Jantjes schreef:Ja, begrijpelijk Marnix.
Maar het is niet zo dat we eerst door Jezus verlost moeten worden van de vloek van de wet zoals je zei:Dat is nu juist de omgekeerde volgorden waar ik op wijzen wil en zoals ik al tegen GKN-er zei:Wat jij doet is wel uit de Bijbel aantonen dat Jezus ons opdraagt om zijn geboden te houden, maar je haalt niet aan dat we daarvoor eerst door Jezus verlost moeten worden van de vloek van de wet.Ps 1:1 Welgelukzalig is de man, die niet wandelt in den raad der goddelozen, noch staat op den weg der zondaren, noch zit in het gestoelte der spotters;Bij alle theologische problematiek is men hoegenaamd niet meer bezig met de eeuwenoude Bijbelse hoofdregels voor een door God gezegend leven: Gelukkig is de mens die de Heer vreest en Zijn verbond en geboden bewaart. Gelukkig is de mens die op God vertrouwt. Dit laatste wordt in veel kleuren verkondigd in prediking, maar de eerste hoofdregel lijkt wel niet meer te bestaan. De oorzaak ligt hierbij mogelijk grotendeels bij de overtuiging dat de mens uit genade moet leven en uit zichzelf Gods geboden niet kan en wil bewaren.
Ps 119:2 Welgelukzalig zijn zij, die Zijn getuigenissen onderhouden, die Hem van ganser harte zoeken;
Spr 8:34 Welgelukzalig is de mens, die naar Mij hoort, dagelijks wakende aan Mijn poorten, waarnemende de posten Mijner deuren.
Enz. enz.
Het begint echt niet bij genade.
Je loskoppeling van geloof / leven naar de wet en genade in de zin van: Eerst geloven, de wet houden, dan genade is niet Bijbels. De apaostelen gaan niet de wereld in om de wet te preken maar genade door Jezus lijden en sterven en van daaruit het nieuwe leven waarin ook het houden van Gods geboden gekoppeld is. Zie bijvoorbeeld Handelingen 14. En in Romeinen komt heel duidelijk de verhouding tussen geloof en het houden van de wet, en wat daarin essentieel veranderd is door Christus, naar voren. Hetzelfde geldt voor de brief aan de Galaten.
Een paar citaten:
Maar hoe luidt het antwoord van God aan hem? ‘Ik heb zevenduizend mensen voor mijzelf in leven gelaten; die hebben niet voor Baäl geknield.’ 5 Zo is ook nu een klein deel over dat God uit genade uitgekozen heeft. 6 Maar wanneer ze uit genade zijn uitgekozen, dan is dat niet omdat ze de wet naleven, want in dat geval zou de genade geen genade meer zijn.
Gods besluit blijft namelijk van kracht: God kiest een mens niet uit op grond van zijn daden, maar omdat hij hem roept. [11–12] 12 13 Zo staat er ook geschreven: ‘Jakob heb ik liefgehad, Esau heb ik gehaat.’
14 Moeten we dan zeggen dat God onrechtvaardig is? Natuurlijk niet. 15 Hij zegt immers tegen Mozes: ‘Ik ben barmhartig voor wie ik barmhartig wil zijn, ik schenk genade aan wie ik genade wil schenken.’ 16 Alles hangt dus af van God en zijn barmhartigheid, niet van de wil of de inspanning van de mens.
15 Hoewel wij Joden van geboorte zijn en geen zondaars uit andere volken, 16 weten we dat niemand als rechtvaardige wordt aangenomen door de wet na te leven, maar door het geloof in Jezus Christus. Ook wij zijn tot geloof in Christus Jezus gekomen om daardoor, en niet door de wet, rechtvaardig te worden, want niemand wordt rechtvaardig door de wet na te leven. 17 En in ons streven om door Christus rechtvaardig te worden, blijkt dat wijzelf ook zondaars zijn. Betekent dit dat Christus dus in dienst staat van de zonde? Natuurlijk niet. 18 Maar wanneer ik weer aanneem wat ik had verworpen, maak ik van mezelf opnieuw een overtreder. 19 Want ik ben gestorven door de wet en leef niet langer voor de wet, maar voor God. Met Christus ben ik gekruisigd: 20 ikzelf leef niet meer, maar Christus leeft in mij. Mijn leven hier op aarde leef ik in het geloof in de Zoon van God, die mij heeft liefgehad en zich voor mij heeft prijsgegeven. 21 Ik verwerp Gods genade niet; als we door de wet rechtvaardig zouden kunnen worden, zou Christus voor niets gestorven zijn.
17 Ik bedoel dit: de wet, die vierhonderddertig jaar na de belofte werd gegeven, maakt het testament dat door God bekrachtigd is niet ongeldig. De wet kan de belofte nooit ontkrachten. 18 Immers, als de erfenis afhankelijk van de wet zou zijn, zou ze niet afhankelijk zijn van de belofte, maar het is nu juist door zijn belofte dat God zijn genade aan Abraham heeft geschonken.
19 Waarom dan toch de wet? De wet is later ingevoerd om ons bewust te maken van de zonde, in de tijd dat de nakomeling aan wie de belofte was gedaan nog komen moest. Ze werd door engelen aan een bemiddelaar gegeven. 20 Maar bemiddeling is niet nodig wanneer er maar één is die handelt, en God handelt alleen. 21 Is de wet daarom in strijd met Gods belofte? Absoluut niet. Als de wet leven zou kunnen brengen, zou de wet ons ook rechtvaardig kunnen maken. 22 Maar de Schrift heeft alles in de macht van de zonde gelegd, zodat de belofte kon worden gegeven op grond van geloof in Jezus Christus, aan wie op hem vertrouwen. 23 Voordat dit geloof kwam, werden we door de wet bewaakt; we leefden in gevangenschap tot het geloof geopenbaard zou worden. 24 Kortom, de wet hield toezicht op ons totdat Christus kwam, zodat we door ons vertrouwen op God als rechtvaardigen konden worden aangenomen. 25 Maar nu het geloof gekomen is, staan we niet langer onder toezicht, 26 want door het geloof en in Christus Jezus bent u allen kinderen van God. 27 U allen die door de doop één met Christus bent geworden, hebt u met Christus omkleed.
Ik ben het met je eens dat we moeten uitkijken voor het gevaar dat we onze verantwoordelijkheid wegstoppen onder het motto: Christus heeft alles gedaan. Zo werkt dat niet. Christus heeft het volbracht, dankzij Hem is er genade en dus nieuw leven. En dat is een leven die niet in strijd is met de wet maar geeft de wet juist een nieuwe dimensie, en door te Geest geleid hebben we elkaar en God lief en in die liefde wordt de hele wet vervuld.