dorine88 schreef:Het is nu al ruim anderehalve maand dat je met dit probleem zit. Als ik dit forum zo doorlees breekt dit jou op een gegeven moment echt op! Maak anders een afspraak om erover te praten. Wat ik wel erg vind ik dat jij in een sms je probleem voorlegt aan je vriend en dat hij het eigenlijk gewoon wegwuift.
Ik denk dat jij heel iets anders verwacht van een relatie dan hij. Wat denk jij?
Probeer het echt op te lossen want zo word je alleen maar verdrietiger en barst op een gegeven moment de bom. Veel sterkte meid!!!
Allemaal bedankt voor de reacties!
Klopt ik zit eigenlijks al een hele tijd met dit probleem. Ik ga hem een brief schrijven waarin ik hem alles eerlijk ga uitleggen. Ik ga het zo niet lang meer volhouden. Op veel andere gebieden loop het niet zoals ik graag zou willen, daardoor zie ik het op dit moment ook niet meer zitten. Alles bij elkaar, dan word het je soms wel eens teveel! En dan barst de bom, wat wel vaker gebeurd de laatste tijd. Niet in de relatie met mijn vriend maar thuis met mijn familie. Ik krop dan teveel op en dan gaat het een keer mis! En gooi ik ook alles eruit.
Ik vind het ook erg jammer dat hij dingen wegwuift. Net of hij het niet begrijpt. Het zijn gewoon dingen waar ik mee zit en dan is het zo van achja het komt gewoon omdat je moe bent. Werd op dat moment ook best een beetje boos van binnen toen hij mij dat terug smsde. Dat is ook zo als bijv. ff de bom barst thuis, ik sms hem dat dan. Dan reageerd hij daar ook heel kalm op, of zelfs helemaal niet. Later vraagt hij er dan wel naar als ik bij hem ben of hij bij mij, zo van wat gebeurde er dan, maar dan nog reageerd hij er erg kalm op.
Ik denk ook dat hij andere dingen van een relatie verwacht dan mij. Voor mij ziet onze relatie er op dit moment zo uit:
- elk weekend naar elkaar toe (om en om)
- hand in hand lopen
- elkaar kusjes geven
- gezellig met elkaar op de bank zitten, waarbij hij een arm om mij heen kan slaan
(wat ik soms helemaal niet prettig vind, dan heb ik echt zoiets van ga nu ff weg met die arm!)
- ed.
Waarbij ik zoiets heb van ja dat wil ik helemaal niet. Zo zie ik mijn toekomst niet zitten met hem.
(dan denk ik wel eens, dan maak ik het maar uit. Alleen wanneer moet ik het dan doen? Als hij bij mij is geweest, hij daarna nog meer als een uur moet rijden in de auto, houd hij zn gedachten dan wel bij de weg? Krijgt hij geen ongeluk? Moet ik het dan maar doen als hij mij op de bus heeft gebracht 's morgens vroeg, hij daarna naar zn werk moet rijden). Zo wil ik niet verder door het leven met hem. Ik verwacht heel wat anders van een relatie. Volgens mij leeft hij heel oppervlakkig, denkt hij niet diep over dingen na. Terwijl ik dat wel doe. Misschien doen meiden dat ook wel wat sneller. Ik denk nu heel vaak aan later, de toekomst eigenlijks, hij helemaal niet. Voor mijn gevoel is hij niet open tegen mij, ik vind het dan ook erg moeilijk om open tegen hem te zijn. Ik merk dat dit de laatste tijd bij steeds meer dingen zo is

, dat ik het erg moeilijk vind om open te zijn

.
Dit was het wel weer ff. Blijf gerust reageren!