Eert uw vader en uw moeder

[Mariamagdalena]

Duidelijk Maria, heb je daar zelf een uitgesproken mening over, als ik zo vrij mag zijn dat te vragen?

Nee, nog niet, daarom dit topic.
Wel dat je moet vergeven, dat is denk ik het moeilijkse niet van het hele geval. Als je niet kunt vergeven ben je haatdragend, en misschien zit dat in sommige mensen, maar als je Christen bent geworden, ben je herboren en niet haatdragend, dat rijmt niet met je geloof.
En vergeten, doe je als kind liefts zo gauw mogelijk, wegstoppen heet zoiets. Maar dat wegstoppen komt weer naar boven op oudere leeftijd..
Maar ik heb er dus geen uitgesproken mening over, ik zou graag willen weten hoe andere mensen erover denken.
groetjes Mariamagdalena

[Marnix]

Wat is eren?

Je vader is je vader en je moeder je moeder.
Daar heb je een loyaliteitsband mee.
Als ze je iets heel ergs aangedaan hebben, toch blijft die band.
En dan is het ook Gods opdracht ze toch te (respect)EREN.
Kijk, je hoeft ze niet op een voetstuk te plaatsen. Of te prijzen dat ze toch wel zo goed zijn.

Totaal niet mee eens. Waarom verdienen ouders respect? Omdat ze van je houden. Niet omdat ze jou "toevallig" verwekt hebben. Respect verdienen ze als ze van hun kinderen houden en dus opvoeding, regels en zelfs straf voortkomen uit liefde. Is dat niet het geval, dan verdienen ze geen respect en eer.

Hiet ben ik het totaal niet mee eens.
Ze verdienen niet het respect die God wil omdat ze van je houden,
maar ze horen respect te krijgen omdat God ze jou als ouders heeft gegeven. Dat is niet een toevalligheid.
God wil dat je ze eert. Alleen al omdat ze je ouders zijn behoor je ze te eren.
En dan niet door ze op een voetstuk te plaatsen, en voor ze op je knieen te gaan.
Maar door met liefde met hen om te gaan. Door hun tekortkomingen te vergeven. Door ze te zien in het licht van de Bijbel.

Daar ben ik het weer niet mee eens. God geeft jou niet alleen ouders, hij geeft je ouders ook verantwoordleijkheid en als ze daar totaal verkeerd mee omgaan. Je kan de tekortkomingen van je ouders vergeven... maar incest, mishandeling etc. is geen tekortkoming. En God wil niet dat je je ouders eert terwijl ze je sexueel misbruiken/mishandelen.

Kom, maak het maar eens practisch... hoe moet iemand met zijn/haar ouders omgaan in geval van incest of mishandeling? Graag concreet antwoorden hoe ze daar hun ouders bij kunnen eren. (en vergeven is wat anders dan eren)

[jas]

Ik heb een periode in mn leven gehad dat ik mn vader haatte. Hij deed ook dingen die niet klopten en die ons gezinsleven ontwrichtten. Het is later toch goedgekomen tussen ons. Hij is inmiddels al bijna 6 jaar geleden overleden. Ik denk nu met grote mildheid en liefde nog dagelijks aan hem. Waarom? Omdat ik:
1) zijn situatie beter begrijp dan toen ik kind was.
2) ik nu ook zie wat ik zelf in mijn leven heb foutgedaan.
3) me de momenten herinner van zijn bijzonder grote liefde jegens mij.
4) ik hem graag een beter en wat gemakkelijker leven gegund had.
5) omdat ik inmiddels begrijp dat narigheid uit je jeugd je geen vrijbrief geeft waar je als een soort excuus de rest van je leven op kunt teren om alles aan te wijten wat er fout gaat met je.

[joepie]

Je vraag Marnix, had ik al beantwoord in het stukje wat ik erna schreef.
Alleen heb je dat weg gelaten. Jas heeft het namelijk al heel practisch gemaakt een bladzij terug.

Maar ik zeg namelijk ook dat je ouders een opdracht hebben gekregen.
Maar dat ouders alleen maar respect zouden verdienen omdat ze van je houden is natuurlijk onzin. Je ouders hebben de opdracht van God om van je te houden. Je krijgt je kinderen van Hem te leen om ze op te voeden tot Godvrezende kinderen. En dat doe je niet door niet van ze te houden.
Maar als het zo zou zijn dat je niet van je kinderen kan houden, door bepaalde omstandigheden, dan nog hoor je als kind je ouders te eren. Gewoon omdat God dat van je vraagt.
En dat het dan moeilijk is, daar weet ik alles van, maar toch zal Hij je moeite belonen. Opdat het u wel ga in het land dat Ik u geven zal.

