen vragen zich af of de dagen in Genesis 1 figuurlijke dagen kunnen zijn . Laten we de Schrift zichzelf verklaren. Wat zegt de Bijbel?

Het woord dat in Genesis 1 met dag vertaald is, is het Hebreeuwse woord yom. Telkens wanneer dit woord ergens anders in het Oude Testament wordt gebruikt, wordt het gebruikt met een nummer, zoals 10 yoms. Hiermee wordt altijd 24 uur bedoeld. En telkens wanneer yom ergens anders in het Oude Testament wordt gebruikt, dan is het met de zin Avond en morgen, dit betekend altijd een 24-urige dag.

Gaan we dan terug naar Genesis 1, dan zien we dat de Heilige Geest heeft bewezen dat beide van deze regels van kracht zijn, om ons te verzekeren dat de dagen in Genesis net zo zijn als die van ons.

Referentie: Paul A. Bartz, Days in Genesis one and the week, Bible Science Newsletter, 188 Aug, p. 10

(bron: http://www.creationmoments.com)

[MaartenB]

Hallo allen,

Zelf heb ik vaak nagedacht over de lengte der scheppingsdagen.
Aan joodse gelovigen schreef de apostel Paulus in Hebreeën 4:1-5 het volgende over Gods Rustdag, de Zevende Dag:

1 Laten wij dan vrezen, aangezien er een belofte overblijft om in te gaan in zijn rust, dat niemand van jullie ooit zou blijken achtergebleven te zijn.

2 Want ook aan ons zijn goede tijdingen verkondigd, zoals destijds ook aan hen; maar het woord dat zij hoorden baatte hun niet, daar zij niet door het geloof verenigd waren met hen die [voordien] hadden gehoord.

3 Want wij die tot geloof kwamen, gaan binnen in de rust, gelijk hij gezegd heeft: Zodat ik zwoer in mijn toorn: Indien zij in mijn rust zullen ingaan, en toch waren de werken sedert de grondlegging der wereld geschied.

4 Want hij heeft ergens over de Zevende [dag] aldus gezegd: En God rustte op de zevende [dag] van al zijn werken. En daarom wederom: Indien zij in mijn rust zullen ingaan.

De apostel had verwezen naar het waarschuwende voorbeeld van de Exodusgeneratie. Hun ongeloof bleek de diepste oorzaak te zijn dat het merendeel der leden van die wildernisgeneratie onmogelijk de Kanaänrust kon binnengaan.

Paulus attendeert zijn lezers daarom op Psalm 95, waaruit zij kunnen opmaken dat er een belofte overblijft om in te gaan in zijn rust.

Ook in het Messiaanse tijdperk geldt nog altijd een belofte dat het joodse volk Gods rust kan ingaan. Daaruit moet geconcludeerd worden dat:

a de Kanaänrust typologisch geweest moet zijn; het was voor Gods volk duidelijk niet de blijvende, definitieve rust. In vers 8 bevestigt de apostel die conclusie.

b er sprake moet zijn van een andere, meer verheven vorm van ‘rust’.
In de vv 3 en 4 vermeldt Paulus die Rust, namelijk die welke een aanvang nam met de Zevende Dag. En het is die Rust welke het nieuwe uitgangspunt wordt voor de apostel in zijn verdere betoog.

De Kanaänrust was idd slechts typologisch voor de ware rust die genoten kan worden binnen Gods eigen Rust, de Zevende scheppingsdag.
Hoewel die Rust sedert de grondlegging der wereld - nadat God zijn scheppingswerken voltooid had met het voortbrengen van een mensenpaar dat zich door voortplanting kon uitbreiden - als een objectieve werkelijkheid bestond, was zij toch aan de Israëlieten voorbijgegaan. Zij onderscheidden niet dat zij door de Kanaänrust al een zekere voorsmaak hadden kunnen genieten van de ware Rust, die van God zelf.

Vanuit die nieuwe optiek krijgt ook Gods eed een nog veel ernstiger karakter: Ongeloof zal elke Hebreeër beletten Gods eigen Rust binnen te gaan, met name de laatste duizend jaar van de Zevende dag, het Millennium, dat als een afzonderlijke sabbat zal fungeren en waarvan Messias Jezus de Heer zal zijn.
Tot Joden die aanmerkingen op Jezus maakten dat hij er geen bezwaar tegen had dat zijn leerlingen op de sabbat hun honger stilden door aren te plukken en ze met de handen stuk te wrijven, zei hij eens:

Hebben jullie zelfs dit niet gelezen wat David deed toen hij honger had, hijzelf en zij die bij hem waren? Hoe hij het huis van God binnenging en na de broden der voorzetting ontvangen te hebben, [ze] at en gaf aan hen die bij hem waren, welke niemand mag eten dan alleen de priesters? En hij zei tot hen: De Mensenzoon is Heer van de Sabbat.
(Lk 6:1-5)

De betekenis van Jezus’ uitspraak dat hij Heer is van de Sabbat, gaat verder dan Israëls wekelijkse rustdag. Hij verbindt zijn woorden uitdrukkelijk met het feit dat hij de Mensenzoon is van Daniël, hoofdstuk 7.
In het licht van Dn 7:13-14 geduid, houden die woorden in dat zijn Messiaans Rijk tevens gezien moet worden als een grote Sabbat van 1000 jaar, logischerwijs volgend op de zes perioden van 1000 jaar die het mensdom onder de onderdrukkende heerschappij van de Satan heeft gezucht.

