Peter schreef:Als een wedergeboren kind van God zondigt, en God ziet hem als volmaakt, ziet God die zonde dus niet. Dat houdt in dat een kind van God probleemloos zondig kan leven.
Goeie vraag. Ik zat hier ook ongeveer aan te denken toen ik de allereerste vraagstelling en reacties zag. Enerzijds geloof je dat God je in Christus (laten we dat niet vergeten, want daarin ligt m.i. de kern) aanziet alsof je zonder zonde was. Anderzijds weten we van onszelf dat we niet volmaakt zijn en dat niet alleen: de bijbel is er ook duidelijk over dat God groei en heiliging van ons vraagt. Ik denk dat het antwoord op de paradox in twee zaken zit; twee zaken die sterk met elkaar verweven zijn: liefde en volmaaktheid.
Ik vroeg me af of ik me dit dillema ook in menselijke verhouding kon voorstellen. Ik vond een antwoord in de verhouding tussen ouders en kinderen. Ik weet niet of je kinderen hebt, zo ja dan zul je denk ik herkennen wat ik bedoel. Zo niet dan moet je me maar op m'n woord geloven
 Als vader houd ik van mijn kinderen. Ik houd van ze omdat ze mijn kinderen zijn. Die liefde is in principe niet afhankelijk van wat ze uitspoken. Je vindt ze op sommige momenten misschien meer of minder lief, maar je houdt altijd van ze. Bij een mens kun je dat helaas niet helemaal absoluut stellen. Wij (als ouders) zijn niet volmaakt en er zullen misschien best grenzen zijn. Voor God is dat echter anders. God is wel volmaakt. Er is niets dat Zijn liefde voor ons kan veranderen. Mijn kinderen zijn niet volmaakt en ik kan best wel wat verbeterpunten aanwijzen. Het is echter niet zo dat ik, als ze zich op die punten zouden verbeteren, meer van ze zou houden. Zo stel ik me ook Gods liefde voor: Gods liefde voor ons is volmaakt. God gaat niet meer van ons houden als we 'heiliger' gaan leven.
 Als vader houd ik van mijn kinderen. Ik houd van ze omdat ze mijn kinderen zijn. Die liefde is in principe niet afhankelijk van wat ze uitspoken. Je vindt ze op sommige momenten misschien meer of minder lief, maar je houdt altijd van ze. Bij een mens kun je dat helaas niet helemaal absoluut stellen. Wij (als ouders) zijn niet volmaakt en er zullen misschien best grenzen zijn. Voor God is dat echter anders. God is wel volmaakt. Er is niets dat Zijn liefde voor ons kan veranderen. Mijn kinderen zijn niet volmaakt en ik kan best wel wat verbeterpunten aanwijzen. Het is echter niet zo dat ik, als ze zich op die punten zouden verbeteren, meer van ze zou houden. Zo stel ik me ook Gods liefde voor: Gods liefde voor ons is volmaakt. God gaat niet meer van ons houden als we 'heiliger' gaan leven.
Dat laatste heeft weer te maken met het feit dat God ons in Christus ziet. Wij zijn niet volmaakt, maar Hij is het wel. Zijn offer is een volmaakt offer. Wij hoeven en kunnen niets doen om Gods liefde te verdienen. Onze heiliging is geen voorwaarde voor Gods liefde maar het gevolg van die liefde.
En nou maar hopen dat je hier soep van kunt maken
 Ik sluit maar weer eens af met een Webb-quote:
 Ik sluit maar weer eens af met een Webb-quote:
"don't think that if by giving [money] you might be gaining favor with God. Christ has all ready fed the poor on your behalf and that act of feeding the poor has been credited to your account...if you give, give because of your love for God and your neighbor."
Klaas




