Hoe word ik zalig?

[Mapleleaf]

[Hm, hier heb ik de indruk dat redding (salvation) hier toch tot een ingewikkelde zaak wordt gemaakt. Mijn grootste bezwaar: het lijkt er hier op of de grond van het zich verlost weten van subjectieve aard is, nl. een eigen persoonlijke overtuiging die men in het hart voelt. En: of men naar eigen (subjectief!) beoordelen voldoet aan de voorgeschreven criteria, nl. de vereiste geestelijke ervaringen.
Dat heeft in de praktijk onvermijdelijk vele problemen tot gevolg. De geloofszekerheid komt dan in hoge mate op losse schroeven te staan. Een probleem wat je ook in reformatorische kring volop aantreft, helaas.
Onze beoordelingen van onszelf zijn in hoge mate beïnvloed door onze stemming van het moment. Hoe betrouwbaar zullen die beoordelingen dan worden?
De legale grond van onze geloofszekerheid ligt in Gods beloften, die zwart op wit in de Bijbel staan. Voor geloofszekerheid heeft een mens een grond buiten zichzelf nodig, die objectief van aard is.

Bij mij kwam het geheel anders over. Namelijk om alles overboord te gooien wat had en niet uit Christus was. En toen bleef er niets meer van me over.

[Gershwin]

In reactie op PeterD en Boekenlezer:

Het beschrijven van hoe God mensen bekeert geeft volgens mij geen enkel zinnig antwoord op de vraag "Hoe word ik zalig?". De Bijbel geeft daar tamelijk helder antwoord op, namelijk 'geloof in de Heere Jezus Christus' (waar denk ik prima aan toegevoegd kan worden: als Gods Zoon en degene Die voor je zonden gestorven is). Je kan dingen natuurlijk gecompliceerder maken dan ze zijn...

[PeterD]

Ik ben het met je eens Gershwin. Alleen het geloof in Jezus Christus maakt ons zalig.

Alleen wat is nou geloven? In de geschiedenis van de zaaier wordt gesproken over verschillende soorten grond.
Er zijn zoveel soorten geloof: een tijdelijk geloof, een wonder geloof, een waar zaligmakend geloof...

Geloof is dus ook een woord wat op verschillende manieren gebruikt kan worden. De dordtse leerregels beschrijven het in mijn ogen helder en duidelijk.

[Gershwin]

Ah, leuk dat we het eens lijken te kunnen worden en ik denk idd dat je gelijk hebt dat er ook andere soorten geloof zijn (hoewel ik niet weet of verschillende soorten niet-oprecht-geloof in hokjes in te delen zijn). Maar, de criteria die ik noemde zijn volgens jou niet genoeg om te zeggen dat je een waar geloof hebt? (herhalend: geloven dat Jezus Christus de Zoon van God is en geloven dat Hij voor je zonden gestorven is).

[essieee]

Maar, de criteria die ik noemde zijn volgens jou niet genoeg om te zeggen dat je een waar geloof hebt? (herhalend: geloven dat Jezus Christus de Zoon van God is en geloven dat Hij voor je zonden gestorven is)

OOk hierin is het verschil tussen het tijd geloof en het waar zalimakende geloof. Ik geloof dat God God is maar daar kan ik niet mee sterven...dus mis het zaligmakende geloof (denk ik)

[Boekenlezer]

Maar, de criteria die ik noemde zijn volgens jou niet genoeg om te zeggen dat je een waar geloof hebt? (herhalend: geloven dat Jezus Christus de Zoon van God is en geloven dat Hij voor je zonden gestorven is)

OOk hierin is het verschil tussen het tijd geloof en het waar zalimakende geloof. Ik geloof dat God God is maar daar kan ik niet mee sterven...dus mis het zaligmakende geloof (denk ik)

