belijdenis en heilig avondmaal

[Raido]

Christus is niet lichamelijk maar geestelijk aanwezig in de viering van de Eucharistie.

Als een gergem dominee eucharistie aanhaald in een adem met het verfoeilijke heidendom van Rome (nooit de Rooms Katholieke Kerk genoemd), gaat het altijd over dat de hostie geen brood is, brood als in een stuk brood wat gebroken wordt..

Dat eeuwige gezeik tegenover Rome hangt mij echt de strot uit... dat zou een reden zijn waarom ik van de kerk afzou gaan..

[Riska]

Dat eeuwige gezeik tegenover Rome hangt mij echt de strot uit... dat zou een reden zijn waarom ik van de kerk afzou gaan..

Of eens rondkijken naar een kerk waar ze wat oecumenischer denken???
Niet elke kerk scheldt erop...

[Raido]

Dat bedoel ik eigenlijk ook

[Marnix]

Wat ik met mijn belijdenis heb willen zeggen, is:

1. dat ik van harte geloof dat de leer zoals die in mijn kerkverband wordt gepredikt, de ware zaligmakende leer is.
2. dat ik van harte beloof mijn leven zo in te richten dat dit in overeenstemming is met diezelfde leer.

Op basis van deze belijdenis wordt ik als belijdend lid opgenomen in mijn kerkverband.

Ik wil niet ontkennen dat de belijdenis des geloofs oorspronkelijk bedoeld was om je persoonlijke geloof voor het aangezicht van God en de gemeente te belijden. Persoonlijk heb ik hier ook best mee geworsteld voordat ik belijdenis deed. Mocht ik wel belijdenis doen? Zou dat wel oprecht zijn? Toch wilde ik mij graag overtuigend verbinden aan mijn kerkverband, of liever, aan het Woord van God zoals daar gepredikt wordt. Dat heeft mij doen besluiten toch belijdenis af te leggen.

Ik snap het nog niet helemaal. Je zegt dat de leer helemaal klopt? Daarom doe je belijdenis? Maar hoe kun je zeggen dat de leer in de kerk helemaal klopt als je het zelf niet gelooft? Hoe kun je belijdenis doen dat het klopt dat Jezus voor de zonden van de mensen, ook voor jou, wilde sterven maar vervolgens niet aan het avondmaal gaan of je belijdenis afdoen als: Instemmen met de kerkleer zonder persoonlijk geloof te benadrukken?

[brammetje]

Laten we eens kijken voor wie en wat het avondmaal is ingesteld en waarvoor .

De Evangelien erop na geslagen blijkt dit ter nagedachtenis te zijn .

Brood symbool lichaam , wijn Bloed .

Dus ter nagedachtenis aan het offer van Jezus

De rest is dus allemaal bijzaak .

Al het andere dat het voor perfecte christenen zou zijn en weet ik al niet meer vind ik niet in de Bijbel . wel toespelingen over misvatiingen hieromtrent , Paulus reageerd hier met name sterk op .

Ook belijdenis vooraf doen vind ik niet terug in de bijbel .

We maken het ons dus wel erg moeilijk met onze wetten en regels .

[Boekenlezer]

Ik geloof zeker dat belijdenis doen en avondmaal vieren bij elkaar horen.

Ik weet dat dat niet overal zo wordt gezien.
Ik weet ook waar dat in zit: er zouden eigenlijk geen twee, maar drie toestanden bestaan:
- de echte ongelovige, die de Bijbel als onwaarheid ziet,
- degene die wel gelooft dat de Bijbel waar is, maar geen speciale mystieke ervaringen kent die hem/haar bevestigd hebben in het 'bekeerd zijn',
- de ware gelovigen die 'het' hebben, die een signaal van boven gekregen hebben. Zij zijn Gods ware kinderen.

Daar heb ik grote moeite mee. Ik heb daar grote bezwaren tegen. Dat is niet de sfeer zoals ik de kerk in het Nieuwe Testament leer kennen. Daar bestaan die nuances niet. Daar is het: 0% of 100% gelovige zijn. Ik moet dan denken aan Romeinen 8:9:
Doch gijlieden zijt niet in het vlees, maar in den Geest, zo anders de Geest Gods in u woont. Maar zo iemand den Geest van Christus niet heeft, die komt Hem niet toe.
Niks geen gedoe van: leuk als je het historische geloof hebt, maar helemaal tof als je het ware geloof hebt. Of: er zijn ook kerkleden die er tussenin hangen, en die hopelijk nog eens bekeerd worden.
Als kerklid ben je ware gelovige. Zo niet: dan ben je helemaal niet van de kerk. Dan hoor je er niet bij.
Natuurlijk is het geloof van alle kerkleden niet perfect. Er zijn ook best gelovigen, bij wie het op een wat laag pitje staat. Maar dan gaan we niet zeggen 'zij zijn niet wedergeboren'. Dat heb ik nog nergens in de brieven gelezen. Nee, dan is het de taak van de gemeenteleden elkaar op te wekken, te stimuleren, aan te vuren in het geloof!

