Moderator: Moderafo's
liisje schreef:Sorry dit is wel kort door de bocht.(mijn antwoord hiervoor)
Ik heb dus ook schoonouders die me nu na 5 jaar huwelijk nog niet (echt)accepteren.
Mijn man was de eerste thuis die een vriendin kreeg (ikke dus) nou alles was fout of deugde niet aan mij of met ons.
Ik ben een kind van gescheiden ouders ga (ging) niet naar de kerk woonde op mezelf enz.
Ze hebben er alles aan gedaan om ons uit elkaar te krijgen ,Maar dat is ze niet gelukt Alles wat ze deden om mij weg te krijgen deed mijn man bsluiten om met mij verder te gaan.
In dit verhaal was ik het juist die steeds zei ... laat je ouders maar ze moeten gewoon wennen ik ben ook heel anders dan hun gewend zijn t komt wel goed..........!?
Op een gegeven moment was het zo erg dat mijn man in staat was om samen stiekem te trouwen en dan later een kaartje te sturen wij zijn getrouwd.
daar heb ik hem van af kunnen praten omdat je daar later giga spijt van krijgt denk ik.
We zijn wel snel getrouwd (we kenden elkaar pas 2 jaar)
Vanaf de dag dat we getrouwd zijn is het een soort stilzwijgende acceptatie zo van nu kunnen we er niks meer aan doen.
Maar het liefst zijn ze me kwijt.
En nu ook als ik er alleen ben met mijn kinderen (het zijn toch hun kleinkids en wil ze een band niet misgunnen) dan ben ik niet meer dan de moeder van de kinderen van(...) hun zoon.
En het wrange van alles is wij deden nooit iets goed terwijl hun jongere zoon die wel verkering heeft met een meidje uit de goede kerk het zelfde doet als wij en die doet alles goed!
Optimatus schreef:Ik kan het prima vinden met mijn reformatorische schoonouders. We weten heel goed van elkaar dat er op geloofsgebied nogal wat verschillen in inzicht zijn, maar dat is geen reden voor ruzie, toch?
liisje schreef:ruzie maken? nee . ik heb in onze verkeringstijd een keer gevraagd waarom ik niet goed was voor hun zoon en toen kreeg ik het hele riedeltje over me heen over het gescheiden ouders hebben , op me zelf wonen ,ik was niet gelovig opgevoed enz.
liisje schreef:Wij zeggen er nooit meer iets over .
Het is nu een stilzwijgende spanning, Je merkt aan de hele houding dat ze het er niet mee eens zijn.
Wij gaan nu naar een ander kerkverband een waarvan mijn schoonmoeder zegt dat al zal dat de laatste kerk op aarde zijn ze er nooit heen zou gaan ,Want je kunt er aan de mensen niet zien of ze uit een kerk of bioscoop komen.
we gaan dus gewoon naar hun toe (hier komen ze nooit dan alleen met verjaardagen)
ruzie maken? nee . ik heb in onze verkeringstijd een keer gevraagd waarom ik niet goed was voor hun zoon en toen kreeg ik het hele riedeltje over me heen over het gescheiden ouders hebben , op me zelf wonen ,ik was niet gelovig opgevoed enz.
daarna heb ik het gelaten voor wat het was , want tenslotte ben ik de vrouw van hun zoon dus hij heeft gelukkig anders gekozen dan hun.
mijn schoonvader die in de verkeringstijd het meest uitgesproken heeft tegen ons zegt nu niks meer en is met dopen van onze jongste wel geweest in "onze" kerk ..mijn schoonmoeder verrekt het en is dus niet geweest..
het mooiste van dat kerkverhaal vind ik nog wel dat ik pas gelezen heb dat deze 2 kerkverbanden vergevorderde plannen hebben om veel samen te gaan werken.
Sterkte.liisje schreef:Wij zeggen er nooit meer iets over .
Het is nu een stilzwijgende spanning, Je merkt aan de hele houding dat ze het er niet mee eens zijn.
Wij gaan nu naar een ander kerkverband een waarvan mijn schoonmoeder zegt dat al zal dat de laatste kerk op aarde zijn ze er nooit heen zou gaan ,Want je kunt er aan de mensen niet zien of ze uit een kerk of bioscoop komen.
we gaan dus gewoon naar hun toe (hier komen ze nooit dan alleen met verjaardagen)
ruzie maken? nee . ik heb in onze verkeringstijd een keer gevraagd waarom ik niet goed was voor hun zoon en toen kreeg ik het hele riedeltje over me heen over het gescheiden ouders hebben , op me zelf wonen ,ik was niet gelovig opgevoed enz.
daarna heb ik het gelaten voor wat het was , want tenslotte ben ik de vrouw van hun zoon dus hij heeft gelukkig anders gekozen dan hun.
mijn schoonvader die in de verkeringstijd het meest uitgesproken heeft tegen ons zegt nu niks meer en is met dopen van onze jongste wel geweest in "onze" kerk ..mijn schoonmoeder verrekt het en is dus niet geweest..
het mooiste van dat kerkverhaal vind ik nog wel dat ik pas gelezen heb dat deze 2 kerkverbanden vergevorderde plannen hebben om veel samen te gaan werken.
Galateia schreef:Zucht. Na het lezen van jullie reacties - dank daarvoor! - denk ik dat ik kan concluderen, dat het in sommige gevallen inderdaad een ramp is. Wat jammer dat ouders zo vast kunnen zitten in hun eigen wereldje en hun eigen denken en tradities, dat relaties met kinderen erdoor worden verpest. Wat moet de duivel zich goed voelen. Elke verpeste relatie is weer een overwinning voor hem. Bah.
) schoonzus vertelde later dat haar ouders heel wat moeilijker deden over het feit dat ze een relatie had met een 'gereformeerde' jongen 
(al is dat gelukkig ook wel goed gekomen toen ze merkten wat voor schatje mijn broer is 
).
.het is gewoon zielig dat mensen zo vastgeroest zitten in eigen denkpatroontjes en zo. Op kerk gericht en niet op Christus. Lekker liefdeloos enzo... vergeef het ze, want ze weten niet wat ze doen.
Smurffie schreef:''Vergeef het hen, want ze weten niet wat ze doen'' vind ik simpelweg respectloos tegenover ouders die geprobeerd hebben hun kinderen, op de voor hen juiste manier, op te voeden.
Harm-J schreef:Smurffie schreef:''Vergeef het hen, want ze weten niet wat ze doen'' vind ik simpelweg respectloos tegenover ouders die geprobeerd hebben hun kinderen, op de voor hen juiste manier, op te voeden.
Ok, daar heb jij een punt mee Smurfie, ware het niet dat er ook een andere kant aan dat verhaal zit, 'de kinderen'.
Gebruikers op dit forum: Google [Bot] en 20 gasten