Dit klinkt me nogal filosofisch/scholastiek en passief-beschouwend in de oren. Op zo'n manier ga je m.i. verkeerd om met de inhoud van DL 3/4. Dat bedoel ik nou als ik schrijf: Het moet natuurlijk wel gelezen worden binnen de context van de Bijbel - daar is het immers uit afgeleid - en als verweerschrift tegen de Remonstranten.
Waarom nou het niet gewoon benaderen zoals de Bijbel dat doet? Zo:
- je moet geloven dat God één is (Deut. 6:4, Joh. 10:30),
- je moet geloven dat Jezus Christus van de zonden verlost en zalig maakt,
- en dat jij probeert te leven naar Gods geboden (het onderwijs van de hele Torah [= Gen.-Deut.], Matth. 28:19, de brief van Jakobus).
Als je zo gelooft en leeft, dan mag je op grond van Gods beloften geloven dat het heil ook voor jou is. Ingewikkelder hoeven we het niet te maken.
Ik vind het altijd een beetje triest om te merken als mensen een bepaalde filosofie, een buitenbijbelse redenering, praktisch gezien hoger lijken aan te slaan dan de Bijbel zelf.

[Boekenlezer]

[Hm, hier heb ik de indruk dat redding (salvation) hier toch tot een ingewikkelde zaak wordt gemaakt. Mijn grootste bezwaar: het lijkt er hier op of de grond van het zich verlost weten van subjectieve aard is, nl. een eigen persoonlijke overtuiging die men in het hart voelt. En: of men naar eigen (subjectief!) beoordelen voldoet aan de voorgeschreven criteria, nl. de vereiste geestelijke ervaringen.
Dat heeft in de praktijk onvermijdelijk vele problemen tot gevolg. De geloofszekerheid komt dan in hoge mate op losse schroeven te staan. Een probleem wat je ook in reformatorische kring volop aantreft, helaas.
Onze beoordelingen van onszelf zijn in hoge mate beïnvloed door onze stemming van het moment. Hoe betrouwbaar zullen die beoordelingen dan worden?
De legale grond van onze geloofszekerheid ligt in Gods beloften, die zwart op wit in de Bijbel staan. Voor geloofszekerheid heeft een mens een grond buiten zichzelf nodig, die objectief van aard is.

Bij mij kwam het geheel anders over. Namelijk om alles overboord te gooien wat had en niet uit Christus was. En toen bleef er niets meer van me over.

Oké, dat kan.
Ik heb niet het hele stuk scrutineus - bestaat dat woord in het Nederlands? denk aan eng. 'to scrutinize, scrutiny' - gelezen, maar op mij komt het nogal over als een ego-document, waarin hij zichzelf wel erg veel in de schijnwerpers zet. Hij valt gelijk met de deur in huis over zichzelf. Is zijn baptistische achtergrond daar wellicht ook debet aan? vraag ik mij zo ondertussen af.
Verder heb ik ook de indruk dat een frisse en originele benadering van de Bijbel nogal ontbreekt, en dat vele invloeden vanuit zijn verleden hem sterk aankleven, in zijn hele zoektocht.

[Mapleleaf]

Het ging mij eigenlijk ook niet om het verhaal over deze predikant maar over het zinnetje: "Salvation is the revelation of Christ to a sinners hart." Dat was het wat me stil zette.

[Boekenlezer]

Het ging mij eigenlijk ook niet om het verhaal over deze predikant maar over het zinnetje: "Salvation is the revelation of Christ to a sinners hart." Dat was het wat me stil zette.

Oké. Alleen is dat zo'n zin die nogal voor meerdere uitleg vatbaar is.
Er zijn er die dit zwaar mystiek opvatten. Dat is niet goed.
Maar je kan het ook opvatten, heel simpel als de persoonlijke ontdekking dat je helemaal bij Christus moet zijn voor verlossing, en dat je daarin niet zelf kan bijdragen. Dan is er niks mis mee. Hoewel... dat is natuurlijk niet de redding zelf. Want dat zou betekenen dat die ontdekking het moment van verlost worden is. Dus nee, ik zou het toch niet zo zeggen.

[essieee]

Maar, de criteria die ik noemde zijn volgens jou niet genoeg om te zeggen dat je een waar geloof hebt? (herhalend: geloven dat Jezus Christus de Zoon van God is en geloven dat Hij voor je zonden gestorven is)

OOk hierin is het verschil tussen het tijd geloof en het waar zalimakende geloof. Ik geloof dat God God is maar daar kan ik niet mee sterven...dus mis het zaligmakende geloof (denk ik)

