Lastig zoiets. Enerzijds ben je geneigd om te denken dat het een persoonlijke straf is. Anderzijds ook van: als het geen persoonlijke straf is, waarom overkomt ons het? Waarom zij wel een kind, en wij niet?
Maar kom je er verder mee? Ik denk van niet. Als er dingen zijn die gebeuren in je leven, zie het niet als straf. Want dan kom je er nooit uit met het een plek geven. Dan ga je tobben en jezelf afvragen, waarom ik, en zij niet....of andersom. Ik ken ook mensen die wel een kind kregen, maar het kind heeft het syndroom van Down....Is dat ook een straf? Zo ja, waarom dan? We leven in een gebroken wereld, en iets niet krijgen wat je erg graag zou willen, moet je ten alle tijden zien als Gods bedoeling met jouw/jullie leven. Ook al is het een pijnlijk iets, God is een God van liefde en niet van willekeurige straf. Daarnaast is het de vraag, ben je echt onvruchtbaar? Of is het Gods bedoeling dat jullie nu nog geen kind kunnen krijgen, maar misschien pas over een paar jaar?
Sterkte er in ieder geval mee, en mensen die roepen dat je kinderloosheid een straf van God is, zoveel mogelijk negeren. Dat zijn geen christenen die leven uit de liefde van Christus, maar addergebroed wat hooguit lippendienst aan God bewijst.
Ik hoop het met jullie mee. Bovendien zou ik dan eigenlijk niet denken aan een straf van God. Misschien worden jullie, toaal onverwacht, alsnog gezegend met een kleintje. Hoe dan ook, ik hoop dat jullie in ieder geval vrede krijgen met de situatie.