Een kerkelijke gemeente waar alle belijdende leden aan het avondmaal gaan, maar waar veel leden lauw zijn, en waar dat als normaal wordt gezien, dat klopt eveneens van geen kant. Daar zijn bijvoorbeeld de brieven aan de 7 gemeenten in Klein-Azië wel duidelijk genoeg in.
Het geloof is beslist niet iets middelmatigs! Integendeel, het veroorzaakt diepe emoties!

[brammetje]

Ik geloof zeker dat belijdenis doen en avondmaal vieren bij elkaar horen.

Ik weet dat dat niet overal zo wordt gezien.
Ik weet ook waar dat in zit: er zouden eigenlijk geen twee, maar drie toestanden bestaan:
- de echte ongelovige, die de Bijbel als onwaarheid ziet,
- degene die wel gelooft dat de Bijbel waar is, maar geen speciale mystieke ervaringen kent die hem/haar bevestigd hebben in het 'bekeerd zijn',
- de ware gelovigen die 'het' hebben, die een signaal van boven gekregen hebben. Zij zijn Gods ware kinderen.

Daar heb ik grote moeite mee. Ik heb daar grote bezwaren tegen. Dat is niet de sfeer zoals ik de kerk in het Nieuwe Testament leer kennen. Daar bestaan die nuances niet. Daar is het: 0% of 100% gelovige zijn. Ik moet dan denken aan Romeinen 8:9:
Doch gijlieden zijt niet in het vlees, maar in den Geest, zo anders de Geest Gods in u woont. Maar zo iemand den Geest van Christus niet heeft, die komt Hem niet toe.
Niks geen gedoe van: leuk als je het historische geloof hebt, maar helemaal tof als je het ware geloof hebt. Of: er zijn ook kerkleden die er tussenin hangen, en die hopelijk nog eens bekeerd worden.
Als kerklid ben je ware gelovige. Zo niet: dan ben je helemaal niet van de kerk. Dan hoor je er niet bij.
Natuurlijk is het geloof van alle kerkleden niet perfect. Er zijn ook best gelovigen, bij wie het op een wat laag pitje staat. Maar dan gaan we niet zeggen 'zij zijn niet wedergeboren'. Dat heb ik nog nergens in de brieven gelezen. Nee, dan is het de taak van de gemeenteleden elkaar op te wekken, te stimuleren, aan te vuren in het geloof!

Een kerkelijke gemeente waar alle belijdende leden aan het avondmaal gaan, maar waar veel leden lauw zijn, en waar dat als normaal wordt gezien, dat klopt eveneens van geen kant. Daar zijn bijvoorbeeld de brieven aan de 7 gemeenten in Klein-Azië wel duidelijk genoeg in.
Het geloof is beslist niet iets middelmatigs! Integendeel, het veroorzaakt diepe emoties!

Tja , waar vind ik de voorwaarde om aan het avond maal te gaan ? in dit schrijven vind ik dit niet terug en al helemaal niet dat belijdenis en avond maal bij elkaar horen .

[Marnix]

- degene die wel gelooft dat de Bijbel waar is, maar geen speciale mystieke ervaringen kent die hem/haar bevestigd hebben in het 'bekeerd zijn',

- degene die wel gelooft dat de Bijbel waar is, maar geen speciale mystieke ervaringen kent die hem/haar bevestigd hebben in het 'bekeerd zijn',

Dat is de groep waar het om gaat... Maar de bijbel zegt dat als je gelooft dat Jezus voor je is gestorven en God Hem heeft opgewekt, je behouden zal worden. Je wacht dan op iets wat bijbels gezien helemaal niet nodig is om het avondmaal te vieren of om wedergeboren te zijn. En dan heb je nog een vierde groep:

- Mensen die belijdenis doen omdat het een traditie is... of omdat familie/kerk dat van ze verwacht.

[Boekenlezer]

Ik geloof zeker dat belijdenis doen en avondmaal vieren bij elkaar horen.

Ik weet dat dat niet overal zo wordt gezien.
Ik weet ook waar dat in zit: er zouden eigenlijk geen twee, maar drie toestanden bestaan:
- de echte ongelovige, die de Bijbel als onwaarheid ziet,
- degene die wel gelooft dat de Bijbel waar is, maar geen speciale mystieke ervaringen kent die hem/haar bevestigd hebben in het 'bekeerd zijn',
- de ware gelovigen die 'het' hebben, die een signaal van boven gekregen hebben. Zij zijn Gods ware kinderen.