Dit klinkt me nogal filosofisch/scholastiek en passief-beschouwend in de oren. Op zo'n manier ga je m.i. verkeerd om met de inhoud van DL 3/4. Dat bedoel ik nou als ik schrijf: Het moet natuurlijk wel gelezen worden binnen de context van de Bijbel - daar is het immers uit afgeleid - en als verweerschrift tegen de Remonstranten.
Waarom nou het niet gewoon benaderen zoals de Bijbel dat doet? Zo:
- je moet geloven dat God één is (Deut. 6:4, Joh. 10:30),
- je moet geloven dat Jezus Christus van de zonden verlost en zalig maakt,
- en dat jij probeert te leven naar Gods geboden (het onderwijs van de hele Torah [= Gen.-Deut.], Matth. 28:19, de brief van Jakobus).
Als je zo gelooft en leeft, dan mag je op grond van Gods beloften geloven dat het heil ook voor jou is. Ingewikkelder hoeven we het niet te maken.
Ik vind het altijd een beetje triest om te merken als mensen een bepaalde filosofie, een buitenbijbelse redenering, praktisch gezien hoger lijken aan te slaan dan de Bijbel zelf.

Deze reactie had ik absoluut verwacht, wat ik altij jammer vind is dat mensen het zo makkelijk weten voor een ander. Ik ga liever eerlijk met mezelf en mijn naasten om!
Ja filosofisch...blablka.....voor mij waarheden!

[Boekenlezer]

Maar, de criteria die ik noemde zijn volgens jou niet genoeg om te zeggen dat je een waar geloof hebt? (herhalend: geloven dat Jezus Christus de Zoon van God is en geloven dat Hij voor je zonden gestorven is)

OOk hierin is het verschil tussen het tijd geloof en het waar zalimakende geloof. Ik geloof dat God God is maar daar kan ik niet mee sterven...dus mis het zaligmakende geloof (denk ik)

Dit klinkt me nogal filosofisch/scholastiek en passief-beschouwend in de oren. Op zo'n manier ga je m.i. verkeerd om met de inhoud van DL 3/4. Dat bedoel ik nou als ik schrijf: Het moet natuurlijk wel gelezen worden binnen de context van de Bijbel - daar is het immers uit afgeleid - en als verweerschrift tegen de Remonstranten.
Waarom nou het niet gewoon benaderen zoals de Bijbel dat doet? Zo:
- je moet geloven dat God één is (Deut. 6:4, Joh. 10:30),
- je moet geloven dat Jezus Christus van de zonden verlost en zalig maakt,
- en dat jij probeert te leven naar Gods geboden (het onderwijs van de hele Torah [= Gen.-Deut.], Matth. 28:19, de brief van Jakobus).
Als je zo gelooft en leeft, dan mag je op grond van Gods beloften geloven dat het heil ook voor jou is. Ingewikkelder hoeven we het niet te maken.
Ik vind het altijd een beetje triest om te merken als mensen een bepaalde filosofie, een buitenbijbelse redenering, praktisch gezien hoger lijken aan te slaan dan de Bijbel zelf.

Deze reactie had ik absoluut verwacht, wat ik altij jammer vind is dat mensen het zo makkelijk weten voor een ander. Ik ga liever eerlijk met mezelf en mijn naasten om!
Ja filosofisch...blablka.....voor mij waarheden!

Jammer dat je niet wat inhoudelijker reageert.

[essieee]

Code: Selecteer alles

Jammer dat je niet wat inhoudelijker reageert

Heb ik al zo vaak gedaan, maar dat helpt niet ...ik lees jouw inhoud jaja. Weet je, ik ben grootgebracht onder een Christelijke waarheid, groot gebracht met de Bijbel dus het 'hoort' erbij....dat is toch de kort voor de eeuwigheid? Ik bedoel, daar kan ik toch God niet mee onder ogen komen...waar is dan mijn erfzonde, mijn verdoemenis in Zijn Goddelijke ogen.....daar moet toch een wedergeboorte voor zijn.
Ik weet dat dit het gevoel opwekt dat ik het tegen werk met dogmatische overweginigen, maar ik meen dit...dit is mijn gevoel!

