Theater/drama binnen de dienst

[Riska]

Als je een dramastukje nodig hebt om aan jongeren te communiceren dat ze erbij horen dan doe je toch echt iets fout als kerk. Bovendien denk ik dat je met een dramastukje meer vertrouwt op je eigen menselijke inspanningen dan dat je een beroep doet op de genade.

Dat vind ik volstrekte onzin. Als jongeren een aandeel mogen hebben in de eredienst - ook als dat eventueel een 'theaterstukje' is ( wat dat ook moge zijn - zijn ze er gewoon meer bij betrokken. Waarom moeten jongeren altijd een eredienst vieren zoals de ouderen dat doen? Moet het allemaal bij het oude blijven? Omdat misschien anders de senioren geen zicht meer krijgen/hebben op genade?
Kom nou toch... dan is er pas iets goed mis, als er niet een keer afgeweken kan worden van de vaste liturgie...

[Andere Jas]

Als je een dramastukje nodig hebt om aan jongeren te communiceren dat ze erbij horen dan doe je toch echt iets fout als kerk. Bovendien denk ik dat je met een dramastukje meer vertrouwt op je eigen menselijke inspanningen dan dat je een beroep doet op de genade.

Dat vind ik volstrekte onzin. Als jongeren een aandeel mogen hebben in de eredienst - ook als dat eventueel een 'theaterstukje' is ( wat dat ook moge zijn - zijn ze er gewoon meer bij betrokken. Waarom moeten jongeren altijd een eredienst vieren zoals de ouderen dat doen? Moet het allemaal bij het oude blijven? Omdat misschien anders de senioren geen zicht meer krijgen/hebben op genade?
Kom nou toch... dan is er pas iets goed mis, als er niet een keer afgeweken kan worden van de vaste liturgie...

Nee, maar er is wel iets goed mis als de vaste liturgie wordt afgedaan als saai of oubollig.
Wat ik zei staat los van het feit dat alles bij het oude moet blijven of de bloeddruk van de senioren. Een toneelstukje is meer een menselijk ingrijpen en een beroep doen op menselijke creativiteit en inspanningen dan een beroep doen op genade en geestelijke betrokkenheid. Ik word des te meer in deze mening bevestigd door jouw reply, niet bot bedoeld(!), maar ga zelf even na, welke bijbelse gronden draag je aan voor een toneelstukje/sketch? Het enige wat ik zie is een 'baat het niet, dan schaadt het niet'-mentaliteit, en dat is juist naar mijn idee een verkeerde motivatie, dingen moeten niet gebeuren omdat het kan, maar omdat het noodzakelijk is, zeker als het gaat over een eredienst.
En ik denk dat je hier alle jongeren over een kam scheert, wat ik zo'n beetje heb meegekregen in mijn omgeving is dat de verhoudingen tussen aangesproken/nietaangesproken onder de jongeren ongeveer 50/50 is. Alleen de groep die zich niet aangesproken voelt schreeuwt wat harder, klagen gaat namelijk makkelijker en luider.
En je hebt niet gezegd of een dramastukje in jouw ogen een beroep is op menselijke inspanningen of een beroep op Gods genade voor de jeugd. Ik ben oprecht benieuwd naar wat je daarover kan zeggen, met zo'n pittig statement wil ik tegengas omwille de waarheid.

[Denkertje21]

Als je een dramastukje nodig hebt om aan jongeren te communiceren dat ze erbij horen dan doe je toch echt iets fout als kerk. Bovendien denk ik dat je met een dramastukje meer vertrouwt op je eigen menselijke inspanningen dan dat je een beroep doet op de genade.

Ik kan ff niks anders dan dit enorm beamen!
Doe de dramastukjes leuk op de club of zo, of op school... De kerk is ook voor kinderen iets heel anders. Het is Gods huis en daar gebeuren dingen op een andere manier dan elders. Hou juist ook voor de kinderen dat bijzondere, dat heilige er in.

Dit jaar hadden we voor het eerst op Goede Vrijdag ook een ochtenddienst. Heel terecht trouwens. Juist voor de kinderen is dit een mooie gelegeheid om er bij te zijn omdat de avonddienst om 19.30 uur best wel laat is... En wat doen ze? Halen ze zo ongeveer het oudste strijdros van stal die ze konden vinden: ds J.J. Tigchelaar, dik 80 jaar.
En wat doet hij? Juist hij gaat figuurlijk naast de jongste kindeen zitten en vertelt ze in heldere bewoordingen waar het om gaat. Niks dramastukje. Niks toneel. gewoon puur en echt en je hoorde van de kinderen op dat moment dat ze zich er bij betrokken voelde. Het was een eredienst zoals een eredienst is bedoeld: het ging om Jezus!

