@Schelpje
Natuurlijk moet je als je het niet eens bent naar de kerkenraad stappen, maar wat als dat niet werkt? Hoe is de GGiN ontstaan? En de Oud-GGiN-buiten het verband, etc? Daar wordt ook behoorlijk wat afgeshopt. Ik ben helemaal voor om eerst naar de k.r. te gaan. Ik zeg nergens dat dat niet moet.
Helaas wordt deze weg echter niet goed door de k.r. zelf bewandelt. Regel 1 is: de k.r. heeft gelijk. Regel 2 is: de k.r. heeft gelijk, etc. En dat om de simpele reden dat de k.r. bekeerd is en dus de Waarheid van God kent. Je kunt er dus niets beginnen. De weg via de k.r. is verworden tot een mogelijkheid om de klager te bekeren, en helemaal niet meer om misstanden in de kerk aan te pakken. Het erkennen van eigen fouten is iets wat niet meer voorkomt of werkelijk heel sporadisch (als duidelijke zonden zoals misbruik worden gevonden).
En nogmaals, als mensen zeggen te vertrekken vanwege wetticisme, dan bedoelen ze voor het overgrote deel dat ze zo weinig liefde zien. De eerste tien keer worden ze zaken verweten, en een enkele keer komt er misschien een oprechte vraag uit interesse. Als je alleen maar wordt (af)gekeurd, ben je snel vertrokken. Dat is ook niet de methode die Christus toepasde, en dat kunnen we duidelijk lezen in de evangelien. Maar ja, dat is vaak te moeilijk, en we beperken ons liever tot die regeltjes die duidelijk en concreet op schrift staan, maar de praktijk van de liefde (1 kor 13) is te moeilijk, en daar richten we ons maar niet teveel op.
Ik vind dat een k.r. het zichzelf behoorlijk mag aanrekenen als mensen alleen maar vertrekken om de regeltjes, want dat betekent dat er geen liefde is toegepast om mensen onder het Woord te houden. Het is de onverdiende liefde van God die ons bekeert, en niet Zijn straf, die is er voor onze ongehoorzaamheid, en wordt door Hem uitgedeeld, niet door ons.
Je vergelijking met een gemeente als ledematen is volgens mij niet heel Bijbels. De bekeerde christen wordt ingelijfd bij Hem en wordt een ledemaat met Christus als het Hoofd. Een onbekeerde hoeft niet in de eerste plaats de gemeente op te dragen in gebed, maar dient zich te bekeren! Het uitvoeren van taken is een vorm van vruchtdragen, want het is je inzetten voor Gods Kerk, en zonder Geest en Levend water kunnen we geen vruchtdragen. Laat een onbekeerde zich bezig houden met zijn ongehoorzaamheid en niet bezig zijn met een of andere taken terwijl diens ziel nog ongered is...En geen enkele taak of mensenwerk kan de kans op Redding verhogen.
Het boekje van Blauwendraad noemde ik als voorbeeld van iemand die niet de GG heeft verlaten vanwege wetticisme, maar vanwege onbijbelsheden aldaar, waar niets mee gedaan werd.
O, en zeker spreekt de ene keer een preek ons aan en een andere keer niet, maar zo verging het ook de apostelen hoor. De ene keer was Petrus vol geloofsvertrouwen, een andere keer deed het hem niets, en verloochende hij Christus. Maar belangrijkste was dat hij Christus volgde op Zijn bevel en dat Christus bij hem in de boot was en bleef, zodat Petrus ook op momenten van kleingeloof, door Hem weer bij de kudde teruggebracht werd. Het heen en weer slingeren in je geloofsleven is iets wat er helemaal bij hoort, ook emotioneel gezien. Het is de praktijk van ieder mens, en je kunt het wel proberen weg te werken en witpleisteren, maar dan zul je ook weinig van Christus merken. Christus wil te maken hebben met mensen die zichzelf niet proberen te verschuilen achter de bosjes als ze iets verkeerd doen (zoals Adam en Eva), maar die hun falen toegeven en in afhankelijkheid aan Hem willen leven, en zich dus overgeven aan Hem. (en het is de Geest die dat in ons werkt).
Over de dominee waarover je sprak, ik hoop toch wel dat hij zijn eigen wegen blijft bevragen op foute manieren. Het klinkt alsof hij zegt dat hij gewoon maar aanbelt en even duidelijk maakt dat die mensen zondig zijn en zich hebben te bekeren tot zijn afgescheiden kerkje die wel de waarheid heeft, en dat als hij dan verwensingen naar zijn hoofd krijgt, dat dat dan gewoon Gods Wil is, netzoals dat het Gods Wil is dat dit mogelijk zou kunnen leiden tot bekering. Hij denkt dat hij zo doet wat hij moet doen en dat is goed. Heeft hij de juiste methode te pakken? Doet hij het eindelijk goed? Maar dat is niet goed! Het is nooit goed, je moet altijd je eigen liefdeloosheid in gedachten houden. Je moet je altijd weer herroepen om weer die liefde te tonen, je te beteren. Dat moet ook ik, en ik overschat mijzelf ook altijd teveel, ook in dit stukje tekst. Ik geloof dat iedereen zichzelf elke dag weer moet bekeren. Je moet jezelf de minste achten. Dat is het verschil tussen christendom en alle andere wereldbeelden: in ons wereldbeeld leren wij dat onze moraal slecht is en dat we keer op keer tekortschieten, en dat we er echt niet beter op worden, maar dat we (God zij waarlijk dank!) toch gered kunnen worden. Alle andere wereldbeelden leren namelijk dat als we die aannemen, dat we dan een goede moraal kunnen krijgen en goed kunnen doen en dan pas gered kunnen worden of een goed leven hebben gehad.
Het preken wat de predikant doet, is dus een goede richting in mijn ogen en het "uitdragen" hoe jij het beschrijft ook, maar we moeten onze zonden blijven bezien (dat is pas zelfonderzoek) en ermee breken en kijken hoe we steeds meer vrucht kunnen dragen.
@Speedy Weet je, ik zie liever 100 kerken of geloofsgemeenschappen daar die elkaar kunnen respecteren en in de eerste plaats vertrouwen hebben in Gods Werk bij elkaar, dan 9 kerken die zich tegen elkaar afzetten om er zelf maar beter uit te komen. Daarnaast denk ik dat het probleem is dat de kerken er te groot zijn, en waar veel mensen samen zijn, komt het tot een conflict, en dan is de k.r. echt niet uitgezonderd, ondanks dat zij denken dat zij het wel goed doen en wel de goede moraal in pacht hebben (erg onchristelijke gedachte dus). M.a.w. met Gods Woord in ons bezig, worden we geen betere mensen, maar we leren ons kennen als slechtere mensen, en zelfs die gedachte maakt ons niet betere mensen. Dat zou anders betekenen dat we alleen maar zoeken om onszelf toch te verbeteren en dan verdwijnt het verschil met alle andere wereldgedachten.