seks buiten het huwelijk niet verboden volgens de bijbel.

[Assus2]

[quote="Gershwin"]Alle voors en tegens zijn op dit forum ooit al gezegd, denk ik. Het laatst-gesloten topic heeft als een van de laatste posts iets in de lijn van: uiteindelijk blijft het een gewetens-kwestie. En daar ben ik het mee eens. Alleen denk ik dat wel redelijk duidelijk is, dat het bijbels gezien de bedoeling is dat je met maximaal 1 persoon seks hebt in je hele leven (tenzij de ander overlijdt).



Ik heb daar zo mijn twijfels over. Ik heb het niet zo op gewetenskwesties. Waar heeft ons geweten ons in de loop der jaren gebracht? En hoe (objectief) luisteren wij nog naar ons geweten als keer op keer de 'temperatuur oploopt', hoe slinks kunnen partners elkaar vertellen dat ze zoveel van elkaar houden en voor altijd bij elkaar blijven, samen zelfs bidden, maar ondertussen gewoon ontzettend veel zin hebben om 'de lakens te delen'? Ik zeg niet dat het bij elk christelijk stel per definitie zo gaat, maar het gebeurt...
Bovendien: hoe zeker we ook van elkaar LIJKEN, de praktijk is dat verkeringen van 5 jaar uitgaan, dat zelfs verloofde stellen ("we waren toch verloofd, dan kan het wel!) uit elkaar gaan etc. U zegt nu: zie eens hier, ook huwelijken gaan kapot. Dat is waar, maar zou een relatie met seks niet meer gezegend worden als dit ten overstaan van Gods gemeente gedaan wordt en waarin het door een predikant bevestigd wordt? Ofwel: is ons ja-woord tegen elkaar 'nog in de kleren zittend op ons bed' wel zo betrouwbaar?
Zomaar een gedachte...

[Gershwin]

Aangezien het huwelijk nadrukkelijk géén sacrament is, zie ik niet zozeer het verschil tussen samen om Gods zegen vragen en elkaar bekennen enerzijds, en het officieel trouwen anderzijds, behalve dat je de maatschappij cq. kerkelijke gemeente erbij betrekt.

Maar ik blijf er in elk geval bij dat juist die lange verkeringen niet gezond voor een mens zijn. Vroeger, toen wisten ze nog hoe het moest: je kiest iemand uit, betaalt een bruidsschat, en je trouwt en blijft voor altijd bij elkaar. Wat ten opzichte van toen positief veranderd is, is dat de vrouw nu ook iets in te brengen heeft. En zeker als je wederzijds voor elkaar gekozen hebt, al tijden goede vrienden was voor je verliefd werd en zeker weet dat je met de ander verder wilt: waarom dan niet trouwen? Alleen niet omdat je dan ontzettend veel negatieve feedback krijgt van de sociale verbanden waarin je je bevindt. En daarom begrijp ik heel goed dat sommigen definitief voor elkaar kiezen (lees: met elkaar naar bed gaan) voor ze hun huwelijk officieel laten bevestigen.

[Lalage]

Het is in de christelijke wereld nog steeds redelijk normaal om na 2 jaar verkering te trouwen. Ik ben blij dat ik dat niet heb gedaan, omdat wij na 2 jaar net ff in een crisis zaten, maar als jij dat graag wilt doe je dat toch. En kijk 's naar snien, die is binnen een jaar getrouwd. Dat is snel, maar ik denk dat als je het stel kent dat je 't niet zo gek vindt.

[Gershwin]

Ach, ik heb sowieso nog maar net een maand, dus niet dat ik nou per direct met het probleem zit, maar ik zie mezelf anderzijds ook niet 4 jaar wachten

[Assus2]

Maar je laten tegenhouden door negatieve feedback vind ik niet gezond... Dan zou je het risico van uit elkaar gaan -en dus zondigen in Gods ogen als je elkaar bekend hebt- (scheiding) ondergeschikt maken aan de feedback van je omgeving...?!
Trouwens: het is bijbels om tegenover de gemeente/je omgeving te trouwen en niet een 'totaalrelatie' (wie kent die term?) aan te gaan zonder dat iemand het weet.

[Aragorn]

Alle voors en tegens zijn op dit forum ooit al gezegd, denk ik. Het laatst-gesloten topic heeft als een van de laatste posts iets in de lijn van: uiteindelijk blijft het een gewetens-kwestie. En daar ben ik het mee eens. Alleen denk ik dat wel redelijk duidelijk is, dat het bijbels gezien de bedoeling is dat je met maximaal 1 persoon seks hebt in je hele leven (tenzij de ander overlijdt).

