Depressiviteit genetisch bepaald?

[Mariamagdalena]

kom. Dat ik mn hele leven al ellende/ellendige mensen aantrek is toch niet mijn schuld? Iedere keer als ik denk m'n leven op orde te hebben is er weer een punt dat ik de ondertussen overbekende opmerking ' zeg..zou je es niet met iemand gaan praten?' krijg. Ik vroeg me daarom af of depressie een genetisch bepaald iets is. Wat is jullie mening?

Ik ben geen wetenschapper.
Je zou het kunnen testen door iemand die uit een depressieve familie komt, van baby af aan door een pleeggezin te laten opvoeden, waar de mensen heel vrolijk zijn, dus een vrolijk optimistisch gezin.
Ik denk dat het ten dele genetisch bepaald is, en ten dele niet.

Ik ben bv ook depressief vaak, en ben gauw een zwartkijker, mijn moeder voedde die gevoelens extra, ik kan ook absoluut niet met haar overweg (zij kan met niemand overweg, want ze zijn mensenschuw)

Maar, als ik bij mijn vader en mijn stiefmoeder ben, vrolijk ik helemaal op, en denk ik: oh , het is allemaal niet zo akelig, het is leuk.
Omdat die mensen zo vrolijk zijn, en altijd de zonnige kant van alles zien.

Ik weet nog dat mijn vader in mijn poeziealbum iets schchreef van : kind je moet maar denken, het leven dat is een groot feest,
en wie het van de zonzij ziet, die geniet het meest,
en dan zo iets van dat als het eens tegenzit dat je er dan gauw niet meer aan moet denken en met je zonnige lach mensen blij maakt.
Dat tekent mijn vader.

Ik weet wel een familie, waar vader en moeder zich alsmaar benadeeld voelen met alles en altijd aan het zeuren zijn, dat de kinderen, die nu oud zijn, dat hebben overgenomen, dat eeuwige gezeur, en als er iets gaat gebeuren gelijk er iets slechts van denken.
Dan word je vanzelf zo. In zo'n gezin is het moeijlijk om NIET depressief te worden.
Mijn vader zei altijd: problemen zijn er niet om over te zeuren, problemen zijn er om opgelost te worden.
En het kan interessant zijn een probleem op te lossen.

Mijn vader is ook een zeer geliefd man, met veel vrienden.

[Rock-G]

kom. Dat ik mn hele leven al ellende/ellendige mensen aantrek is toch niet mijn schuld? Iedere keer als ik denk m'n leven op orde te hebben is er weer een punt dat ik de ondertussen overbekende opmerking ' zeg..zou je es niet met iemand gaan praten?' krijg. Ik vroeg me daarom af of depressie een genetisch bepaald iets is. Wat is jullie mening?

Ik ben geen wetenschapper.
Je zou het kunnen testen door iemand die uit een depressieve familie komt, van baby af aan door een pleeggezin te laten opvoeden, waar de mensen heel vrolijk zijn, dus een vrolijk optimistisch gezin.
Ik denk dat het ten dele genetisch bepaald is, en ten dele niet.

Ik ben bv ook depressief vaak, en ben gauw een zwartkijker, mijn moeder voedde die gevoelens extra, ik kan ook absoluut niet met haar overweg (zij kan met niemand overweg, want ze zijn mensenschuw)

Maar, als ik bij mijn vader en mijn stiefmoeder ben, vrolijk ik helemaal op, en denk ik: oh , het is allemaal niet zo akelig, het is leuk.
Omdat die mensen zo vrolijk zijn, en altijd de zonnige kant van alles zien.

Ik weet nog dat mijn vader in mijn poeziealbum iets schchreef van : kind je moet maar denken, het leven dat is een groot feest,
en wie het van de zonzij ziet, die geniet het meest,
en dan zo iets van dat als het eens tegenzit dat je er dan gauw niet meer aan moet denken en met je zonnige lach mensen blij maakt.
Dat tekent mijn vader.

Ik weet wel een familie, waar vader en moeder zich alsmaar benadeeld voelen met alles en altijd aan het zeuren zijn, dat de kinderen, die nu oud zijn, dat hebben overgenomen, dat eeuwige gezeur, en als er iets gaat gebeuren gelijk er iets slechts van denken.
Dan word je vanzelf zo. In zo'n gezin is het moeijlijk om NIET depressief te worden.
Mijn vader zei altijd: problemen zijn er niet om over te zeuren, problemen zijn er om opgelost te worden.
En het kan interessant zijn een probleem op te lossen.

Mijn vader is ook een zeer geliefd man, met veel vrienden.

Je mag je gelukkig prijzen met zo'n vader..je mag je gelukkig prijzen dat je zowiezó een vader heb. Tja,wat je van die families zegt..mijn moeder is ook iemand die alles demotiveert, die er nooit was, die de perfecte mens was en ik dus alles fout voor deed, en die een ernstige geld verslaving heeft (en haar kinderen zonder moeite de deur uitstuurt omdat haar dat geld kan schelen..een zoon (mn broer) onterft omdat ze'm niet mag..) De belangrijkste momenten van m'n leven heb ik met andere mensen beleefd,ik kon daarom ook niet gelóven dat ze op mijn diploma uitreiking was,en ik wilde haar daar ook helemaal niet..Snap heel goed wat je met je opmerking over je ..laten we zeggen 'biologische moeder' bedoeld.

[Rock-G]

Rock-G, ik ken je niet persoonlijk ik weet alleen dat je in terneuze woont maar ga aan het werk en ga niet zitten afwachten! dit heb je vaker van mij gehoord want ik gun niemand dat hij/zij er aan verrot gaat!

Rock-G je moet echt aan het werk gaan want andere doen het niet voor jouw (ook al zouden ze het willen)! Doe in ieder geval Wat! Dat is het enige wat ik kan erop kan zeggen! Het is jouw eigen keus Rock-G.

Izak,

Dank Izak, ik ken jou ook niet,maar je klinkt als een jongen met een goed hart.