Kinderen opvoeden

[sela]

met speelgoed dabbert m'n dochtertje de kamer rond en test uit welk geluid het op het raam maakt. of op de tafel [met name als het knarst en piept]. als ze wat te eten krijgt gaat dat vrij ongecoordineerd en in een pakje drinken knijpt ze als ze de kans krijgt. ze klimt in de vensterbank, speelt met grond van bloempotten, drukt op alle knopjes die ze tegenkomt.. 'k zou jullie denk ik allemaal tot waanzin drijven als ik met m'n dochtertje op bezoek zou komen.

Om eerlijk te gaan: ik geloof het wel ja! Maar hoe komt het dat je dochter dat doet?

het wordt een ander verhaal als ik haar toespreek. uiteraard komt ze dan keurig naast me het bezoek uitzitten zonder zich te verroeren.

Ghehe, dat meen je niet? Dat is dan weer het andere uiterste. Ik vind het heerlijk als kinderen lekker rondrennen en klieren. Voor mij ligt de grens bij dingen vernielen of zo vies maken dat het echt absurd is. Kinderen blijven kinderen en hoeven niet in een keurslijf toch?

ik blijf er altijd weer verbaast van staan wat ze verzinnen.
gisteren had ze, ze is trouwens bijna 2, een stoepkrijt opgevist waar ze buiten met het buurmeisje mee speelt. waar vandaan? geen idee. vervolgens had ze alle stoelpoten in een onbewaakt ogenblik roze gekrijt.
ik haar vermanend toegesproken en zelfs in de hoek gezet. tja, straks begint ze aan de muren. dacht, dit is een duidelijke grens die ik moet aangeven. ik naar de keuken om een doekie te halen. was ze zelf al uit de hoek gekomen en stond met haar zakdoek alles schoon te vegen. wat een schatje, is het niet.

[MissF]

Of dat er plaksnoepjes op de grond liggen. Het zijn toch je eigen kinderen, en dat gebeurt nu eenmaal.

Dat gebeurt nou eenmaal?! Volgens mij gaat dat niet vanzelf. Je kan je kinderen echt wel leren dat als je iets eet en/of drinkt je dan gaat zitten. Volwassenen op de bank of op een stoel, kinderen op een eigen stoeltje of op hun knietjes aan de tafel. Ik heb het altijd heel normaal gevonden dat er bepaalde momenten zijn op een dag waarop je wat drinkt met iets erbij, of eet. Dat voorkomt dat kinderen al spelend knoeien en kwijlen met hun snoep.

Tja, ik ben een vast voorvechter van kinderen kind laten zijn en niet te jong van alles willen leren.
Een kindje van anderhalf kan dat gewoon nog niet, stilzitten aan tafel. Dus waarom zou ik ze dan dwingen?

Net als mensen die kleine kinderen (onder de 3 jaar ofzo) een tik op de vingers geven als iets niet mag, ooh, ik krijg er kippenvel van. Een kind leert prima op die leeftijd al wat mag en wat niet, maar wees dan duidelijk in wat je verlangt, verlang niet het onmogelijke en bedenk een normale straf, zoals even uit het zicht spelen ofzo.

Gister was er bij Eerste Hulp Bij Opvoeden een gezinnetje met twee meiden, en die mochten alles, in de vensterbank staan, op de bank springen, op tafels staan. Kijk, als ze het niet bij mij doen, waarom dan niet?

[Gerdien B.]

ik vind dat niet normaal. Als kinderen ergens behoefte aan hebben is het wel duidelijkheid en structuur. Daarbij mag je best regels stellen dat bepaalde zaken echt niet kunnen.

@Sela, dat is dan wel weer schattig, dat ze het zelf weer goed wilde maken.

[Liarose]

ik blijf er altijd weer verbaast van staan wat ze verzinnen.
gisteren had ze, ze is trouwens bijna 2, een stoepkrijt opgevist waar ze buiten met het buurmeisje mee speelt. waar vandaan? geen idee. vervolgens had ze alle stoelpoten in een onbewaakt ogenblik roze gekrijt.
ik haar vermanend toegesproken en zelfs in de hoek gezet. tja, straks begint ze aan de muren. dacht, dit is een duidelijke grens die ik moet aangeven. ik naar de keuken om een doekie te halen. was ze zelf al uit de hoek gekomen en stond met haar zakdoek alles schoon te vegen. wat een schatje, is het niet.

Tsja, dat zijn van die dingen die gebeuren denk ik overal wel eens in een onbewaakt ogenblik. Dat zijn kinderen. En ja, dan is het wel van belang dat je aangeeft dat dat dus niet kan. Schattig dat ze het zelf al wilde schoonmaken

Tja, ik ben een vast voorvechter van kinderen kind laten zijn en niet te jong van alles willen leren.
Een kindje van anderhalf kan dat gewoon nog niet, stilzitten aan tafel. Dus waarom zou ik ze dan dwingen?

Een kind van 1,5 zit in een kinderstoel.