Dat betwijfel ik. Want wat als je partner niet dood is, maar je relatie wel? Zou je dan met een volgende partner opeens geen seks meer mogen hebben? Uiteraard gaat de bijbel ervanuit dat relaties/huwelijken niet dood gaan, maar zo is het nu eenmaal wel.

Ik denk zelf dat je met de bijbel in dit verband drie dingen kunt doen:

1. Proberen om aangaande huwelijken en relaties zoveel mogelijk te handelen volgens de manier waarop dat in de tijd van de bijbel gebruikelijk was.
2. Uit de bijbel een aantal belangrijke principes destilleren en die toepassen in onze huidige tijd en cultuur.
3. De bijbel laten voor wat het is en vooral uitgaan van je eigen principes en gevoelens.

Als je voor het eerste kiest zou je de verkeringstijd met haar relatief lange duur en intensieve geestelijke en fysieke omgangsvormen zoals wij die nu kennen grotendeels moeten afschaffen, en tevens wordt verliefdheid/liefde voor het huwelijk niet noodzakelijk meer.
Wanneer je volgens het tweede zou handelen zou dat waarschijnlijk resulteren in principes als 'alleen seks in een duurzame relatie, respect voor jezelf en de ander, niet lichtzinnig omspringen met seksualiteit', etc. en het huwelijk als maatschappelijke institutie zou gerelativeerd worden.
In geval van het derde: wat jij wilt, alhoewel dit bij veel weldenkende mensen waarschijnlijk niet veel zal verschillen van het tweede.

De reformatorische/christelijke manier van doen tegenwoordig lijkt een beetje een vreemde spagaat in te houden tussen [1] en [2] waarbij enerzijds 'moderne' dingen als fysieke en intensieve geestelijke omgang vóór het huwelijk goedgekeurd worden, maar anderzijds wat betreft het bekennen zelf krampachtig aan de institutie van het huwelijk wordt vastgehouden. Deze spagaat komt ook tot uiting in de ietwat problematische situatie waarin je terecht komt als je 'geestelijk en lichamelijk gelijkwaardig naar elkaar toegroeien' serieus neemt in een (goede) relatie van meer dan een jaar: elkaar op alle gebieden goed kennen en je helemaal op je gemak voelen, maar dat lichamelijk slechts tot op zekere hoogte mogen uitdrukken.

[Gershwin]

Maar je laten tegenhouden door negatieve feedback vind ik niet gezond... Dan zou je het risico van uit elkaar gaan -en dus zondigen in Gods ogen als je elkaar bekend hebt- (scheiding) ondergeschikt maken aan de feedback van je omgeving...?!
Trouwens: het is bijbels om tegenover de gemeente/je omgeving te trouwen en niet een 'totaalrelatie' (wie kent die term?) aan te gaan zonder dat iemand het weet.

Wat dat laatste betreft: dat weet ik dus niet, ik heb alleen wat argumenten opgeworpen die laten zien dat de zaken nu ietwat anders liggen dan toen.

Ik geloof niet in het risico van scheiding, of in elk geval geloof ik niet dat dit risico groter is wanneer je niet 'wettelijk' getrouwd bent. Als je principieel wilt zijn blijf je per definitie bij elkaar nadat je seks met elkaar gehad hebt. Ik begrijp dan ook niet helemaal hoe je tot deze uitspraak gekomen bent.

Afgezien daarvan heb je wellicht gelijk als je stelt dat je gedrag niet af moet hangen van negatieve feedback

@ Aragorn:
Mooi gezegd, maar wat betreft de uitwerking van de tweede optie zou ik dan nog steeds denken dat een bijbels te destilleren principe is: maar met 1 persoon seks, tenzij diegene overleden is. Het is nogal makkelijk om een relatie dood te verklaren en dan te zeggen 'op naar de volgende'; ik denk niet dat de bijbel de optie van doodbloedende relaties open houdt.

[Assus2]

[quote="Gershwin"]

Wat dat laatste betreft: dat weet ik dus niet, ik heb alleen wat argumenten opgeworpen die laten zien dat de zaken nu ietwat anders liggen dan toen.

