Ervaringen met antidepressiva.

[Peerten]

Kwam pasgeleden op tv dat alle anti depressiva net zogoed werken als de gemiddelde placebo. Het is dus onzin.

Dat ligt denk ik aan de aard van de depressie. Als het een neurologische vorm is dan kunnen anti-depressiva goed werken lijkt mij.

[marjo]

Wat fijn dat hierover een topic is geopend. Voor mijn gevoel heerst er toch een taboe op en ik praat er met bijna niemand over.

Ik gebruik al een jaar of 8 seroxat en heb er superveel baat bij. Ik heb niet het gevoel dat ik erdoor vervlak maar dat de negatieve emoties tot normale proporties worden teruggebracht. Wel is mijn ervaring dat je medicijenengebruik moet combineren met een (gedrags)therapie.

Mijn probleem is een beetje dat ik niet van de medicijnen kan afkomen en niet zeker weet of dit realistisch is. Ik heb het nu al drie keer heel serieus en vol vertrouwen geprobeerd om af te bouwen maar steeds loopt het helemaal mis. En ja ik heb ook gehoord van dat onderzoek dat stelt dat een placebo net zo goed werkt. Het lijkt me sterk dat dat bij mij zo is. Maar van mij zou de apotheek best zo'n experiment met mij mogen uithalen.....

[Aragorn]

Kwam pasgeleden op tv dat alle anti depressiva net zogoed werken als de gemiddelde placebo. Het is dus onzin.

Dat ligt denk ik aan de aard van de depressie. Als het een neurologische vorm is dan kunnen anti-depressiva goed werken lijkt mij.

Bestaan er ook depressies die niet-neurologisch zijn dan?

[sweap]

Maar zo bedoelde ik het nou juist niet! Ik hing al helemaal niet de taalpurist uit! ik weet heel goed hoe het voelt om zo extreem te huilen, maar bij mij heeft het geholpen om het weer huilen te gaan noemen, meer de acceptatie die je voor je zelf hebt als je van je zelf zegt dat je huilt ipv jankt.

Daarom...

niks geen taalpurisme van mijn kant

p.s. zit ik gewoon te huilen omdat ik mensen pijn doe... sorry!

Gelukkig dan dat het ff uitgesproken wordt! ik vatte het namelijk ook zo op als Deekaa. Nu snap ik wat je bedoelt Jij noemt het huilen, ik noem het janken, even goede vrienden
En een Hug toe

[Peerten]

Bestaan er ook depressies die niet-neurologisch zijn dan?

Lijkt mij wel. Je gedachten beïnvloeden grotendeels je gemoedstoestand, dus ook in een depressie en als dat langere tijd duurt dan is de depressie dus niet neurologisch.

[Aragorn]

Bestaan er ook depressies die niet-neurologisch zijn dan?

Lijkt mij wel. Je gedachten beïnvloeden grotendeels je gemoedstoestand, dus ook in een depressie en als dat langere tijd duurt dan is de depressie dus niet neurologisch.

Maar gaat dat op termijn dan ook weer niet de samenstelling van de depri-hormonen in je hersenen beinvloeden zodat het alsnog neurologisch (en dus middels medicijnen te behandelen) is?

[Peerten]

Dat is mogelijk, maar dat is pas over een langere termijn. Stel dat je nog niet in die fase zit dan is het dus niet neurologisch.

[André]

Bestaan er ook depressies die niet-neurologisch zijn dan?

Lijkt mij wel. Je gedachten beïnvloeden grotendeels je gemoedstoestand, dus ook in een depressie en als dat langere tijd duurt dan is de depressie dus niet neurologisch.

Maar gaat dat op termijn dan ook weer niet de samenstelling van de depri-hormonen in je hersenen beinvloeden zodat het alsnog neurologisch (en dus middels medicijnen te behandelen) is?

Serotonine is het "stofje" waar het om gaat.
Hier kun je lezen wat serotonine zo al regelt.

[Peerten]

Serotonine is één van de stofjes.