Net als mensen die kleine kinderen (onder de 3 jaar ofzo) een tik op de vingers geven als iets niet mag, ooh, ik krijg er kippenvel van. Een kind leert prima op die leeftijd al wat mag en wat niet, maar wees dan duidelijk in wat je verlangt, verlang niet het onmogelijke en bedenk een normale straf, zoals even uit het zicht spelen ofzo.

Een tik op de vingers is helemaal niet nodig. Als jij vanaf het eerste begin gewoon grenzen stelt, dan weten kinderen waar ze aan toe zijn. En dat is belangrijk. Binnen die grenzen kan dan alles en zo voelt een kind zich vrij en prettig.

Als kinderen ergens behoefte aan hebben is het wel duidelijkheid en structuur.

Absoluut mee eens!

[*Annet*]

als een kind thuis in de vensterbank mag staan enz doen ze dat dus bij en ander ook. Dit zie ik duidelijk om me heen. Een nichtje mag als ze iets niet lust het gewoon uitspugen, haar moeder denkt dat ze allert genoeg is om het dan op te vangen. Vervolgens doet ze dit ook als ze met haar oma ergens is die nergens op bedacht is. Die kinderen krijgen gewoon te veel hun zin. Met een verjaardag: nee, ze hoeven geen zakje chips. Ik hou ze de snoepdoos voor: 3 dingen pakken ze beet en gaan weer terug. Uiteindelijk pakken ze een lollie, waar ze mee zitten te teuten. Het kind eet met mama haar stuk taart op, oke moet ze zelf weten. 2 weken later gaan we verhuizen en vind ik die lollie onder de kast terug. Mijn schoonzus zegt zelf dat ze het zielig vind om de kinderen iets te weigeren want dan gaan ze huilen . Tuurlijk gaan ze huilen omdat ze weten dat ze dan hun zin krijgen.

[Anne 80]

Of dat er plaksnoepjes op de grond liggen. Het zijn toch je eigen kinderen, en dat gebeurt nu eenmaal.

Dat gebeurt nou eenmaal?! Volgens mij gaat dat niet vanzelf. Je kan je kinderen echt wel leren dat als je iets eet en/of drinkt je dan gaat zitten. Volwassenen op de bank of op een stoel, kinderen op een eigen stoeltje of op hun knietjes aan de tafel. Ik heb het altijd heel normaal gevonden dat er bepaalde momenten zijn op een dag waarop je wat drinkt met iets erbij, of eet. Dat voorkomt dat kinderen al spelend knoeien en kwijlen met hun snoep.

Tja, ik ben een vast voorvechter van kinderen kind laten zijn en niet te jong van alles willen leren.
Een kindje van anderhalf kan dat gewoon nog niet, stilzitten aan tafel. Dus waarom zou ik ze dan dwingen?

Net als mensen die kleine kinderen (onder de 3 jaar ofzo) een tik op de vingers geven als iets niet mag, ooh, ik krijg er kippenvel van. Een kind leert prima op die leeftijd al wat mag en wat niet, maar wees dan duidelijk in wat je verlangt, verlang niet het onmogelijke en bedenk een normale straf, zoals even uit het zicht spelen ofzo.

Gister was er bij Eerste Hulp Bij Opvoeden een gezinnetje met twee meiden, en die mochten alles, in de vensterbank staan, op de bank springen, op tafels staan. Kijk, als ze het niet bij mij doen, waarom dan niet?

Ik vind dat een kind juist behoefte heeft aan duidelijke regels en structuur.
Ik denk niet dat veel mensen het leuk vinden als je bij ze komt en je laat ze hun gang maar gaan. Zo van ach ze zijn nog zo klein.

[lammetje]

Sarah leert nu ook met eten, rijstewafel, liga, of wat anders dat kruimelt: in de box of in de kinderstoel! Ik wil een eigen stoeltje en tafeltje voor dr aanschaffen als ze goed kan lopen waar ze lekker mag kliederen. écht niet op de bank hoor!! We hebben créme stoelen en daar zie je alles op, vind het dan ook erg vervelend als andermans kinderen chocoladepasta aan dr vingers hebben, niet wassen na het eten en daarna lekker aan mijn bank af vegen, dat mag Sarah niet, andermans kinderen óók niet!

Maar er mag wel zien dat er kinderen wonen vind ik, je kunt niet alles perfect netjes houden.... ze bijt nu bijvoorbeeld overal in, ook in de tafelrand, kan nog zo vaak zeggen dat het niet mag maar ze begrijpt het nu nog niet. Nouja dan staan er maar tandafdrukken in, jammer maar pech.

Hier geen vieze kleefsnoepjes op de vloer, lekkende flessen enzo, hoop ik Vind ook dat kinderen structuur nodig hebben, maar structuur en structuur is 2. En iedere ouder kiest een eigen opvoeding, de ene is nu eenmaal makkelijker dan de ander.

[Liarose]

Tuurlijk mag je zien dat er kinderen wonen! Maar niet aan vlekken en gorigheid. Wel aan een speelgoedhoek en een tafel vol knutselspullen, etc etc.

[Gerdien B.]

Ik denk dat een kind pas echt een kind kan zijn als je duidelijke kaders stelt. Zo weten mijn neefjes en nichtjes precies wat ze aan mij hebben.