Kan een dramastuk of toneelding niet om Jezus gaan? O zeker wel. Net zoals ons hele leven om Hem moet gaan... Maar toch: laten we de eredienst niet al te zeer vervlakken...

[Riska]

En je hebt niet gezegd of een dramastukje in jouw ogen een beroep is op menselijke inspanningen of een beroep op Gods genade voor de jeugd. Ik ben oprecht benieuwd naar wat je daarover kan zeggen, met zo'n pittig statement wil ik tegengas omwille de waarheid.

Waarom is dat een tegenstelling? Menselijke inspanning of beroep op Gods genade?
Los van liturgie, kerkdienst of wat dan ook: Er is een menselijke inspanning nodig om een beroep te kunnen doen op Gods genade. Al was het maar gebed. En nee, dat is niet een aantal woorden zeggen, maar bv. geheel stil worden voor God. En zeker weten: daar is intense menselijke inspanning voor nodig. Want gedachten gaan overal heen...

Ik zie een theaterstukje/dramastukje of hoe je dat ook noemen wil, als een soort 'gelijkenis', waarmee Jezus dingen probeerde duidelijk te maken.
Nee, het hoeft van mij niet (altijd), het mag wel (af en toe). En soms verwonder ik me over de raakheid waarmee jongeren van een jaar of 14,15 iets in een korte sketch kunnen neerzetten.

Het heeft me verwonderd - zacht uitgedrukt - dat juist jongeren hier zo fel tegen zijn, als er een afwijking plaatsvindt in de liturgie.
Kijk, voor mijzelf is een vaste liturgie iets vertrouwds, iets waarin ik me thuisvoel. Maar ik ben dan ook bepaald geen jongere meer. En ik kan mij heel goed voorstellen dat er jongeren zijn die het best eens wat anders willen.
Niet voor niets is een avonddienst bij ons, gebaseerd op Taizé zeer druk bezocht. Maar niet alleen door jongeren overigens!

Nu moet ik zeggen dat in onze kerk zelden iets dergelijks plaatsvindt: af en toe is er een aparte jeugddienst in de avonduren. En ook dan kan ik geraakt naar huis gaan, met een nieuw zicht op een oud thema.

Iets heel anders is dat wij bv. in onze kerk vaste lectoren hebben - gemeenteleden die de Bijbellezingen doen. Daar zijn enkele jongeren bij. Dat is een deelname aan de liturgie waar ieder zich in verheugt.

Maar een keer een jeugddienst, die afwijkt van een normale eredienst vind ik niet erg. Op één voorwaarde: dat er vaste kernpunten blijven: lofprijzing, genadeverkondiging en een goede, theologische uitleg door een predikant van de Bijbeltekst.

[Harm-J]

Maar een keer een jeugddienst, die afwijkt van een normale eredienst vind ik niet erg. Op één voorwaarde: dat er vaste kernpunten blijven: lofprijzing, genadeverkondiging en een goede, theologische uitleg door een predikant van de Bijbeltekst.

Daarbij is het een uitgelezen kans om eens iemand mee te nemen, zonder dat die persoon gelijk een uur op een bank/stoel hoeft te blijven zitten. Ik heb al eens iemand (Ongelovig) mee genomen naar de kerk, hij vond de preek totaal niet begrijpelijk. de dienst zelf ging nog wel, al vond hij het een knap lange zit.

W.b.t de rest van de verhalen in dit topic gepost, valt mij de "ik wil/wens" factor erg op. Wij, (de kerkgangers) worden als het goed is al wekelijks gevoed, mag er dan ook eens ruimte zijn voor anderen. Ik bedenk mij nog wel 2 keer voor ik weer eens iemand mee neem naar een "standaard eredienst"!

[filia]

...valt mij de "ik wil/wens" factor erg op.

Valt mij ook op! Van wie is de eredienst? Van ons, veranderlijke mensen die volop in de 21e eeuw staan, of van de God van alle tijden en plaatsen?

Als het ónze eredienst is, laten we dan vooral tegemoet komen aan de wensen van de kerkganger...
... maar is het Gods eredienst, laat Gods Woord dan centraal staan! Puur en onversneden.

