peter77 schreef:Was iedereen maar christen.
We moeten de kinderlijke fantasie niet onderschatten. Veelal kan het kind door het vertrouwen te zetten op iets dat in de grond tot het spirituele behoort, zijn geest daarmee openzetten voor latere ervaringen. Raad je aan het boekje "kind en occultisme eens te lezen." Als je christen bent tenminste.
Sorry, maar ik heb het gevoel dat je overal spoken ziet ( een uitdrukking, die misschien nu wel erg op zijn plaats is...
)
Doet mij denken aan voeding. We moeten dit en dat eten en ineens mag het niet meer, want hier krijg je kanker van, daar krijg je dit van en van weer wat anders dat. In feite zou je niks meer mogen eten en drinken.
Zo is het ook met allerlei dingen die in het normale leven voorkomen.
IK heb mijn kinderen gewoon de sprookjes voorgelezen en verteld. Dat is niet de deur openzetten voor weet-ik-veel-welk occultisme ook.
Je moet kinderen vanaf het begin ook leren wat wel en wat niet goed is en bepaalde dingen gewoon spelenderwijs doen.
Naarmate het kind ouder wordt weet het drommels goed wat in feite een gebaar geweest is en wat niet.
Wij hebben in de eerste plaats ervoor te zorgen dat onze kinderen veilig opgroeien. Bekend is dat in dromen allerlei dingen terugkomen die overdag beleefd zijn en ervaren. Aan goede dingen, maar ook aan angsten. En een kleuter heeft ontzettend veel te verwerken wat hem/haar angst inboezemt, dat komt dan in nachtmerries terug. Een tijdje die 'dromenvanger' of welk ander ding ervoor gebruiken, is niet erg. Er komt, als de opvoeding goed is, een moment dat het kind weet dat het in feite flauwekul was. Maar het heeft het kind er wél doorgeholpen en het heeft geleerd dat het op de ouders mag terugvallen.
Als volwassene heb ik een periode gehad dat ik donkere dromen had. Laat ik het zomaar stellen. In het liedboek van de kerken staat een prachtig Avondlied.
"Wanneer mij slapeloosheid kwelt,
geef dat uw Geest mij vergezelt.
Laat mij niet raken in de macht
der boze geesten van de nacht.
De dromen gaan hun eigen weg,
neem Gij hun duister dreigen weg,
verjaag de wolven van uw schaap
want ik ben weerloos als ik slaap"
(387: 5 en 6)
Naast het spelletje (en meer is het echt niet) met de dromenvanger zingen wij toch ook met het kind een avondgebedje als: "Ik ga slapen ik ben moe, 'k sluit mijn beide oogjes toe, Here houdt ook deze nacht, over mij getrouw de wacht"?
Het ene ontkracht niet het andere, het kind ontdekt heus wel wat altijd geldt en wat alleen maar bij het kleuter zijn hoorde...
En het belangrijkste in deze: wij mogen leven uit de wetenschap dat God het kwaad heeft overwonnen. Door als angstige mensen te leven die bang zijn dat achter alles het kwade schuilt, doen wij onrecht aan God en geven wij er blijk van eigenlijk niet te geloven dat God dat kwaad heeft overwonnen...
