ADD

[*Annet*]

We hebben een kind dat vooral op school heel erg extreem op situaties reageert. Voelt zich erg snel aangevallen, reageert agressief en nu zeg ik het nog redelijk netjes. Thuis ook, maar op school is het extremer. We zijn al met een soort van training bezig om te leren met emoties om te gaan. We hebben onlangs wat gesprekken gehad en dat was voor mij erg emotioneel. Om te horen wat er met je kind gebeurd, hoe die zich gedraagd wat je totaal niet verwacht. Er zijn heel vervelende situaties geweest in de klas en op het plein.

Nu is het vakantie en het gaat een stuk beter. Is vorige week uit logeren geweest, bij familie. Zag ik wel tegenop omdat diegene zich bij een ander ook gerust niet fatsoenlijk gedraagd. Heb degene waar gelogeerd werd eea uit de doeken gedaan en die kunnen er wel mee omgaan. Opmerkelijk is dat een van hun kinderen ook zulk gedrag vertoond. Zit het in de genen? Het lijkt wel of er wat meer rust in hem/haar zit.

We hebben natuurlijk gezocht op internet. Kenmerken die voor ons zeer herkenbaar waren stonden bij ODD, vriendin aan wie ik het vertelde dacht aan ADD. Zolang er niets is vastgesteld door deskundingen is het voor ons ook maar een vermoeden.

Er is me regelmatig gevraagd of hij/zij (ivm privacy zet ik het zo neer) ADHD heeft, het is nogal een aktieve en vreselijke chaoot, altijd van alles kwijt.

Al onze kinderen zijn natuurlijk schattig maar ze zijn ook zeer pittig in de omgang. Het zou toch niet zo zijn dat er aan alle 4 van alles mankeert? We zien bij alle 4 best wel overeenkomsten.

[schelpje3]

@Annet: dat hoeft niet hoor, het zou kunnen dat er sprake is van kopieergedrag.
Dit gebeurt onbewust.
Of de andere kinderen zien dat je je ADDtje meer aandacht geeft.

[parkiet]

Schelpje, tja, het PGB voor dit jaar is inderdaad op. Waardeloos hoor. En begeleiding uit eigen zak betalen is ook lang niet voor iedereen haalbaar en ideaal (maar wel mogelijk).

mamavan3, fijn dat je goede begeleiding hebt gevonden!

Annet, het falen als ouder is een opmerking die ik wel meer hoor... Dat er dan opa's en oma's, familie, vrienden zijn die opmerkingen maken als: breng hem maar een weekend hier, dan voeden wij hem wel even op.
Er is bij jullie dus nog best onduidelijk hoe het eigenlijk zit. ODD en ADD zijn behoorlijk verschillende dingen (ben zelf orthopedagoog, heb wel een mening over wat je vertelt over je kind en waar me dat aan moet denken, maar houd er niet van dat lukraak/ongevraagd neer te zetten).
Wat betreft genen: stoornissen als AD(H)D, autisme en aanverwanten, ODD hebben wel te maken met genen en KUNNEN in de familie voorkomen. Dit hoeft niet. Wat al gezegd is: kopieergedrag, aandacht vragen kunnen meespelen, ook kunnen kinderen wel kenmerken/trekjes hebben van een stoornis maar hoeven het dan niet per se te hebben.
Staat al vast dat jullie een onderzoek gaan laten doen of weet je dat nog niet? In elk geval sterkte met de beslissingen die jullie moeten nemen en de zaken waar je tegenaan loopt.

[*Annet*]

@ Parkiet, als je dit van mij leest, zou je ons dan aanraden om verder te gaan met onderzoeken?

Vandaag is degene om wie het gaat redelijk obstinaat omdat gisteravond veel te laat is gaan slapen. We kunnen tig keer zeggen: niet gaan lezen maar het gebeurd toch. Zeker tot 23 uur, bleek nu. Wij hebben geen zin om telkens naar boven te lopen om te controleren. Zou misschien wel beter zijn maar ik ben ook maar een mens dat wel es lekker wil zitten.