(mocht dat nog niet duidelijk zijn, ik stem voor de laatste optie )

[Andere Jas]

Oja! Dit topic! Was het door afwezigheid met vakantievieren even vergeten, deze post verdient nog een antwoord.

En je hebt niet gezegd of een dramastukje in jouw ogen een beroep is op menselijke inspanningen of een beroep op Gods genade voor de jeugd. Ik ben oprecht benieuwd naar wat je daarover kan zeggen, met zo'n pittig statement wil ik tegengas omwille de waarheid.

Waarom is dat een tegenstelling? Menselijke inspanning of beroep op Gods genade?
Los van liturgie, kerkdienst of wat dan ook: Er is een menselijke inspanning nodig om een beroep te kunnen doen op Gods genade. Al was het maar gebed. En nee, dat is niet een aantal woorden zeggen, maar bv. geheel stil worden voor God. En zeker weten: daar is intense menselijke inspanning voor nodig. Want gedachten gaan overal heen...

De tegenstelling zit em in de vervanging of de verduidelijking van de preek, omwille van het aanspreken van de jongeren. God werkt door de preek, als de preek deze functie vervult zit het euvel em in de preek en moet daar iets veranderd worden en niet vervangen of aangevuld worden door een sketch waar de nadruk toch meer ligt in het esthetische vlak. EN ik vind een sketch toch meer de functie van een boek der leken vervullen.
[qoute]
Ik zie een theaterstukje/dramastukje of hoe je dat ook noemen wil, als een soort 'gelijkenis', waarmee Jezus dingen probeerde duidelijk te maken.
Nee, het hoeft van mij niet (altijd), het mag wel (af en toe). En soms verwonder ik me over de raakheid waarmee jongeren van een jaar of 14,15 iets in een korte sketch kunnen neerzetten.
[/quote]
Maar dat was altijd in een soort van preek van Jezus, Zijn twaalf discipelen was geen theatergroepje. En ik heb in feite nog geen sketch gezien die me raakte, meer omdat ik me ook niet puur op mijn gevoel laat benaderen, daar waar en sketch wel vaak voor is bedoeld. Maar dat kan ook iets persoonlijks van mij zijn.

Het heeft me verwonderd - zacht uitgedrukt - dat juist jongeren hier zo fel tegen zijn, als er een afwijking plaatsvindt in de liturgie.
Kijk, voor mijzelf is een vaste liturgie iets vertrouwds, iets waarin ik me thuisvoel. Maar ik ben dan ook bepaald geen jongere meer. En ik kan mij heel goed voorstellen dat er jongeren zijn die het best eens wat anders willen.
Niet voor niets is een avonddienst bij ons, gebaseerd op Taizé zeer druk bezocht. Maar niet alleen door jongeren overigens!

Nu moet ik zeggen dat in onze kerk zelden iets dergelijks plaatsvindt: af en toe is er een aparte jeugddienst in de avonduren. En ook dan kan ik geraakt naar huis gaan, met een nieuw zicht op een oud thema.

Iets heel anders is dat wij bv. in onze kerk vaste lectoren hebben - gemeenteleden die de Bijbellezingen doen. Daar zijn enkele jongeren bij. Dat is een deelname aan de liturgie waar ieder zich in verheugt.

Maar een keer een jeugddienst, die afwijkt van een normale eredienst vind ik niet erg. Op één voorwaarde: dat er vaste kernpunten blijven: lofprijzing, genadeverkondiging en een goede, theologische uitleg door een predikant van de Bijbeltekst.

Ik vind de tweedeling van de gemeente in jongeren en de rest nog altijd wel iets kwalijks, maar dat is in een maatschappij waarvan de cultuur is gericht op jongeren eigenlijk niet te vermijden. Ik zou ook ergens niet weten hoe dit te voorkomen is. Maar ik ben wel van mening dat als de oudere mensen jongerendiensten aangrijpen om hun kerk een beetje levend te houden ze meehelpen aan een generatiekloof. Wat die generatiekloof precies inhoudt en wat de gevolgen zijn zal nog wel verschillen en is natuurlijk ook niet altijd even duidelijk aan te duiden, maar er moet wel rekening mee gehouden worden.

[Optimatus]

...valt mij de "ik wil/wens" factor erg op.

Valt mij ook op! Van wie is de eredienst? Van ons, veranderlijke mensen die volop in de 21e eeuw staan, of van de God van alle tijden en plaatsen?

Als het ónze eredienst is, laten we dan vooral tegemoet komen aan de wensen van de kerkganger...
... maar is het Gods eredienst, laat Gods Woord dan centraal staan! Puur en onversneden.

