Beste WW,
Vergeef mij m'n eerste reactie. Ik wil wel wat dieper op je vraag ingaan.
Ik wijs het celibaat af omdat het een instelling is die
van boven af wordt opgedrongen. Het kan natuurlijk zijn dat je als priester er van harte mee instemt. Geen probleem! Ik zal in dat geval de laatste zijn die een dergelijke levensinvulling afwijst. Echter, wat je niet uit het oog moet verliezen is wat er kan gebeuren als een dergelijke verplichting niet van harte wordt aanvaard. Er zijn voorbeelden te over, dunkt me.
Ik citeer uit het Reformatorisch Dagblad van 29-11-2001:
Het celibaat heeft een oude traditie. Christenen hadden in de vroegchristelijke kerk hoge achting voor geestelijken die vrijwillig voor een ongehuwd leven kozen. Origenes (ca. 185-254) zag in het celibaat een teken van het totaal aan Christus toebehoren, en ook Tertullianus sprak zijn bewondering voor seksuele onthouding uit. In het Westen groeide langzaam een tendens die uiteindelijk tot het verplichte priestercelibaat heeft geleid.
.
Over het celibaat zegt de Katechismus van de Katholieke Kerk dat het beleefd wordt „omwille van het rijk der hemelen." Priesters zijn „geroepen om zich onverdeeld te wijden aan de Heer en aan zijn zaak. Ze geven zich geheel aan God en de mensen. Het celibaat is een teken van dit nieuwe leven waaraan de bedienaar van de kerk zich wijdt, met een blij hart aanvaard, straalt het de boodschap uit van het Rijk Gods."
.
Wat niet aan de orde komt, is de vraag wat er gebeurt als het celibaat niet met een blij hart wordt aanvaard. De laatste jaren staat het celibaat in de Rooms-Katholieke Kerk namelijk steeds meer ter discussie. In Nederland wil de vereniging tot vernieuwing van het ambt in de Rooms-Katholieke Kerk (GOP) het taboe doorbreken voor priesters die er een vaste relatie op na houden. Maar ondanks vernieuwingsgezinde bewegingen als het GOP houdt de Rooms-Katholieke Kerk voet bij stuk:
priesters blijven verplicht het celibaat in acht te nemen. Althans, officieel, want officieus hebben tienduizenden priesters wereldwijd een relatie, waar al of niet kinderen uit zijn geboren.
.
Verduisteren
Volgens David Weber worden in de Rooms-Katholieke Kerk, met name bij de jezuïetenorde,
op grote schaal genealogische relaties verduisterd om deze praktijk te maskeren. De situatie bestaat al zo'n 900 jaar, legt hij uit. „Sinds ongeveer het jaar 1100 is het regel geweest dat kinderen van priesters niet mogen erven en geen familie mogen hebben. Er werd vastgelegd dat priesters niet meer mochten trouwen. Hun vrouwen en kinderen werden eenvoudigweg de straat opgejaagd."
.
Mevrouw Weber spreekt van een
fundamentele schending van een mensenrecht. Ze verbaast zich erover dat een zo grote en oude organisatie als de Rooms-Katholieke Kerk dit ongestraft kan doen. „De Rooms-Katholieke Kerk heeft een miljard leden. Elk jaar komen er 40 miljoen bij. Zo'n immense organisatie kan zich niet blijven schuldig maken aan het schenden van mensenrechten, en de misstanden op dit gebied blijven bagatelliseren."
Einde citaat.
En dan hebben we het nog niet eens gehad over het enorme aantal gevallen van seksueel misbruik, hetgeen m.i. direct verband houdt met de instelling van het celibaat.
Wat ik dus wil zeggen, is dat ik er al heel anders tegenover zou staan als het een "
vrijwillig celibaat" zou zijn. Dan kan ieder voor zich bepalen of hij/zij sterk genoeg is om dit op zich te nemen, en kunnen m.i. gevallen als hierboven beschreven worden voorkomen.