Zie svp ook Markus 2:27-28 voor zijn aanvullende woorden: De sabbat is ter wille van de mens in het leven geroepen, en niet de mens ter wille van de sabbat; daarom is de Mensenzoon Heer ook van de sabbat.

[mealybug]

Hallo allen,

Zelf heb ik vaak nagedacht over de lengte der scheppingsdagen.
Aan joodse gelovigen schreef de apostel Paulus in Hebreeën 4:1-5 het volgende over Gods Rustdag, de Zevende Dag:

1 Laten wij dan vrezen, aangezien er een belofte overblijft om in te gaan in zijn rust, dat niemand van jullie ooit zou blijken achtergebleven te zijn.

2 Want ook aan ons zijn goede tijdingen verkondigd, zoals destijds ook aan hen; maar het woord dat zij hoorden baatte hun niet, daar zij niet door het geloof verenigd waren met hen die [voordien] hadden gehoord.

3 Want wij die tot geloof kwamen, gaan binnen in de rust, gelijk hij gezegd heeft: Zodat ik zwoer in mijn toorn: Indien zij in mijn rust zullen ingaan, en toch waren de werken sedert de grondlegging der wereld geschied.

4 Want hij heeft ergens over de Zevende [dag] aldus gezegd: En God rustte op de zevende [dag] van al zijn werken. En daarom wederom: Indien zij in mijn rust zullen ingaan.

De apostel had verwezen naar het waarschuwende voorbeeld van de Exodusgeneratie. Hun ongeloof bleek de diepste oorzaak te zijn dat het merendeel der leden van die wildernisgeneratie onmogelijk de Kanaänrust kon binnengaan.

Paulus attendeert zijn lezers daarom op Psalm 95, waaruit zij kunnen opmaken dat er een belofte overblijft om in te gaan in zijn rust.

Ook in het Messiaanse tijdperk geldt nog altijd een belofte dat het joodse volk Gods rust kan ingaan. Daaruit moet geconcludeerd worden dat:

a de Kanaänrust typologisch geweest moet zijn; het was voor Gods volk duidelijk niet de blijvende, definitieve rust. In vers 8 bevestigt de apostel die conclusie.

b er sprake moet zijn van een andere, meer verheven vorm van ‘rust’.
In de vv 3 en 4 vermeldt Paulus die Rust, namelijk die welke een aanvang nam met de Zevende Dag. En het is die Rust welke het nieuwe uitgangspunt wordt voor de apostel in zijn verdere betoog.

De Kanaänrust was idd slechts typologisch voor de ware rust die genoten kan worden binnen Gods eigen Rust, de Zevende scheppingsdag.
Hoewel die Rust sedert de grondlegging der wereld - nadat God zijn scheppingswerken voltooid had met het voortbrengen van een mensenpaar dat zich door voortplanting kon uitbreiden - als een objectieve werkelijkheid bestond, was zij toch aan de Israëlieten voorbijgegaan. Zij onderscheidden niet dat zij door de Kanaänrust al een zekere voorsmaak hadden kunnen genieten van de ware Rust, die van God zelf.

Vanuit die nieuwe optiek krijgt ook Gods eed een nog veel ernstiger karakter: Ongeloof zal elke Hebreeër beletten Gods eigen Rust binnen te gaan, met name de laatste duizend jaar van de Zevende dag, het Millennium, dat als een afzonderlijke sabbat zal fungeren en waarvan Messias Jezus de Heer zal zijn.
Tot Joden die aanmerkingen op Jezus maakten dat hij er geen bezwaar tegen had dat zijn leerlingen op de sabbat hun honger stilden door aren te plukken en ze met de handen stuk te wrijven, zei hij eens:

Hebben jullie zelfs dit niet gelezen wat David deed toen hij honger had, hijzelf en zij die bij hem waren? Hoe hij het huis van God binnenging en na de broden der voorzetting ontvangen te hebben, [ze] at en gaf aan hen die bij hem waren, welke niemand mag eten dan alleen de priesters? En hij zei tot hen: De Mensenzoon is Heer van de Sabbat.
(Lk 6:1-5)

De betekenis van Jezus’ uitspraak dat hij Heer is van de Sabbat, gaat verder dan Israëls wekelijkse rustdag. Hij verbindt zijn woorden uitdrukkelijk met het feit dat hij de Mensenzoon is van Daniël, hoofdstuk 7.
In het licht van Dn 7:13-14 geduid, houden die woorden in dat zijn Messiaans Rijk tevens gezien moet worden als een grote Sabbat van 1000 jaar, logischerwijs volgend op de zes perioden van 1000 jaar die het mensdom onder de onderdrukkende heerschappij van de Satan heeft gezucht.

Zie svp ook Markus 2:27-28 voor zijn aanvullende woorden: De sabbat is ter wille van de mens in het leven geroepen, en niet de mens ter wille van de sabbat; daarom is de Mensenzoon Heer ook van de sabbat.

bedankt voor je wijze woorden