Respect voor God...

[Speedy]

Als ik dit door lees dan bekruipt met toch het gevoel dat Christus wel erg naast ons neer gezet wordt en dat wij het zo goed weer weten hoe Christus is, terwijl als we hem zullen aanschouwen een ieder net zoals Johannes zal reageren. Zie Openbaringen 1 "En toen ik Hem zag, viel ik als dood aan Zijn voeten; en Hij legde Zijn rechterhand op mij, zeggende tot mij: Vrees niet .."

[joris]

Als ik dit door lees dan bekruipt met toch het gevoel dat Christus wel erg naast ons neer gezet wordt en dat wij het zo goed weer weten hoe Christus is, terwijl als we hem zullen aanschouwen een ieder net zoals Johannes zal reageren. Zie Openbaringen 1 "En toen ik Hem zag, viel ik als dood aan Zijn voeten; en Hij legde Zijn rechterhand op mij, zeggende tot mij: Vrees niet .."

precies: vreest niet.

[Raido]

Vreemd dat de dicipelen altijd Rabbi of Heere zeiden, terwijl ze toch broertjes van Jezus waren.
Vreemd dat we een God de Zoon hebben een geen God het Broertje
Vreemd dat we een God de Vader hebben en geen God de Opa

Vreemd...

[Optimatus]

Dan moet jij eens snel op zoek naar een mooie vertaling van het Christe, rex omnium - Christus, bron van kracht en leven, Gij Verlosser, Vriend en Hoop.

[Raido]

Ik zeg ook niet dat hij niet je hoop, je vriend en verlosser is.

[Gercoo]

Persoonlijk vind ik dat we zeer respectvol over God moeten praten.

Ik ook helemaal, dat stoort me nog al eens. Bijvoorbeeld in een preek, heel vaak de naam van God ertussendoor, zonder erbij na te denken,
of in het gebed, na ieder zinnetje HEERE.
En in allerlei, al dan niet theologische, discussies: God zegt toch..., of, dat kan in Gods ogen nooit bestaan, en meer van dat soort uitspraken.
En wat te denken van al die psalmen waarin God genoemd wordt die we zingen(of luisteren of een cd'tje) zonder erbij na te denken....

Pas hoorde ik ook een uitspraak:
"God, die enorrem heilig is, is zo lief dat Hij ons wil redden."
Dat is dus ook mijn visie, Hij is heilig én toch zo lief dat Hij heel dicht bij je is.

Ook dat verhaaltje van die boer en die prof. spreekt me wel aan:

Professor denkt: Ha, dat christelijke boertje zal ik met één vraag eens even klem zetten.
Professor zegt: Dag boer, u gelooft in God, hè?
Boer: Ja.
Professor: Zeg mij eens: Hoe groot of klein is jouw God?
Boer: God is zo groot dat de wereld Hem niet kan bevatten en tegelijk is Hij zo klein dat Hij in mijn hart woont...

[Green]

Heb je ooit wel eens een peuter of kleuter al jubelend op schoot zien kruipen bij vader en zeggen: ha pa, ik kom even vertellen dat ik opnieuw heel stout ben geweest maar je hebt het mij al zo vaak vergeven, dat doe je nu weer wel, dus lieverd......... (vul maar aan).

Nee, zo'n toon slaan ze eerder aan als ze met hun vader aan het stoeien zijn, als ze blij zijn.

Het is een misleidend voorbeeld waarin je 2 heel verschillende dingen met elkaar combineert.

Waarom is dit misleidend?
Mij bekruipt hier op dit forum vaak het gevoel dat we, als we 1 keer Gods vergevende liefde hebben ervaren, we dan heel joviaal met God om kunnen gaan. Onze zonden zijn vergeven dus het zit wel goed. En ten diepste is het ook zo, maar tussen het kind en de vader in het voorbeeld is er ook liefde. Maar door de stoutigheid is de relatie wel weer verstoord. En zo is het met God ook. Denk je dat onze 'vaders' het voor niets in het doopsformulier vermelden dat we, als we in zonden vallen niet aan Gods genade moeten twijfelen? Die wisten echt wel dat er weer afstand tussen God en Zijn kind door de zonde komt.
En belijden wij niet dat we iedere dag in de zonde vallen?
Als we dat belijden slaan we geen familiare toon aan. Maar als God zich in Zijn liefde (opnieuw) aan de zondaar openbaart, dan jubelen ze het uit!
Maar ze gaan echt niet jubelend hun zonden belijden, ook niet na ontvangen genade.

[joepie]

Ik denk dat je de manier waarop je God aanspreekt best kunt vergelijken met de manier waarop jij je aardse vader aanspreekt.
Ik sprak en spreek over mijn aardse vader altijd met ontzag. Hij was een hele lieve man, die goed voor zijn gezin heeft gezorgd, die zijn kinderen lief had. Die mij ook gerust strafte als ik iets verkeerd had gedaan.
Maar het zou nooit in mij op komen om mijn aardse vader b.v. (in mijn geval) je of jij te noemen. Of tegen hem te snauwen. Er was altijd respect voor hem.

Zo is God ook voor mij. Ik spreek met respect over mijn Hemelse Vader.
Zal ook nooit oneerbiedig over Hem spreken. Maar ik mag wel over Hem spreken, mag met Hem spreken, mag alles aan Hem vragen en vertellen.
Want Hij is immers mijn Hemelse Vader?
Ik mag ook , nee , MOET alles alleen van Hem verwachten.
Dus eigenlijk zie ik het probleem van de topic starter niet.