[Raido]

Ik herinner nog een verenigingavond van onze JeV waardoor ik erg geschokt was. Het ging over vergeving, wij moesten alle mensen vergeven omdat God ons dan pas kon vergeven (volgens een hallelujahjezusisjevriendje-miep), iedereen moest je vergeven, ook je vader die je verkracht heeft, en je moeder die je mishandeld om het minste of geringste. Je moet vergeven... jaja, maar kun je dat ook, nee dat kun je niet, niet alleen, een ik twijfel er nog aan of het wel kan als je het met Jezus doet, je blijft een mens, en ookal zou ik 10x bekeerd zijn, ik zou van mijn vader blijven walgen, daar veranderd niks aan, alleen maar dat je weet hoe zondig een mens kan zijn.

Ik ben toen zo woest geworden, om de hele situatie, ik was wit heet over de gevoelloze reacties van de leden en de leiding, je moet ze vergeven, er staat eer je vader en je moeder.. maar dat wil niet zeggen dat als een slaaf moet doen wat je ouders zeggen, als het tegen gods geboden in gaat, vervallen hun rechten op de naam ouders, en zijn het niet meer dan vieze vuile zonadaren! net als jij, zeker..

maar wie kan er houden van zijn verkrachter?

[joepie]

Ik zal ook echt niet zomaar zeggen dat je MOET vergeven, omdat anders God je niet wil vergeven. Denk ook niet dat het zo werkt bij God.
Hij ziet hoe het met je hart gesteld is. En weet ook echt wel hoe moelijk het is om te vergeven in een situatie waarbij je misbruikt bent.

Alleen maakt het mij nog te meer duidelijk hoe groot God is.
Hij kon het namelijk wel. Hij on de mensen die Hem veroordeelden , die Hem bespotten, die Hem de doornekroon op het hoofd zetten, vergeven.
Hoe een groot wonder.
Ik denk dat je des te meer besefd hoe groot God is als je in een situatie zit van misbruik. Omdat je dan ook de on"mogelijkheid" van vergeven ziet.

Volgens mij moet er ook nog zoiets als vergeving vragen bij komen.
En zolang als de dader dat niet doet, is er ook een onmogelijkheid tot vergeven. Zo als die er is.
Ik moet nu denken aan het meisje van 9 jaar wat al door haar "vader"misbruikt werd vanaf dat ze drie dagen oud was.
De naam vader verdient zo iemand niet.
Het is ronduit vreselijk, ondenkbaar, en eigenlijk geen woorden voor.

[Raido]

Nou exact, en dan vragen ze, wat moet je met zo'n iemand... op hangen aan hoogste boom was mijn antwoord toen..

[Mariamagdalena]

Ik moet nu denken aan het meisje van 9 jaar wat al door haar "vader"misbruikt werd vanaf dat ze drie dagen oud was.
De naam vader verdient zo iemand niet.
Het is ronduit vreselijk, ondenkbaar, en eigenlijk geen woorden voor.

Dit voorbeeld is precies wat ik dus bedoel.
Dit is echt geen uitzondelijk geval, want zeer weinig van die dingen komen in de openbaarheid.
Het meisje heeft levenslang gekregen.
Als ze Christen wordt, zal ze haar vader wel kunnen vergeven, ook al zegt hij recht in haar gezicht dat hij geen spijt heeft, integendeel, het is haar eigen schuld, had ze maar geen meisje moeten zijn.
Vergeven is niet zo moeilijk.
Vergeten gaat ook nog wel......
Maar dan kunnen de mishandelingen bv geestelijk tot op volwassen leeftijd doorgaan.

Moet dit meisje deze vader dan eren?

Zelfs als ze bv op haar 14de zwanger van hem geworden is en hij haar tot een abortus heeft gedwongen? (zulke dingen gebeuren dus )

Hoe kan zij deze vader dan eren?

Om in jou woorde te spreken, hoe kan je iemand eren die de naam vader of moeder niet verdient?
Daar ben ik nogsteeds niet uit.

(ff om misverstanden te voorkomen, wij hebben een schat van een vader en opa, die we met heel ons hart eren)

[Mariamagdalena]

Er schiet me ineens iets te binnen:
Het vreemde is, dat je, diep in je hart toch van die ouder blijft houden, die ouder met dat ziektebeeld.
Is dat misschien wat de bijbel bedoelt met eren?
Je blijft toch diep van binnen van de persoon houden, en hoopt dat de persoon spijt krijgt van wat het gedaan heeft en doet, teger beter weten in. Of dat het ophoudt met dat gedrag en normaal wordt.
Zouden ze dat bedoelen met eren?
Die onvoorwaadelijke liefde van binnen die je voor de persoon blijft houden?

[sela]

Nou exact, en dan vragen ze, wat moet je met zo'n iemand... op hangen aan hoogste boom was mijn antwoord toen..

groot gelijk! [oe]

tja.. wat is vergeven, wat is eren...

het fantastische aan ons geloof en aan God is iig dat je dergelijke moeilijke zaken bij Hem mag brengen.. Hij biedt notabene aan ze bij Hem te laten zodat je ze zelf niet hoeft te dragen. En dat terwijl wij mensen zijn.. had i.p niet gehoeven zeg maar..

ook wondelijk aan Zijn liefde is dat Hij niet van ons vraagt dat we beter zijn dan we zijn, maar dat Hij een Plaatvervanger heeft gegeven. omdat wij het niet kunnen. je mag zijn zoals je bent in Zijn liefde...

moet je dergelijke ouders eren? als je het niet kan, breng het bij Hem. dat moet niet maar mag..