(zo beter)

[Boekenlezer]

Code: Selecteer alles

Jammer dat je niet wat inhoudelijker reageert

Heb ik al zo vaak gedaan, maar dat helpt niet ...ik lees jouw inhoud jaja. Weet je, ik ben grootgebracht onder een Christelijke waarheid, groot gebracht met de Bijbel dus het 'hoort' erbij....dat is toch de kort voor de eeuwigheid? Ik bedoel, daar kan ik toch God niet mee onder ogen komen...waar is dan mijn erfzonde, mijn verdoemenis in Zijn Goddelijke ogen.....daar moet toch een wedergeboorte voor zijn.
Ik weet dat dit het gevoel opwekt dat ik het tegen werk met dogmatische overweginigen, maar ik meen dit...dit is mijn gevoel!

(zo beter)

Dat is inderdaad beter, want dan zeg je tenminste nog wat je denkt.

God kun je alleen onder ogen komen met Christus als Borg.
Je kunt dus niet bij God aankomen met verdienstelijkheden, zoals eigen goede werken, netjes opgevoed zijn met de Bijbel en onder een Christelijke waarheid.
Dat wedergeboorte hoogstnoodzakelijk is, daarover verschillen we ook niet van mening. (Of: besnijdenis van het hart, zoals dat op andere plaatsen in de Bijbel dan Joh. 3 genoemd wordt, zoals Deut. 30:6 en Rom. 2:29.)

Het verschil zit 'm in hoe we geloof zien.
Ik zie geloof als: God vertrouwen op Zijn beloftewoord. (Dat is: God betrouwbaar achten.)
Of laat ik het anders zeggen: het verschil zit in de lading, de betekenis die het woord geloof voor ons heeft.

Maar het is wel een ingewikkeld verschil, wat zich niet echt laat overbruggen. Want als ik het heb over God vertrouwen op Zijn beloftewoord, dan speelt voor mij een heel ander soort van realiteitsbeleving dan bij jou. Ik zie het als een bijbelse opdracht, en daarom als legitiem. Maar jij zult dat denk ik zien als te eigenmachtig, als gevaarlijk, want dan zou je jezelf bedriegen. Er moet immers toch wat in het hart gebeuren voor je kunt vertrouwen op Gods beloften van eeuwig heil? Terwijl ik dan zeg: als je God vertrouwt en gelooft is het vereiste daarvoor al gebeurd.
Ik weet waarover je het hebt, want ik ken dat denken van binnenuit. Ik heb ook zo gedacht. Alleen heb ik later andere keuzes gemaakt, die ik als bijbelser zie. In het licht van de Bijbel werd het mij onmogelijk om op die manier te denken, zoals jij geloof praktisch bekijkt.

[PeterD]

Ik zie geloof als: God vertrouwen op Zijn beloftewoord. (Dat is: God betrouwbaar achten.)
Of laat ik het anders zeggen: het verschil zit in de lading, de betekenis die het woord geloof voor ons heeft.

Ik ben benieuwd of dit alles is voor je. Alleen het vertrouwen op Zijn beloftewoord is niet genoeg. Christus nodig krijgen en niet zonder Hem te kunnen leven is onmisbaar volgens mij.

Geloven: een zeker weten dat Christus ook voor mijn zonden heeft geleden en is gestorven aan het kruis. Zeker te weten dat het mijn Zaligmaker, Plaatsvervanger is.

Heb ik nog wel een aanvullende vraag.
Veel mensen hoor ik die altijd verzekerd zijn van het geloof. Nooit twijfel. Ik vraag me dan wel eens eerlijk af: "zouden die mensen nou nooit eens bang zijn zichzelf te bedriegen, en straks de ogen op te slaan in de eeuwige rampzaligheid?" Wordt er bij die mensen nog wel eens zelfbeproeving en zelfonderzoek gehouden?

[frekje]

Veel mensen hoor ik die altijd verzekerd zijn van het geloof. Nooit twijfel. Ik vraag me dan wel eens eerlijk af: "zouden die mensen nou nooit eens bang zijn zichzelf te bedriegen, en straks de ogen op te slaan in de eeuwige rampzaligheid?" Wordt er bij die mensen nog wel eens zelfbeproeving en zelfonderzoek gehouden?

Jawel, ik denk dat de meesten die het ook zeggen wel eens twijfelen aan zichzelf. Maar niet aan God! Je kunt heel erg aan je eigen geloof twijfelen maar aan God blijven twijfelen is niet mogelijk volgens mij....

Hoe kun je nou nooit twijfelen? Ik kan me dat eigenlijk niet voorstellen....