Aragorn schreef:De overeenkomst is dat in beide gevallen je iets bedekt voor de buitenwereld, hetzij moeheid, hetzij treurnis. En daar is lang niet altijd iets mis mee.
Als je bekijkt welke reden er achter het bedekken zit, valt die overeenkomst helemaal weg. Zo uit het hoofd gezegd, werden vooral droevige gezichten bij het vasten getrokken om daarmee de aandacht op zichzelf te vestigen. In de zin van: kijk een hoe goed ik doe: ik vast!!!! En iedereen mag het zien, zodat ik maar in een hoog aanzien kom en men mij bewondert om mijn godsdienstigheid.
Dat is niet de reden dat ik geen make-up gebruik

Maar: ik zie eruit zoals ik eruit zie. Punt. En daar heeft men maar genoegen mee te nemen.
Je anders voordoen dan je je voelt: ja natuurlijk gebeurt dat wél (maar daar gebruik ik geen zalfjes voor) En als ik me rot voel, ga ik daar niet mee te koop lopen.
Er moet onderscheid gemaakt worden tussen het verstoppen van je gevoelens: gedrag (wat idd niet altijd fout hoeft te zijn) en het verbergen van hoe je eruit ziet: uiterlijk. Dat laatste daar begin ik niet aan. (ik heb bijvoorbeeld vrij veel last van donkere randen bij de ogen: afijn het zij zo. Ze kijken dr maar tegenaan)