(mocht dat nog niet duidelijk zijn, ik stem voor de laatste optie )

Van de mens voor God.

[maboc]

De eredienst zoals die nu is, is denk ik ook zo door de eeuwen heen gevormd en gekneed tot het huidige product. Als ik mij niet vergis staat er in de bijbel geen recept voor de perfecte eredienst. Dus volgens mij is het niet gezegd dat we het nu het beste doen. Er is "room for improvement".

Dat er heel veel mensen zijn die het zo (de vorm van de dienst / liturgie) prima vinden, waaronder ik, heeft denk ik ook veel te maken met gewenning. Het gaat al jaren zo, daar en ik aan gewend, en het bevalt me onderhand prima. Dat betekent niet dat dat voor iedereen geldt. (denk aan de kinderen).

Door de kinderen werkelijk bij de dienst te betrekken, middels gedichten/toneel/liedjes/... denk ik dat je ze veel meer betrokken houdt. Misschien kun je ze dan ook wel veel beter behouden voor het Evangelie.

15 De mensen probeerden ook kleine kinderen bij hem te brengen om ze door hem te laten aanraken. Toen de leerlingen dat zagen, berispten ze hen. 16 Maar Jezus riep de kinderen bij zich en zei: ‘Laat ze bij me komen, houd ze niet tegen, want het koninkrijk van God behoort toe aan wie is zoals zij. 17 Ik verzeker jullie: wie niet als een kind openstaat voor het koninkrijk van God, zal er zeker niet binnengaan!’

Ik heb "houd ze niet tegen" maar even vet gedrukt. Dit omdat dat (haha wel heel vrij geinterpreteerd) wellicht ook betekent dat we ze niet moet hinderen met al te moeilijke in hun ogen wellicht saaie diensten. Direct daarop zegt de Heer "Ik verzeker jullie: wie niet als een kind openstaat voor het koninkrijk van God, zal er zeker niet binnengaan!". Als ik aan kinderen denk, denk ik in woorden als onbevangen/naief/openstaan. Dat zouden wij volwassenen ons in het licht van bovenstaande woorden van de Heer wel eens wat meer mogen aantrekken. (Ik besef dat ik daar zelf nu niet echt een lichtend voorbeeld van ben, maar ja....de beste stuurlui staan aan wal he)

Neemt overigens niet weg dat er ook best wat diepgang in een eredienst mag zitten. We hoeven denk ik ook weer niet iedere week de zondagochtend in een kindertheater door te brengen.

[Marnix]

We mogen wel een beetje veranderingen in cultuur in het oog houden. Of je het leuk vindt of niet, de cultuur wordt gewoon veel visueler gericht. Veel jongeren zijn helemaal niet gewend om lang te luisteren. Natuurlijk mogen ze dat best leren, dat is goed.... maar kan het kwaad om dan een keer iets visueel te maken d.m.v. een stukje drama ofzo? Zolang het niet in plaats van het Woord komt aanvullend daarop is, is dat dan fout?

Jezus maakt ook vaak gebruik van voorbeelden, paralellen etc. Aanvullend, verduidelijkend. Als dat het doel is, waarom zou het dan niet mogen?

[Gerdien B.]

Vanochtend hadden we een kinderkoor die verschillende liederen zong in de dienst. na elk lied werd er voor ze geklapt. Je zag de kinderen gaande de dienst zekerder zingen en één jochie vond dat hij zo goed hij gezongen, dat hij als eerste zelf maar begon te klappen.

veranderingen in de diensten zijn echt niet slecht. vanmorgen was de dienst er ook weer een bewijs van dat dan echt de boodschap er door verloren gaat. Die was nadrukkelijk en goed aanwezig.

[esli]

Vanochtend hadden we de startzondag.
Voor de kerkdienst waren er diverse workshops zoals:
- drama
- Iona liederen zingen
- Preek voorbereiden OT
- Preek voorbereiden NT
- Liturgisch bloemschikken
- Schilderen
- enzenz....
Al deze zaken zijn gebruikt in de kerkdienst die daarop volgde. Er gebeurde dus erg veel (waaronder een dramastukje) en er zijn veel verschillende vormen gebruikt (maar we hadden zelfs 2 preken). Ik denk dat dat goed is. Iedereen heeft zo zijn gaven en talenten en dat werd allemaal ingezet tijdens de dienst. Iedereen was erbij betrokken. En verschillende zaken kunnen weer verschillende mensen aanraken en iets leren over wie God is en wat hij/zij mag beteken in het koninkrijk.