Daar heb ik grote moeite mee. Ik heb daar grote bezwaren tegen. Dat is niet de sfeer zoals ik de kerk in het Nieuwe Testament leer kennen. Daar bestaan die nuances niet. Daar is het: 0% of 100% gelovige zijn. Ik moet dan denken aan Romeinen 8:9:
Doch gijlieden zijt niet in het vlees, maar in den Geest, zo anders de Geest Gods in u woont. Maar zo iemand den Geest van Christus niet heeft, die komt Hem niet toe.
Niks geen gedoe van: leuk als je het historische geloof hebt, maar helemaal tof als je het ware geloof hebt. Of: er zijn ook kerkleden die er tussenin hangen, en die hopelijk nog eens bekeerd worden.
Als kerklid ben je ware gelovige. Zo niet: dan ben je helemaal niet van de kerk. Dan hoor je er niet bij.
Natuurlijk is het geloof van alle kerkleden niet perfect. Er zijn ook best gelovigen, bij wie het op een wat laag pitje staat. Maar dan gaan we niet zeggen 'zij zijn niet wedergeboren'. Dat heb ik nog nergens in de brieven gelezen. Nee, dan is het de taak van de gemeenteleden elkaar op te wekken, te stimuleren, aan te vuren in het geloof!

Een kerkelijke gemeente waar alle belijdende leden aan het avondmaal gaan, maar waar veel leden lauw zijn, en waar dat als normaal wordt gezien, dat klopt eveneens van geen kant. Daar zijn bijvoorbeeld de brieven aan de 7 gemeenten in Klein-Azië wel duidelijk genoeg in.
Het geloof is beslist niet iets middelmatigs! Integendeel, het veroorzaakt diepe emoties!

Tja , waar vind ik de voorwaarde om aan het avond maal te gaan ? in dit schrijven vind ik dit niet terug en al helemaal niet dat belijdenis en avond maal bij elkaar horen .

Het avondmaal is ingesteld voor de gelovigen.
Als je belijdenis van je geloof hebt gedaan, is het Bijbels gezien niet normaal als je vervolgens niet aan het avondmaal gaat. (En dat is ook de enige manier waarop belijdenis gedaan kan worden: van je geloof.) Dat bedoel ik met: belijdenis doen en avondmaal vieren horen bij elkaar.

[Boekenlezer]

- degene die wel gelooft dat de Bijbel waar is, maar geen speciale mystieke ervaringen kent die hem/haar bevestigd hebben in het 'bekeerd zijn',

Dat is de groep waar het om gaat... Maar de bijbel zegt dat als je gelooft dat Jezus voor je is gestorven en God Hem heeft opgewekt, je behouden zal worden. Je wacht dan op iets wat bijbels gezien helemaal niet nodig is om het avondmaal te vieren of om wedergeboren te zijn. En dan heb je nog een vierde groep:

- Mensen die belijdenis doen omdat het een traditie is... of omdat familie/kerk dat van ze verwacht.

En - om het compleet te maken - het moet blijken uit je daden. (Vb.: de brief van Jakobus.) Dan leef je naar Gods geboden, naar Zijn Thora.
In dat mystieke denken lijkt de wet als regel voor het geloofsleven wel verdrongen te zijn door het gevoel, het signaal van bovenaf. En zo wordt Mozes dan even mooi opzij geschoven en genegeerd. Die wet wordt dan gereduceerd tot (beperkt tot) de ontdekkende hamer van de zonden. Dan krijg je een geloofspraktijk die in de lucht hangt, want de grote lijnen die door de hele Bijbel heen lopen worden niet gezien en genegeerd.

Jouw vierde groep valt denk ik mooi binnen de tweede groep die ik genoemd heb.

[ahuibers]

Het lijkt erop dat de beleidenis van tegenwoordig anders is als vroeger.

Vroeger was het meer van het geloof dan van de leer.

Er waren veel mensen die bij de kerk hoorde, ze waren gedoopt. Maar ze kwamen steeds minder. Voor een kerkeraad was het moeilijk om de mensen hier op aan te spreken, ze hadden vaak geen belijdenis gedaan, dus daar waren ze niet op aan te spreken. En belijdenis doen... nee dat wilde ze ook niet.
Zo had je dus vele kerken met vele leden, die niet trouw kwamen.
Maar als zij kinderen kregen, ja die lieten ze wel dopen.