[Ciprala]

Ik gebruik nu zo'n 3 maanden Citalopram (ook wel Cipramil genoemd), heb wel het idee dat het werkt, behalve dan dat ik gigantisch vergeetachtig ben geworden. In het begin werd ik er ook heel duf van (gaap... ) maar dat is nu gelukkig over.
zijn er nog meer mensen met ervaringen met dit spul?
kan het ook zijn dat je hier door 'minder voelt'? en wat voor effecten (positief) heeft het nog meer?

[André]

Ik gebruik nu zo'n 3 maanden Citalopram (ook wel Cipramil genoemd), heb wel het idee dat het werkt, behalve dan dat ik gigantisch vergeetachtig ben geworden. In het begin werd ik er ook heel duf van (gaap... ) maar dat is nu gelukkig over.
zijn er nog meer mensen met ervaringen met dit spul?
kan het ook zijn dat je hier door 'minder voelt'? en wat voor effecten (positief) heeft het nog meer?

Gebruik je ook andere medicijnen bij de Cipramil, en hoeveel mg. schuif je per dag naar binnen?

[Ciprala]

Verder gebruik ik geen medicijnen behalve af en toe zo'n valeriaan-ding tegen de stress. Ik kreeg 20 mg per dag voorgeschreven, maar omdat k er zo duf van werd gebruik ik nu nog 10 mg per dag... niet zo veel maar zolang het niet minder wordt...

[André]

Verder gebruik ik geen medicijnen behalve af en toe zo'n valeriaan-ding tegen de stress. Ik kreeg 20 mg per dag voorgeschreven, maar omdat k er zo duf van werd gebruik ik nu nog 10 mg per dag... niet zo veel maar zolang het niet minder wordt...

Ik had namelijk ook veel hinder van vergeetachtigheid maar dat kwam niet door de AD, vandaar mn vraag.
Zelf gebruik ik efexor is net zoiets als jij hebt.

[Riska]

Heel het topic eens rustig doorgelezen en toch mis ik wat.
Het is nl. een groot verschil of een depressie veroorzaakt wordt door een tekort aan dopamine of ander lichamelijke oorzaak (die soms erfelijk is, genetisch bepaald) of dat de depressie komt door dingen van buitenaf.

In gevallen van lichamelijke oorzaak is een anti-depressivum prima en ook voor een lichte ondersteuning bij oorzaken van buitenaf, kan het mogelijk zijn.
Soms denk je dat je in je emoties/gevoelens niet vervlakt, maar het blijkt dan achteraf toch zo te zijn.
Zo gebruikte mijn zuster prozac en in die tijd verloor ze een kind aan de dood. Pas toen de prozac volledig was afgebouwd, kwamen de emoties en gevoelens over die dood pas goed los en naar boven.

Zelf heb ik categorisch anti-depressiva geweigerd, al heeft mijn huisarts wel een aantal keren geprobeerd me zover te krijgen "ter ondersteuning iets te slikken". Maar ik wist voor mijzelf dat ik - in therapie zijnde - volledig door alle gevoelens van pijn, paniek en wanhoop heen moest, om te helen, weer heel te worden.
In mijn karakter zit iets van melancholie, versterkt door wat mij in het leven is aangedaan en overkomen. Maar echte depressie is er niet meer, nadat ik het proces van verwerken heb kunnen loslaten.

[M@rije]

Allereerst...valt me op dat er veel mensen zijn anti-depressiva slikken. idd een verborgen probleem lijkt soms wel.

Ik werk nu zelf al een tijdje in de psychiatrie en merk idd ook veel verschillende reacties. Vooral de vervlakking van de emoties wordt aangegeven als hinderlijk, hoewel het voor sommige mensen ook nut heeft.

Ik sta er zelf altijd achter om (milde) anti-depressiva als ondersteuning te geven bij een bestaande behandeling. Alleen met medicatie kom je er naar mijn idee ook niet.

Nog even een vraag: is er naast medicatie dan nog andere hulpmiddelen (gesprekstherapie, creatherapie whatever) die je doet?