Berichtdoor cornelis » 16 jun 2006 19:25
Hallo Loes.
Met bewogenheid heb ik je bericht gelezen op bladzij 1.
Ik ben er van overtuigd,dat de waarom vraag er altijd zal blijven.
Ik zelf weet ook niet,waarom ik mijn vader nooit heeft moge kennen,hij overleed toen ik nog geen drie was aan Leukemie.
Wel heb ik het altijd als een gemis ervaren,zeker toen ik zelf vader mocht worden.
En waarom moesten hier in de Gemeente kort na elkaar twee jonge moeders overlijden aan kanker.
Ik zie nog die jonge vader met zijn drie jonge kinderen aan het graf.
Als er iemand nodig is in een gezin,dan is het toch de moeder.
Ik begrijp ook niet,dat mijn vader en eveneens mijn broer maar 48 jaar mochten worden en ik ben al bijna 56,maar dat maakt bij mij wel klein tegenover God.
We kunnen de Almachtige God niet narekenen of te verantwoording roepen.
Want Zijn Wijsheid is veel en veel groter,dan dat van ons mensen.
Vroeger las ik wel eens in Zijn ondoorgrondelijke wijsheid behaagde het de Here tot Zich te nemen.
Bij het lezen moest ik denken aan Jes 40,waar staat: Hij wordt noch moede noch mat,Zijn verstand is niet te doorgronden.
Hij geeft den moede kracht en machteloze vermeerdert Hij sterkte.
Ja,Loes het is best heel moeilijk voor je.
Probeer a.u.b God niet te begrijpen.
Ik moet denken aan woorden van de Here Jezus als een dicipel vraagd wat er met een colega discipel ging gebeuren,toen sprak de Here Jezus,Wat gaat u dat aan ,volgd gij Mij.
En daar gaat het nu om Loes,vlucht maar veel in het gebed naar de Here Jezus.
En vraag Hem maar om rust en vrede die alle verstand te boven gaat.
Loes ik wens je heel veel geloofs vertrouwen toe op deze moeilijke weg.
Vr Gr van Cornelis.