Op een gegeven moment is toen het idee ontstaan (hoe of wat heb ik geen idee) om belijdenis af te laten leggen van de leer. Hier kunnen mensen dan op aanspreekbaar zijn, en bovendien is dat duidelijker wie erbij de kerk horen en daarbij willen blijven.

Dit was dus meer uit noodzaak, dan dat er een uitgebreide dogmatische reden achter zit.

[Optimatus]

Ik heb bij het afleggen van mijn belijdenis heel duidelijk te kennen gegeven dat ik daarmee deel van de Kerk wil zijn, niet in het bijzonder van de Nederlandse Hervormde Kerk.

[PeterD]

In onze kerk (GG) en volgens mij in de meeste GG kerken worden met belijdenis doen antwoord gevraagd op de bewuste vragen van Voetius:

Belijdenisvragen "Voetius" :

Vr. 1. Verklaart gij de leer onzer kerk, welke gij geleerd, gehoord en beleden hebt, te houden voor de ware en zaligmakende leer, overeenkomend met de Heilige Schrift ?

Vr. 2. Belooft gij, door de genade Gods, in de belijdenis der zaligmakende
leer, volstandig te zullen blijven en daarnaar te zullen leven en sterven?

Vr. 3. Belooft gij, overeenkomstig deze leer, trouw, eerlijk en onberispelijk steeds uw leven te zullen inrichten en uw belijdenis met goede werken te zullen versieren ?

Vr. 4. Belooft gij, dat gij u aan de vermaning, terechtwijzing en kerkelijke
tucht zult onderwerpen, indien het gebeurde (hetwelk God verhoede), dat gij u in leer of leven kwaamt te misgaan ?

Hieruit blijkt wel dat het een belijdenis doen is van de leer die geleerd wordt en het geen belijdenis is van persoonlijk geloof.

[Riska]

In onze kerk (GG) en volgens mij in de meeste GG kerken worden met belijdenis doen antwoord gevraagd op de bewuste vragen van Voetius:

Belijdenisvragen "Voetius" :

Vr. 1. Verklaart gij de leer onzer kerk, welke gij geleerd, gehoord en beleden hebt, te houden voor de ware en zaligmakende leer, overeenkomend met de Heilige Schrift ?

Vr. 2. Belooft gij, door de genade Gods, in de belijdenis der zaligmakende
leer, volstandig te zullen blijven en daarnaar te zullen leven en sterven?

Vr. 3. Belooft gij, overeenkomstig deze leer, trouw, eerlijk en onberispelijk steeds uw leven te zullen inrichten en uw belijdenis met goede werken te zullen versieren ?

Vr. 4. Belooft gij, dat gij u aan de vermaning, terechtwijzing en kerkelijke
tucht zult onderwerpen, indien het gebeurde (hetwelk God verhoede), dat gij u in leer of leven kwaamt te misgaan ?

Hieruit blijkt wel dat het een belijdenis doen is van de leer die geleerd wordt en het geen belijdenis is van persoonlijk geloof.

Ik zou hier nooit 'ja' op kunnen zeggen. Ten eerste heeft geen enkel kerkgenootschap de ware alleen zaligmakende leer.
Ten tweede belijdt je alle dingen van de kerk. Ik heb het gevoel dat God er nauwelijks aan te pas komt op deze manier.

[Doortje]

In onze kerk (GG) en volgens mij in de meeste GG kerken worden met belijdenis doen antwoord gevraagd op de bewuste vragen van Voetius:

Belijdenisvragen "Voetius" :

Vr. 1. Verklaart gij de leer onzer kerk, welke gij geleerd, gehoord en beleden hebt, te houden voor de ware en zaligmakende leer, overeenkomend met de Heilige Schrift ?

Vr. 2. Belooft gij, door de genade Gods, in de belijdenis der zaligmakende
leer, volstandig te zullen blijven en daarnaar te zullen leven en sterven?

Vr. 3. Belooft gij, overeenkomstig deze leer, trouw, eerlijk en onberispelijk steeds uw leven te zullen inrichten en uw belijdenis met goede werken te zullen versieren ?

Vr. 4. Belooft gij, dat gij u aan de vermaning, terechtwijzing en kerkelijke
tucht zult onderwerpen, indien het gebeurde (hetwelk God verhoede), dat gij u in leer of leven kwaamt te misgaan ?

Hieruit blijkt wel dat het een belijdenis doen is van de leer die geleerd wordt en het geen belijdenis is van persoonlijk geloof.

En hoe zit het dan met vraag 3? belijdenis met goede werken versieren? Goede werken komen voort uit een waar geloof volgens de catechismus. Dus wordt er toch geloof verondersteld?