[Sophie77]

Sterkte, Annet!
Wij zien bij verschillende van onze andere kinderen ook kenmerken van PDD-Nos ed., maar we hebben afgesproken dat we met hen pas in de onderzoeksmolen gaan als we denken dat het voor het kind fijn is als er een diagnose komt. Zolang ze lekker in hun vel zitten, vrolijk zijn etc. gaan we niet door. Ondertussen voeden we ze wat anders op als 'normale' kinderen (extra gestructureerd, duidelijk, consequent etc.) en hebben we regelmatig een gesprek met school om te weten te komen hoe het daar gaat met ze.

[Kate Spade]

@ Parkiet, als je dit van mij leest, zou je ons dan aanraden om verder te gaan met onderzoeken?

Vandaag is degene om wie het gaat redelijk obstinaat omdat gisteravond veel te laat is gaan slapen. We kunnen tig keer zeggen: niet gaan lezen maar het gebeurd toch. Zeker tot 23 uur, bleek nu. Wij hebben geen zin om telkens naar boven te lopen om te controleren. Zou misschien wel beter zijn maar ik ben ook maar een mens dat wel es lekker wil zitten.

Mocht het echt om odd gaan, dan heeft het baat om het kind zo jong mogelijk te behandelen. Hoe ouder het kind wordt, hoe lastiger het wordt.

[parkiet]

Mijn 'richtlijn' om onderzoek aan/af te raden is:
- zit je met vragen, moeite, problemen thuis of op school etc, heb je advies nodig, wil je duidelijkheid: dan DOEN.
- kun je het allemaal redden (thuis en op school) en heb je geen behoefte aan een stickertje dan is zulk heftig onderzoek naar mijn idee op dat moment niet nodig.

Maar goed, dat is wel globaal he...

[Sophie77]

Eigenlijk zegt Parkiet dus hetzelfde als hoe wij het zien en beleven . Wel is belangrijk dat, als je besluit hulp te zoeken, je dat niet ziet als falen van jullie als ouders! Probeer het gewoon nuchter te bekijken, zo van: een 'normaal' kind opvoeden is al moeilijk, laat staan een kind met een stoornis. Beroepsopvoeders studeren daar een paar jaar voor, dus een oudercursus volgen of opvoedgesprekken hebben is echt niet vreemd, hoor! Juist een goed teken als je openstaat voor zulk soort dingen en ervan wil leren !

[parkiet]

Sophie, inderdaad!

En idd, 'wij' beroepsopvoeders studeren er jaren voor (en zitten vervolgens bij ons eigen kind alsnog met de handen in 't haar)

[toppie]

Als je twijfelt of je wel of niet je kind wilt laten onderzoeken, bezoek eens een avond van Helpende Handen.
Ze hebben een contactgroep voor ouders van kinderen met gedragsproblemen, al of niet gediagnostiseerd.
Ik bezoek bijna elke avond die in onze regio wordt gehouden (2 keer per jaar) en heb hier heel veel steun aan.
Er is gelegenheid tot praten met andere ouders, vaak herken je heel veel terug van wat je zelf ervaart.
Merk je dat jouw kind inderdaad veel kenmerken heeft van bijv. ADD of ADHD of PDD-nos, kun je altijd nog besluiten om verdere stappen te nemen in je zoektocht naar (h)erkenning en/ of evt een diagnose.

[Sophie77]

Het is inderdaad heel fijn om met ouders te praten die dezelfde problemen kennen / hebben. Wij komen een paar keer per jaar bij elkaar met een paar ouders waar we de oudercursus mee gedaan hebben. We zien altijd naar die avonden uit! Ook op brusjesdagen (die door diverse instellingen georganiseerd worden) kom je ouders tegen die weten waar je mee zit. Een half woord is dan genoeg! Met Helpende Handen hebben wij geen ervaring, wel hoorde ik van anderen ook positieve geluiden.

