Faramir schreef:elbert schreef:De heilige en geïnspireerde Schriften zijn compleet voldoende voor de proclamatie van de waarheid.
Ik zal een hint geven: het is een vroegchristelijke kerkvader en hij is lang de enige niet die dit in de vroege kerk leerde.
En toch is het in de vroegchristelijke kerk nooit tot dogma verheven en niet zonder reden. Ook kerkvaders stonden volop in de traditie en vanuit die context moet je de kerkvaders ook lezen (en ook in de context van de documenten). Jij wil meer zien in deze zin dan dat er daadwerkelijk staat.
Het citaat is van Athanasius (uit: Tegen de heidenen I:3) en is aan te vullen met tientallen anderen van vroegchristelijke kerkvaders. Een paar andere voorbeelden:
-Laat de geïnspireerde Schriften dan onze scheidsrechter zijn, en de stem van de waarheid zal gegeven worden aan die dogma's die in overeenstemming zijn met de Goddelijke woorden. (Gregorius van Nyssa)
- Aangaande de dingen die ik zeg, moet ik ook de bewijzen leveren, zodat ik niet blijk te steunen op mijn eigen mening, maar dat ik ze bewijs uit de Schrift, zodat de zaak vast en zeker blijft. (Johannes Chrysostomus)
- We zijn niet tevreden omdat dit de traditie van de vaderen is. Wat belangrijk is, is dat de vaderen de bedoeling van de Schrift volgden (Basilius de Grote).
- Laat ze hun kerk bewijzen als ze kunnen, niet door de toespraken en uitingen van de Afrikanen, niet met de vergaderingen van hun bisschoppen, niet door de geschriften van één van hun voorvechters, niet door frauduleuze tekenen en wonderen, omdat we voorzichtig zijn gemaakt tegen deze dingen door het Woord van de Heer; maar [laat ze hun kerk bewijzen] door een gebod van de Wet, door de voorzeggingen van de profeten, door liederen uit de Psalmen, door de woorden van de Herder Zelf, door de prediking en werken van de evangelisten; dat wil zeggen, door al de canonieke autoriteiten van de heilige boeken. (Augustinus van Hippo).
Uit deze citaten is dus aangetoond dat de kerkvaders het Sola Scriptura in de praktijk praktiseerden en niet steunden op iets ernaast. Helaas is dat later wel gebeurd.
Voor wat betreft het niet tot dogma verheffen van het Sola Scriptura bevreemdt mij dit niet:
- in de eerste plaats was het niet nodig, want voor de christenen sprak het vanzelf dat de Schrift de autoriteit was in leer en leven
- in de tweede plaats gaat het de kerk helemaal niet aan om het Sola Scriptura tot dogma te verheffen en wel om de doodeenvoudige reden dat de kerk is gebouwd op het fundament van apostelen en profeten, waarvan Jezus Christus is de uiterste Hoeksteen (Ef. 2:20). Het is niet de kerk die de Schrift controleert en naar eigen goeddunken uitlegt, maar de kerk is zelf voortgekomen uit en gebouwd op het Woord. Daarom erkent ze dat Woord als hogere autoriteit dan zijzelf is.
Het Woord was er vóór de kerk en de kerk is er dóór het Woord.
- daarom werden dogma's oorspronkelijk alleen erkend voorzover ze vanuit de Heilige Schrift konden worden afgeleid (zie bijv. het citaat van Gregorius van Nyssa). Om tot dogmavorming te komen is de autoriteit van de Heilige Schrift namelijk voorwaarde vooraf.
Het is een fatale misvatting om te denken dat de kerk bepaalt wat de Schrift zou moeten/mogen zeggen. Want als je dat doet, is uiteindelijk de mens de ultieme autoriteit. Dan lever je je uit aan geboden en leringen van mensen. Maar dat is niet de bedoeling. De enige autoriteit is God, Die spreekt door Zijn Woord en wij (de kerk) hebben naar Hem te luisteren.
Laat de woorden van mijn mond en de overdenking van mijn hart welgevallig zijn voor Uw aangezicht, HEERE, mijn rots en mijn Verlosser! (Ps. 19:15)