Ik geloof niet in het risico van scheiding, of in elk geval geloof ik niet dat dit risico groter is wanneer je niet 'wettelijk' getrouwd bent. Als je principieel wilt zijn blijf je per definitie bij elkaar nadat je seks met elkaar gehad hebt. Ik begrijp dan ook niet helemaal hoe je tot deze uitspraak gekomen bent. quote]


Ik kijk wat verbaasd op van het geloof in je eigen 'goede kunnen' wat betreft dit onderwerp. Natuurlijk willen de meesten van ons principieel zijn, en wat je zegt: je hoort dan bij elkaar te blijven. Maar ik ben ervan overtuigd dat het verstandiger en beter is seks te hebben na het trouwen, en daarbij wijs ik op wat ik eerder zei over ons geweten en over ontelbaar -trieste- praktijkgevallen waaruit blijkt dat zekerheid van 'het bij elkaar blijven tijdens een verkering' relatief is. Ikzelf ben blij dat ik 'het niet gedaan heb' tijdens mijn verkering van een tijd terug, ondanks het samen kunnen bidden. Dan was ik nu echt gescheiden.
Ben je het eens met die vorige reactie over ons geweten? En niet: als het maar klopt met ons geweten/goed voelt, want dat zal het waarschijnlijk toch wel doen, maar wat zegt dit in onze relatie naar God toe? Er zijn zonden waarvan we onszelf niet bewust zijn, en er zijn zonden die we maar wat graag niet als zodanig willen erkennen, omdat ten diepste ons eigen verlangen op de troon zit in ons leven.
De meeste van die stellen die elkaar bekend hebben voor het huwelijk hebben elkaar ongetwijfeld -al dan niet met zwoele blik- beloofd bij elkaar te blijven na de bekenning, maar de praktijk ondergroef (-graafde?) hun goede wil. Ik zou ook willen dat we meer van onszelf op aan kunnen, maar dat blijkt nu eenmaal onhaalbare kaart (zondeval enzo)!

[Aragorn]

@ Aragorn:
Mooi gezegd, maar wat betreft de uitwerking van de tweede optie zou ik dan nog steeds denken dat een bijbels te destilleren principe is: maar met 1 persoon seks, tenzij diegene overleden is. Het is nogal makkelijk om een relatie dood te verklaren en dan te zeggen 'op naar de volgende'; ik denk niet dat de bijbel de optie van doodbloedende relaties open houdt.

Dat is inderdaad vrij makkelijk, maar zoals jij het nu beschrijft hoeft het natuurlijk niet te gaan. Je weet zelf ook dat goede relaties na een aantal jaar gewoon 'op' kunnen zijn, zonder dat daar een 'op-naar-de-volgende-mentaliteit' bij hoeft te komen kijken. Dat de bijbel die optie niet openhoudt is jammer, aangezien die er in de praktijk wel is.

Ik ben het overigens met je eens dat het risico op scheiding niet perse kleiner is dan het risico op het uitgaan van een relatie, iets wat Assus2 zelf impliciet ook aangeeft.

Ik kijk wat verbaasd op van het geloof in je eigen 'goede kunnen' wat betreft dit onderwerp. Natuurlijk willen de meesten van ons principieel zijn, en wat je zegt: je hoort dan bij elkaar te blijven. Maar ik ben ervan overtuigd dat het verstandiger en beter is seks te hebben na het trouwen, en daarbij wijs ik op wat ik eerder zei over ons geweten en over ontelbaar -trieste- praktijkgevallen waaruit blijkt dat zekerheid van 'het bij elkaar blijven tijdens een verkering' relatief is.

Ik ben mij daar zeker van bewust, en daarom vind ik het ook een beetje een farce om te zeggen dat het wel 'mag' als je altijd bij elkaar blijft. Echter, dat geldt voor een huwelijk natuurlijk ook. Dat blijkt in 1 op de 3 gevallen een schijnzekerheid te zijn.

De meeste van die stellen die elkaar bekend hebben voor het huwelijk hebben elkaar ongetwijfeld -al dan niet met zwoele blik- beloofd bij elkaar te blijven na de bekenning

Ik niet hoor.

[Assus2]

Ik ben mij daar zeker van bewust, en daarom vind ik het ook een beetje een farce om te zeggen dat het wel 'mag' als je altijd bij elkaar blijft. Echter, dat geldt voor een huwelijk natuurlijk ook. Dat blijkt in 1 op de 3 gevallen een schijnzekerheid te zijn.

De meeste van die stellen die elkaar bekend hebben voor het huwelijk hebben elkaar ongetwijfeld -al dan niet met zwoele blik- beloofd bij elkaar te blijven na de bekenning

Ik niet hoor.

Niets beloofd en toch gedaan? Wat een boef ben jij...
Over die 1 op de 3, daar heb je een moeilijk punt wat waar lijkt te zijn. Ik ga iets gevaarlijks zeggen: ik denk dat in de christelijke huwelijken waarvoor geldt: 1) ze hebben goed uit de doppen gekeken voor het huwelijk, 2) beide hebben een levend geloof, en delen hun moeilijkheden/strijd/twijfel met elkaar en God, een veel kleiner percentage uit elkaar zal gaan. Wellicht wordt er tegenwoordig niet (genoeg) gevochten om bij elkaar te blijven, men gaat niet in therapie, kiest snel voor het eigen geluk ondanks bijv. het hebben van jonge kinderen, men volgt de trend etc. Hiermee wil ik zeker niet generaliseren, en daarnaast is het redelijk offtopic.