[Mariamagdalena]

op hangen aan hoogste boom was mijn antwoord toen..

Maar dat kan je dus niet opbrengen als slachoffer, omdat je zoals ik hierboven beschreef, diep van binnen toch van die persoon houdt.

Dus of dat nou bedoeld wordt met eren?

Want eerbied is moeilijk op te brengen voor iemand die je leven verwoest heeft en dat altijd tot het einde der tijden blijft proberen.

Bv een moeder die een kind heeft die op de vader lijkt, en die moeder haat die vader zo, dat ze het kind ook haat en ernstige dingen gaat aandoen. Zo'n persoon is natuurlijk geestesziek, maar dat begrijpt zo'n kind niet.

[Mariamagdalena]

[quote="sela
moet je dergelijke ouders eren? als je het niet kan, breng het bij Hem. dat moet niet maar mag..[/quote]

En wat als je het al 1000 keer bij Hem gebracht hebt, en zo'n ouder blijft doorgaan met bewust valse dingen?

Okee, je geeft het over aan Hem, je bidt: Heer, wilt U het overnemen? Heer wilt U helpen dat de ouder tot bekering komt?

[sela]

voor mij persoonlijk is daar 1 tekst over die zowel het hopeloze gevoel als de hoop die blijft uitdrukt: 'zo Hij vertoeft, verbeid Hem, want Hij zal gewisselijk komen' [hab. 2:3a]

[joepie]

Ik denk dat juist het eren inhoud dat je die ellende naar buiten brengt.
Dat je er een eind aan maakt, zal ik maar zeggen.
Want die zonde is een wig tussen die persoon en God.
Zolang die ander door kan gaan, zal er ook nooit een soort van genezen kunnen komen.
Niet voor die ander, maar zeker niet voor jou.

En we moeten eren niet zien zoals we God moeten eren.
Dat is iets heel anders.
Dat heeft meer te maken met vereren.
Dat hoef je je ouders niet.

Die man die zijn dochter vanaf drie dagen oud heeft misbruikt, is niet meer haar vader in de zin van het woord. Biologisch wel, maar vader zijn houd meer in. Hij heeft zijn vaderschap verkocht voor wellust?
Dus hij is eigenlijk opgehouden haar vader te zijn.

En voor ouders die hun kinderen op andere wijze mishandelen?
Voor hun geld toch ook : ouders verbitterd uw kinderen niet, opdat ze niet moedeloos worden. En dat is wat er gebeurd met kinderen die dat overkomt. Ze kunnen het niet meer opbrengen om het vijfde gebod te vervullen. En komen zo in een situatie die uitzichtloos lijkt.
Moedeloos wordt je der van.

[elbert]

Het is de ouder die de mogelijheid tot eren van hem/haar als ouder kan beschadigen of zelfs vernietigen (Ef. 6:4, Kol. 3:21). Als je je eigen kind beschadigt, dan zal je kind minder in staat zijn om je te eren, zeker als die beschadiging (door misbruik/mishandeling) heel ernstig is.
Wie zijn eigen kind beschadigt, beschadigt daarmee dus ook zichzelf.
En wie doorgaat met die beschadiging (bijv. door ontkenning als het kind eenmaal volwassen geworden is), hoeft dan ook geen eer meer te verwachten, tenzij bepaalde zaken door erkenning/schuldbelijdenis weer in een betere verhouding gezet worden.

De stelling dat een slachtoffer moet vergeven, ongeacht of de dader spijt heeft of zijn daden heeft erkend, is denk ik niet Bijbels (zie bijv. Luk. 17:3-4 hierover). In dit Bijbelgedeelte wordt expliciet gesproken over schuldbelijdenis en vergeving. Schuldbelijdenis is noodzakelijk om tot daadwerkelijke vergeving te komen. Als slachtoffer moet je je vergeving wel ergens kwijt kunnen. Als iemand niet vergeven wil worden (omdat iemand vindt dat hem of haar geen blaam treft), dan kan er ook niet daadwerkelijk vergeven worden en verzoening komen; er is dan een blokkade.

Aan de andere kant zijn er ook voorbeelden in de Bijbel te noemen waarbij wel gebeden wordt om vergeving voor de daders, waarbij de daders zelf nog niet tot erkentenis van schuld zijn gekomen (zie bijv. Matth. 5:44, Luk. 23:34, Hand. 7:60 en 1 Cor. 4:12). Wat we hieruit dus kunnen leren is dat je als slachtoffer wel de bereidheid moet hebben om te vergeven, je moet er zelfs om bidden dat diegene die je zoveel heeft aangedaan tot bekering komt en dat de zonden van diegene vergeven worden door God. Dat is voor veel slachtoffers iets heel moeilijks en het kan jarenlange strijd met zich meebrengen. Toch is het denk ik voor jezelf het beste als je als slachtoffer de bereidheid hebt om te vergeven.