Met het trouwen: vader dochter in de kerk brengen?

[Mortlach]

Ik vind het symbolisch ook een beetje raar.. ben het helemaal met ajl en esli eens: het gebruik dateert uit een tijd dat je als vrouw nog werd uitgehuwelijkt. Manlief en ik zijn destijds samen binnengekomen (en ook samen weer naar buiten gegaan )

Hier hetzelfde.
Ik vind het ook een traditie uit 'de oudheid', net alsof je man je baas wordt en je hebt te doen wat hij zegt.

Was de man niet het hoofd van het gezin? Hartstikke Bijbels hoor.

[Mortlach]

Poe wat een zelfstandigheid allemaal ineens en wat een drang om met het verleden te breken. Vergeet niet dat de emancipatie die wij nu allemaal als vanzelfsprekend beschouwen (en begrijp me niet verkeerd, ik zou echt niet terug willen) pas iets is van pak-m-beet de afgelopen 60-100 jaar. In de 4500 jaar daarvoor ging het er wel anders aan toe hoor. Toen moesten families er over het algemeen zelfs geld op toeleggen (of geiten, koeien of kamelen) om van een dochter af te raken.

Puur praktisch is het als de bruidegom al bij het altaar staat de wachten, (traditie!) dat de bruid niet in haar eentje de kerk hoeft binnen te komen wandelen. Maar als je samen naar het altaar loopt is het dus niet echt meer nodig. Wat? een traditie aanpassen aan de moderne tijd? Ongehoord!

[schelpje3]

Nou zeg, ik schrik ook een beetje van de negatieve reacties.
Als je een lieve zorgzame vader had, zoals ik, heeft dat met weggeven niets te maken, of omruilen voor een paar dieren
Ik heb zelf grotere kinderen en zie ook soms met zorg welke vriend(in) ze uitkiezen.
Net wat Mortlach zei: de gom wachtte bij het altaar.
Je man kan je ooit verlaten, je vader nooit ! Misschien wel lijfelijk, maar je bent voor altijd met hem verbonden door de bloedbanden.
Ieder die zijn vader heeft verloren, weet hoeveel pijn het doet als deze banden doorgesneden worden !
Ik mocht het niet meemaken dat mijn pa me naar het altaar bracht, ik heb het altijd gemist en ben steeds ontroerd als ik zie hoe een bruid aan de arm van haar vader mag lopen.
Niet alle tradities zijn suffig !

[Mortlach]

Nee, maar het is opvallend hoe mensen die traditie ervaren. En als dat negatief is, kan ik me goed voorstellen dat ze er zelf vanafzien. Maar net als met elke goede traditie is de betekenis ervan flexibel. Je vult zelf in wat het voor je betekent. Alhoewel in dit geval met de toegenomen zelfstandigheid van de vrouw deze traditie wel eens zou kunnen verdwijnen.

[schelpje3]

Ik ben ook wel behoorlijk eigengereid , maar voel me nog steeds kind van mijn ouders.
Dat verandert niet als je trouwt !
Alleen de verhouding onderling verandert, je komt meer op gelijke voet.
Tradities kunnen een houvast zijn. Je ziet het nu met rouwen, het gebeurt eigenlijk niet voldoende.
Je krijgt binnen een paar weken al een bedankkaartje, men lijkt er de tijd niet voor te nemen.
Veel mensen komen daardoor toch uiteindelijk in de problemen.
De traditie van lakens voor de ramen, een jaar en 6 weken ben je in de rouw, was nog helemaal niet zo gek.
Terug naar trouwen (scheelt maar 1 letter ).
Waarom zou je uberhaupt nog trouwen ? ik drop nog maar even een bommetje

[haring]

Jep! Ik ben met mijn vader de kerk in gewandeld
Gewoon een teken van het 'weggeven', je vader en moeder verlaten etc.
Ach, het is gewoon een mooi gebaar.

Een kind is toch geen eigendom?? Daarnaast heeft een volwassen vrouw het recht om zelf uit te kiezen met wie ze trouwt. Ik vind het alles behalve een mooi gebaar.

[haring]

Ik vind het juist een heel mooi, traditioneel gebruik! Het is toch zo dat je als het ware een beetje beschermd wordt door de mannen om je heen, eerst door je vader, dan door je man. Klinkt heel ouderwets en ik bedoel het ook niet in de zin van "het kleine lieve onafhankelijke vrouwtje", maar ik vind het wel een heel mooi gebruik.
Wat vinden jullie er dan van als de man om de hand van de vrouw gaat vragen bij de vader?

Nogal ouderwets. Een vrouw mag zelf beslissen met wie ze trouwt, haar vader heeft daar niks over te zeggen.

[ajl]

Mijn man liep bij mn vader naar binnen met een fles wijn en zei 'ik heb je dochter gevraagd om met mij te trouwen en dat wilde zij graag, dus ik neem haar mee' en mijn vader trok de kurk al van de fles en zei 'prima, ik geef geen garantie'.

[Evelien]

geweldig.

[Jo'tje]

Jep! Ik ben met mijn vader de kerk in gewandeld
Gewoon een teken van het 'weggeven', je vader en moeder verlaten etc.
Ach, het is gewoon een mooi gebaar.

Een kind is toch geen eigendom?? Daarnaast heeft een volwassen vrouw het recht om zelf uit te kiezen met wie ze trouwt. Ik vind het alles behalve een mooi gebaar.

Ook goedemiddag. Als je nou ook nog eens bereid zou zijn om de rest van mij bijdragen te lezen en niet direct zo'n veroordelende mond op te zetten, dan praten we weer verder

[saartje]

Ik wist niet dat er door zoveel mensen negatief tegenaan gekeken wordt! Ik vind het juist altijd een mooi gebaar al is het bij mij niet gebeurd... Ik vind het mooi!

[LauraC]

Wij hebben het ook niet gedaan maar ik vind het wel normaal hoor. Zeker hier in de UK, waar je of in de kerk, of in het gemeentehuis trouwt, heeft het misschien net wat meer 'zin' dan in NL.
Mijn vader kreeg overigens 2 kamelen toen hij mij afleverde

[schelpje3]

Wij hebben het ook niet gedaan maar ik vind het wel normaal hoor. Zeker hier in de UK, waar je of in de kerk, of in het gemeentehuis trouwt, heeft het misschien net wat meer 'zin' dan in NL.
Mijn vader kreeg overigens 2 kamelen toen hij mij afleverde

Dus je vader eet nu: kamelenkaas, drinkt kamelenmelk, rookt Camel en moest een hok timmeren ?

[LauraC]

Wij hebben het ook niet gedaan maar ik vind het wel normaal hoor. Zeker hier in de UK, waar je of in de kerk, of in het gemeentehuis trouwt, heeft het misschien net wat meer 'zin' dan in NL.
Mijn vader kreeg overigens 2 kamelen toen hij mij afleverde

Dus je vader eet nu: kamelenkaas, drinkt kamelenmelk, rookt Camel en moest een hok timmeren ?

En hij kan me toch goed kamelenrijden!

[Marnix]

Jep! Ik ben met mijn vader de kerk in gewandeld
Gewoon een teken van het 'weggeven', je vader en moeder verlaten etc.
Ach, het is gewoon een mooi gebaar.

Wat gepaard ging met de onroerende woorden:

Nou, hier heb je d'r dan, succes ermee