[Boekenlezer]

Hoe denken jullie over het onderwerp 'theater binnen de kerkdienst'? Het fenomeen komt steeds vaker voor, bijvoorbeeld in jeugddiensten. Ook zijn er christelijke theatergroepen die een hele kerkdienst kunnen verzorgen. Vinden jullie dat het kan? Of moet een dienst aan een strakke liturgie voldoen?

Zelf vind ik dat het wel kan. Het lijkt me een goed middel om mensen te laten nadenken of een spiegel voor te houden. Met drama en toneel kun je ook iets op een andere/visuele manier vertellen.

Ben benieuwd naar jullie meningen.

Ik ben absoluut geen voorstander van theater binnen de kerkdienst. Daar is de kerkdienst niet voor. In de kerkdienst gaat het om het Woord van God, dat gepredikt wordt. Dat is van vitaal belang voor de gemeente. Als daarop gekort gaat worden, dan gaat het geestelijke leven van de gemeente ook achteruit.
Om het belang van de prediking goed aan te voelen, is het vereist dat Gods Woord ook in zijn volle breedte en al zijn scherpte aan de orde komt. Is de prediking eigenlijk weinig meer dan een gemoedelijk en zoetig verhaaltje, dan is het geen wonder als het belang van de prediking niet meer gevoeld wordt. Dan komt er behoefte aan wat anders, zoals theater, of kinderdiensten. Dat krijgt dan alle kans, omdat men niet meer weet wat echte prediking is. Dan heeft men een beeld bij prediking, dat niet overeenkomt met bijbelse prediking. Maar wordt het Woord van God gebracht zoals het gebracht moet worden, dan kan ik mij niet voorstellen dat er behoefte bestaat om de prediking (af en toe of altijd) in te ruilen voor wat anders.

[Lalage]

@Boekenlezer: juist door een kort theaterstukje kan je mensen aan het denken zetten! Er zijn ook veel mensen die niet zo goed zijn in enkel luisteren. Ik vind het juist vreemd dat in kerken nog zo weinig gebruik wordt gemaakt van computer en beamer. Op wetenschappelijke congressen is dat heel gebruikelijk, omdat plaatjes en trefwoorden die je kunt zien blijkbaar goed helpen om iets over te brengen op je toehoorders.

[maboc]

...
...
...

Ik ben absoluut geen voorstander van theater binnen de kerkdienst. Daar is de kerkdienst niet voor. In de kerkdienst gaat het om het Woord van God, dat gepredikt wordt. Dat is van vitaal belang voor de gemeente. Als daarop gekort gaat worden, dan gaat het geestelijke leven van de gemeente ook achteruit.
Om het belang van de prediking goed aan te voelen, is het vereist dat Gods Woord ook in zijn volle breedte en al zijn scherpte aan de orde komt. Is de prediking eigenlijk weinig meer dan een gemoedelijk en zoetig verhaaltje, dan is het geen wonder als het belang van de prediking niet meer gevoeld wordt. Dan komt er behoefte aan wat anders, zoals theater, of kinderdiensten. Dat krijgt dan alle kans, omdat men niet meer weet wat echte prediking is. Dan heeft men een beeld bij prediking, dat niet overeenkomt met bijbelse prediking. Maar wordt het Woord van God gebracht zoals het gebracht moet worden, dan kan ik mij niet voorstellen dat er behoefte bestaat om de prediking (af en toe of altijd) in te ruilen voor wat anders.

Dat het preken van het Woord van God vitaal is voor de geestelijke leven in de gemeente is wat mij betreft evident. Maar wat voor mij niet evident is, is de vorm waarin. Ik vermoed, gezien je nickname, dat je een belezen man/vrouw bent. Waarschijnlijk ook juist in religieuze werken. Je begrip mbt. religieuze zaken zal een diepere (theoretische) basis hebben dan voor anderen. Om bovenstaande vermoed ik dat je ook aan heel andere preken behoefte hebt dan aan een 12 jarige die vooral veel Suske en Wiske leest. Toch moet een predikant beide groepen bedienen. De ouderen of meer belezen lieden met diepgang in de preken, de jongeren en minder belezen lieden bijvoorbeeld met een stukje theater. Dat moet overigens wat mij betreft wel een duidelijk christelijk karakter hebben. Daarnaast hoeft het ook niet iedere week.

Om kort te gaan...ik denk dat een predikant aan meerder partijen moet denken.