Mijn moeder en (schoon)zussen vinden mij nogal streng. Dat boeit mij echt niet, want ik zie dat het wel goed is voor de kinderen. Ze mogen veel en ik ga graag dingen doen of ondernemen met ze, maar heb duidelijke regels.
mijn oudste zus is er wel erg blij mee want ik mag daarom ook gerust 2 dagen op haar huishouden regelen als zij voor cursus weg moest. Terwijl haar zoontje extreme ADHD heeft. Hij hangt erg aan mijn vriend en mij en niet vanwege het verwennen en alles mogen.

[MissF]

Het vriendinnetje van mijn zusje werd thuis opgevoed, maar op een totaal andere manier dan wij zeg maar. Het kind mocht alles, op banken springen, in de vensterbanken staan, alles vies maken, het maakte dr moeder totaal niet uit. Ik vind het prima.

Als het kind bij anderen kwam (zoals bij ons), was het een voorbeeldig kind. De meoder had het kind zo opgevoed dat ze wist dat thuis alles mocht, maar bij anderen niet.

Het kan dus best goed gaan.

Mijn ouders hebben het huis er gewoon altijd op aangepast. En kinderen verschillen nou eenmaal ook.
Mijn zus zat altijd overal aan, hoeveel regels ze het kind ook oplegden, hoe vaak ze ook straffen verzonnen, structuur gaven, regelmaat gaven, het hielp gewoon niet.

Toen kwam ik, en ik zat nooit ergens aan. En ze gaven ons exact dezelfde opvoeoding.

Dus als ik nou in de toekomst zo'n kind als mijn zus krijg, dan ga ik er echt niet rouwig om zijn als er eens een snoepje op de grond valt, of een vieze hand tegen de ruit komt.
Van een snoepje op de grond gaat echt mijn vloer niet kapot hoor. En ik zal dus ook nooit als ik kinderen heb een ongelakte of ongeoliede vloer nemen. Omdat dat vragen om problemen is. Net als ik nooit een echt stoffen bank zal nemen met kinderen.

[Anne 80]

Wij hebben een stoffen bank mt een vuiafstotende laag.
Dus dat moet goed gaan.
maar het houdt een keer op natuurlijk.
Ik zou een eigen tafeltje en stoeltje aanschaffen om aan te drinken. of een stoeltje bij onze tafel zetten.
N snoepje op de grond is niet zo'n probleem natuurlijk.
maar als je daar makkelijk in wordt...
op een gegeven moment kleeft alles, want je hebt t niet altijd in de gaten.

[Liarose]

Het vriendinnetje van mijn zusje werd thuis opgevoed, maar op een totaal andere manier dan wij zeg maar. Het kind mocht alles, op banken springen, in de vensterbanken staan, alles vies maken, het maakte dr moeder totaal niet uit. Ik vind het prima.

Als het kind bij anderen kwam (zoals bij ons), was het een voorbeeldig kind. De meoder had het kind zo opgevoed dat ze wist dat thuis alles mocht, maar bij anderen niet.

Het kan dus best goed gaan.

Ik betwijfel of dat kan, je kind zo opvoeden dat het weet dat thuis alles mag en bij anderen niet, het lijkt me dat een kind dat totaal niet begrijpt, maargoed. Maar waarom moet je dat willen? Waarom is het een pré dat alles maar moet kunnen zoals op banken springen, in de vensterbanken staan en alles vies maken?

[MissF]

Nee, het is ook mijn manier niet. Maar ik vind dat kinderen kind moeten zijn. Dat was mijn punt meer. Je moet het allemaal niet forceren.
Een kind van anderhalf vindt het nu eenmaal mooi om aan de ramen te zitten. En als ik dan een keertje extra die dingen moet zemen, waarom niet?
Ik pas liever mijn huis aan aan mijn kind dat mijn kind aan mijn huis.
En tuurlijk ben ik het niet mee eens dat mijn kinderen de spullen kapot maken. Maaar een vieze hand tegen de ramen, een snoepje op de grond, op de tafel staan vind ik niet iets kapot maken.
Het blijft wel een gevaar dat een kind eraf valt, en dat vind ik een goede reden. Maar niet 'omdat het niet hoort'.

Ik heb altijd gedacht dat als ik ooit moeder zou worden ik onwijs stremg zou worden, maar sinds ik heb geleerd na te denken of iets echt abnormaal is of dat wij dat met zn allen gewoon vinden, denk ik dat ik niet zo moeilijk zal worden. Maargoed, je weet het nooit hoe ik zal worden als ik moeder mag worden

[Liarose]

Ja, een kind moet kind kunnen zijn, maar dat kan ook als er gewoon regels en grenzen zijn. Maargoed, volgens mij dwalen we ietwat af van het oorspronkelijke onderwerp

[MissF]

Hahaha, dat zat ik net te bedenken.
Als ik ooit nog eens zwanger ben of een kind heb, zal ik een topic over opvoeden openen :p

Maargoed, om ontopic te gaan, ik heb net boodschappen bij de Aldi gedaan. Voor 9 euro had ik een tas vol boodschappen. ONgelooflijk. Inclusief vlees, groenten, boter enzo.