Bij ons in de kerk gaat regelmatig een predikant voor uit een andere gemeente. De eerste keer dat hij bij ons preekte begon hij zijn gebed:
Lieve Here God, hier zijn we weer. Wat fijn dat u weer even tijd heeft om naar ons te luisteren.
Nu op zo een manier zou ik God nooit aanspreken. Er klonk ook aardig wat gegniffel in de kerk, en dat is niet de bedoeling. Ik vond het ook niet echt respectvol. Terwijl die dominee dat vast wel zo bedoelde.

[Green]

Dus eigenlijk zie ik het probleem van de topic starter niet.

Bij ons in de kerk gaat regelmatig een predikant voor uit een andere gemeente. De eerste keer dat hij bij ons preekte begon hij zijn gebed:
Lieve Here God, hier zijn we weer. Wat fijn dat u weer even tijd heeft om naar ons te luisteren.
Nu op zo een manier zou ik God nooit aanspreken. Er klonk ook aardig wat gegniffel in de kerk, en dat is niet de bedoeling. Ik vond het ook niet echt respectvol. Terwijl die dominee dat vast wel zo bedoelde.

Ik denk dat je de topic starten inderdaad niet begrepen hebt. Als ik hem goed begrijp bedoeld hij o.a. het gebruikte voorbeeld van jezelf.

[joepie]

Ik snap het. Alleen staat het er wel bij. Dus dat snap ik dan niet helemaal wat hij daarmee bedoelt.

Maar je hebt een lied: welk een vriend is onze Jezus......
Dat is dan een lied die je eigenlijk niet zou moeten zingen.
Want in zijn lijden en sterven deed Hij dat niet als onze vriend.
Ik zie God ook nooit als mijn vriend.
Maar echt als mijn Vader.
En als Opa inderdaad helemaal niet.
Want dan zou hij de vader van mijn vader of moeder zijn en dat is juist het wonderlijke: Hij wil Mijn God en Mijn Vader zijn!
Zoals Hij dat ook van mijn ouders was.

[Green]

Ik snap het. Alleen staat het er wel bij. Dus dat snap ik dan niet helemaal wat hij daarmee bedoelt.

Maar je hebt een lied: welk een vriend is onze Jezus......
Dat is dan een lied die je eigenlijk niet zou moeten zingen.
Want in zijn lijden en sterven deed Hij dat niet als onze vriend.
Ik zie God ook nooit als mijn vriend.
Maar echt als mijn Vader.
En als Opa inderdaad helemaal niet.
Want dan zou hij de vader van mijn vader of moeder zijn en dat is juist het wonderlijke: Hij wil Mijn God en Mijn Vader zijn!
Zoals Hij dat ook van mijn ouders was.

Ik kan je heel goed volgen!

Toch geloof ik dat het heel bijbels is om God als Vriend te zien, (lees Hoogl 5 en Joh 15) maar Hij blijft wel God, de heilige.
En dan zeg ik lees ook Daniel 9 maar eens goed door. Daniel was een zeer gewenst man, hij had ook al veel gezien, maar in zijn nadering tot God ging hij in zak en as.

[joepie]

Ja, dat deed hij inderdaad. Maar hij deed dat niet bij elk gebed.
Ook Daniël bad tot God zonder daarbij elke keer in zak en as te zitten.
Hij trok zich terug en ging op zijn knieën met zijn gezicht gericht naar Jeruzalem.
Dus om maar aan te geven: je mag God ook gewoon aanspreken en Hem alles vragen.
Dat doet trouwens Daniël ook, als we lezen dat hij aan God vraagt wat de dromen betekenen. B.v.

[M@rije]

Lieve Here God, hier zijn we weer. Wat fijn dat u weer even tijd heeft om naar ons te luisteren.

Het spijt me dat ik dit zeg, maar wat is hier verkeerd aan? Wees blij dat hij de tijd voor je neemt en bedankt Hem er ook voor want voor tzelfde geldt zei hij: mens, rot op, je bent te zondig! Maar zo is Hij niet!
We moeten worden als kinderen. Wil niet zeggen dat je automatisch kinderlijk hoeft te bidden, maar ook niet dat je een omhaal van woorden moet gebruiken omdat God daar volgens jou beter naar luistert dan naar zoiets kinderlijks.

Abba (pappa) Vader, U alleen
u behoor ik toe!

[Pivo]

Pas lazen we thuis over Mozes die tot God kwam. Nadat hij God gezien had glinsterde zijn gezicht waardoor het volk gewoon bang werdt toen ze Mozes zagen. Hierin kan je iets van God's heiligheid zien! Tegelijk is God ook een vader maar mij is geleerd om mijn pa met u aan te spreken, oftewel als iemand die over je gesteld is. Ik denk dat we bij het spreken over God en bij het aanroepen van God iets moeten beseffen van Zijn heiligheid.

[M@rije]

En als dat gevoel van heiligheid je in de weg gaat staant tot God te komen? Ik merk dat zo vaak bij mensen, en dat kan toch nooit de bedoeling zijn geweest van God?
Heiligheid is toch ook iets verschrikkelijk moois? Dat je een God hebt die heilig is en toch zo dichtbij je wil komen vind ik echt een heeel mooi iets.!