[schelpje3]

Ik heb ook wel contact met andere ouders die een kind hebben met auti problemen.
Je kunt wel veel delen met elkaar, maar toch verschilt het.
Jouw probleem hoeft niet perse het mijne te zijn en te worden (en andersom natuurlijk)

[Night]

Mocht het echt om odd gaan, dan heeft het baat om het kind zo jong mogelijk te behandelen. Hoe ouder het kind wordt, hoe lastiger het wordt.

Eerst dacht ik te lezen: hoe lastiger het kind wordt. Ik was al een felle reactie aan het typen...maar realiseerde me gelukkig tijdig dat je het anders bedoelt.....namelijk dat de behandeling dan lastiger wordt.
Is er uberhaupt behandeling mogelijk? Ik weet niet beter of het ongewenste gedrag is enkel met gedragstherapie bij te sturen, en wat te kanaliseren. Gewenst gedrag aanleren, en ongewenst gedrag zoveel mogelijk afleren. Het odd-gebeuren zelf krijg je niet wegbehandeld. Dit is volgens mij met alle andere gedragsproblemen of stoornissen zo, het probleem an sich is niet 'weg' te behandelen. Een autist krijg je niet van zijn autisme af, een adhd-er krijg je niet adhdloos met een goed stappenplan enz enz.
Maar..ik ben slechts leek, en ervaringsdeskundige aan de overkant.

[Night]

Sophie, inderdaad!

En idd, 'wij' beroepsopvoeders studeren er jaren voor (en zitten vervolgens bij ons eigen kind alsnog met de handen in 't haar)

Ik vraag me af of je studeert voor beroepsopvoeder, of dat je veel weet over opvoeden. Dat is nogal een verschil.
Iemand die een beroep heeft, kan theoretische kennis hebben, maar bouwt daarnaast / daarna veelal een schat aan ervaring op. Vooral dat laatste maakt m beroeps volgens mij. Iemand die dus veel over opvoeden weet, zou eigenlijk eerst eens 30 gezinnen groot moeten brengen voor de ervaring.
Beroepsopvoeder doet me denken aan een opvoeder die ik in kan huren, omdat ik het zelf thuis niet redt. En deze beroepsopvoeder lost dan vervolgens mijn probleem op. Zo werkt het denk ik niet.
Dat is denk ik de moeilijkheid van het vak orthopedagoog en dergelijke, je weet veel, kan door het praten erover veel kennis, ervaringen met en van anderen doorgeven, sturen, helpen, maar de daadwerkelijk echte ervaring met het opvoeden zelf kan je dan weer alleen opdoen in je eigen gezin. (Waarbij ik dan hoop dat je werk weer niet thuis terugkomt....). Het klinkt gek, maar het zou best vormend zijn als elke goog van elke 'soort' een kind zou hebben...daar krijg je goede 'goog-en' van.
Begrijp me niet verkeerd, ik heb het vak of de vakbeoefenaars hoog staan, maar kan me ook niet aan de indruk onttrekken dat er af en toe gepraat wordt slechts uit de boeken, en zonder ervaring.
Daar komt dan nog eens bij dat het elke keer stukswerk is, elke situatie is anders, elk kind en elk ouderpaar.

[parkiet]

Night, beroepsopvoeder is zogezegd de term voor alle pedagogen, leerkrachten, groepsleiders etcetera.

En ja, ervaring is een schat, een hele belangrijke toevoeging aan je theoretische basis. Daar heb je helemaal gelijk in. Ik vind eerlijk gezegd dat elke pedagoog die niet direct met kinderen werkt er wel eerst ervaring in moet opdoen. In eigen gezin kun je niet eisen he, en het kind van een ander is zeker wat anders dan een kind van jezelf, maar ervaring met kinderen met autisme/adhd etc is in mijn ogen onmisbaar.
Er zijn helaas genoeg pedagogen die die ervaring niet hebben, die niet weten hoe het er in een gezin met bijzondere kinderen of op de werkvloer met bijzondere kinderen werkelijk aan toe gaat.

Wegbehandelen kan niet, daar heb je helemaal gelijk in. Mee leren omgaan is wel een optie.