Wat ik wil zeggen:
Volgens mij -en in mijn optiek volgt de Bijbel mij hierin - is er dus een groot verschil tussen seks in verkering en seks in een huwelijk, hetgeen ook mijn mening dat seks in een huwelijk 'veiliger' is, verklaart. Laat ik wat puntjes noemen.

1. God eist trouw; verkering (en samenwonen, maar daar is wellicht al een ander topic over) is niet een relatievorm waar je de deur van een mogelijk uit-elkaar-gaan dicht hebt gegooid. Trouwen is dit -in zijn kernachtigste vorm- wel

2. Als we seks hebben, hebben we in Gods ogen een totaalrelatie, zijn we getrouwd (daarover zijn we het toch eens geloof ik). God vraagt ons om het publiek/de gemeente bij die feestelijkheid te betrekken. Ook de familie, wellicht past 'Eer uw vader en moeder' ook in deze context, betrekken we hen erbij?
Maximale duidelijkheid naar je omgeving, ook d.m.v. getuigen die je op je belofte kunnen wijzen als je totaalrelatie op de klippen dreigt te lopen. Een officieel getekend 'verbond' (God vergelijkt Zijn relatie met Israel vaak met een huwelijk, een verbond). Wie wijst je daarop, en/of helpt je je relatie te redden als je als je niet getrouwd bent maar op je studentenkamertje de lakens met elkaar deelt?

3. Maria & Jozef, uit wie Jezus geboren was, waren nog clean terwijl hun huwelijk aanstaande was. (Die Jozef had vast een houten discipline)

4. Wat zou God ervan vinden dat een stelletje het krijgen van een kind een ramp zou vinden..., terwijl ze een totaalrelatie hebben?

Tot zover vooralsnog...

PS het kwooten wil niet echt lukken en de uitleg is niet bereikbaar, hoe mot dat?
PPS TOF FORUM!

[André]

Dat de bijbel die optie niet openhoudt is jammer, aangezien die er in de praktijk wel is.

Hier heb ik iets moeite mee, het lijkt er op dat je graag een 'eigen' bijbel hanteert.
Overspel plegen, hertrouwen, iemand door z'n hoofd schieten dr kan in de praktijk idd van alles.

[Aragorn]

Dat de bijbel die optie niet openhoudt is jammer, aangezien die er in de praktijk wel is.

Hier heb ik iets moeite mee, het lijkt er op dat je graag een 'eigen' bijbel hanteert.
Overspel plegen, hertrouwen, iemand door z'n hoofd schieten dr kan in de praktijk idd van alles.

Ik hanteer ook graag een 'eigen bijbel', dat zal ik niet ontkennen. Maar er is wel verschil tussen een relatie die geen zin meer blijkt te hebben en overspel, dat zul je zelf ook wel begrijpen.

[Collateral]

Jammer eigenlijk dat polygamie in de Bijbel niet ook voor vrouwen is toegestaan; anders zou gewoon iedereen met elkaar kunnen trouwen, dan ben je van al het gezeur af.

[André]

Dat de bijbel die optie niet openhoudt is jammer, aangezien die er in de praktijk wel is.

Hier heb ik iets moeite mee, het lijkt er op dat je graag een 'eigen' bijbel hanteert.
Overspel plegen, hertrouwen, iemand door z'n hoofd schieten dr kan in de praktijk idd van alles.

Ik hanteer ook graag een 'eigen bijbel', dat zal ik niet ontkennen. Maar er is wel verschil tussen een relatie die geen zin meer blijkt te hebben en overspel, dat zul je zelf ook wel begrijpen.

Mhaw, weet ik niet zo, regelmatig blijken relaties geen zin meer te hebben door overspel, enzo.

[André]

Je weet zelf ook dat goede relaties na een aantal jaar gewoon 'op' kunnen zijn

Btw, ik zou dit geen goede relaties willen noemen, wellicht een vervelende opmerking, misschien zijn deze relaties op een 'verkeerde' basis gestart, te noemen zijn dan seks met e/o zonder lakens, enzo.
Maargoed wat ik er persoonlijk van geleerd heb is dat je moet blijven communiceren, en dat is wat anders dan een praatje maken, als het om een huwelijk/relatie gaat.