2 geloven op 1 kussen

[joepie]

Tja goed, dat je een keer met elkaar daar over praat kan ik me indenken... Maar je brengt het nogal zwaar.... "Om 8 uur vanavond heb ik een gesprek"

Als het goed is komt zo iemand wel eens bij je over de vloer... je maakt kennis, praat met elkaar over vanalles en nogwat... op die manier leer je elkaar kennen, leer je van elkaar hoe je tegen dingen aankijkt en zo... Alsof je in de eerste week van je verkering dan een uur gaat reserveren voor een gesprek... zo komt het een beetje over

Stel, ik krijg een vriendin (ok slecht voorbeeld voor mij, de eeuwige vrijgezel maar goed)... Ik neem haar een keer mee naar huis om mijn ouders te leren kennen... prima dat ze dan ook wat meer van haar willen weten en zo... Maar ga je toch niet speciaal een gesprek voor afkondigen? Mijn ouders zouden niet tegen haar moeten zeggen: "Heej, we willen een keer een gesprek met je..." Ik zou antwoorden: Jullie kunnen nu toch gewoon met haar en mij praten?

Dat soort informatie kun je toch gewoon met elkaar uitwisselen? Je leert elkaar namelijk vanzelf beter kennen...

We praten ook met hem en haar tegelijk. En onaangekondigd, gewoon op het juiste moment. Maar zeker al wel aan het begin van de relatie.
Tenslotte "kent" mijn dochter de persoon en wij nog niet. Dus lijkt me prettig en ook logisch dat ook wij die persoon willen leren "kennen". Voor zover dat kan in zo'n gesprek.
Maar geloof me, al dan niet toekomstplannen zijn niet aan de orde.
Maar het gesprek houd wel in dat hij toch wel toestemming vraagt voor een verkering met onze dochter. Waar wij van uit gaan dat hij dat al wel aan die dochter heeft gevraagd.
Dus in jou geval zou je dat bij de ouders van je a.s. "moeten" doen. En niet je meisje bij jou ouders.

[joepie]

Eens. Als je iemand voor een officieel gesprek vraagt, plaats je diegene in een underdog-positie, zeker omdat je als ouders met zn 2en bent en de ander alleen. Moet wel heel frustrerend zijn voor je schoonzoon om voor zo'n gesprek gesteld te worden. Vergelijkbaar met de ouderlingen in sommige kerken die als je voor het eerst aan het avondmaal geweest bent met je komen praten. "Vertel maar eens..." Leuk als je niet zo zeker bent van jezelf, dan zit je daar met een mond vol tanden.

Probeer vooral gelijkwaardig met elkaar om te gaan, duidelijk te laten merken dat je naast iemand wilt staat in plaats van erboven. Als je dat inderdaad wil natuurlijk; daar ga ik gemakshalve even van uit. Je bent (wordt) tenslotte elkaars familie en je schoonzoon is niet je personeel.

We staan niet met zijn 2en tegen over hem alleen, maar we praten met z'n vieren. En zeker op gelijkwaardige manier. Dus maak je daarover maar geen zorgen. Ik denk dat de desbetreffende schoonzoons anders zeker niet zo een goede band met ons zouden hebben als ze nu hebben.
We kunnen met elkaar lachen en huilen. Met elkaar lachen maar ook serieuze gesprekken voeren. En dat gewoon op gelijkwaardige "hoogte".
Voor ons zijn onze schoonzoons als eigen zoons. En wij voor hun als eigen ouders. Heb het even nagevraagt

[Marnix]

We praten ook met hem en haar tegelijk. En onaangekondigd, gewoon op het juiste moment. Maar zeker al wel aan het begin van de relatie.
Tenslotte "kent" mijn dochter de persoon en wij nog niet. Dus lijkt me prettig en ook logisch dat ook wij die persoon willen leren "kennen". Voor zover dat kan in zo'n gesprek.
Maar geloof me, al dan niet toekomstplannen zijn niet aan de orde.
Maar het gesprek houd wel in dat hij toch wel toestemming vraagt voor een verkering met onze dochter. Waar wij van uit gaan dat hij dat al wel aan die dochter heeft gevraagd.
Dus in jou geval zou je dat bij de ouders van je a.s. "moeten" doen. En niet je meisje bij jou ouders.

Dan snap ik niet waarom je het "een gesprek" noemt... als hij langs komt en je zit met z'n allen aan tafel, in de tuin of op de bank, dan kun je elkaar toch leren kennen en gewoon met elkaar over dingen, inclusief waar jij het over hebt, praten?

Ik kan me moeilijk indenken hoe dit gebeurt... Zoiets van: Ehm, we willen even met jullie praten (ik zou meteen denken: Ehm, gaat zeker over bloemetjes en bijtjes )... en hoe zie je het verder voor je? Dat je aan de ouders van iemand vraagt om toestemming voor een relatie, dat is echt niet meer normaal... hoe doe je dat in zo'n gesprek dan? Zeg je dan: Ehm jongeman, ik zou het op prijs stellen als je nu even om toestemming vraagt?

En waarom moet dat zo officieel? Allereerst bepaal jij niet met wie je dochter verkering heeft... Zie het maar onder ogen, je hebt er geen doorslaggevende stem in, alleen een adviserende functie naar je dochter toe... en door je houding naar hem toe kun je laten merken of je hen steunt in de relatie, of niet.

Sorry dat ik dit een beetje lomp zeg, maar ik heb een beetje medelijden met je dochter.... je bedoelt het natuurlijk goed... maar als ze vertelt dat iemand die verkering met haar wil eerst op gesprek bij de ouders moet komen en hen toestemming moet vragen voor de relatie, dan zullen ze haar raar aankijken... heb je gelijk een mooie drempel opgeworpen mocht er iemand inderdaad een relatie willen... Als ik dit aan mensen van mijn leeftijd (22) hebben ze ook zoiets van: haha, ernstig...

Eigenlijk slaat het ook nergens op... je geeft toch wel toestemming als ze van elkaar houden.... dus het is een ouderwetse traditie en heeft totaal geen functie. Mocht je geen toestemming "verlenen", dan maakt dat ook niet uit... want als ze echt van elkaar houden gaat de relatie gewoon verder, of jij het er nou mee eens bent of niet

[Eowyn]

helemaal eens met Marnix!

[joepie]

Kijk dat jij het onzin vind moet jij weten. Maar inderdaad vraagt de jongen nog gewoon om verkering. Net zoals mijn man dat bij mijn moeder heeft gedaan. En met hem vele jongemannen. Dus zo vreemd is het niet.
Dat de jongeren van tegenwordig denken dat de ouders niks met hun keuze te maken hebben wil nog niet zeggen dat het ook zo is.
En medelijden met mijn dochters of de desbetreffende schoonzoons hoef je in het geheel niet te hebben. Ook zij vonden het heel normaal om te doen.
Ook onze zoon zal als hij verkering wil het vragen aan de desbetreffende ouders. Zo zijn wij dat gewoon en zo blijven we dat ook doen.
Vijfentwintig jaar geleden was dat misschien wel veel "normaler" maar wij gaan van het principe uit dat je goede gewoontes moet blijven handhaven.
En aangezien er in de Bijbel ook netjes aan de ouders van het meisje toestemming werd gevraagd is dat voor ons ook nog steeds een goede reden om dat te blijven doen.

[essieee]

helemaal eens met Marnix!

inderdaad!!!!

Ik heb ook een relatie met een ander gelovige (onkerkelijke), ben er niet trots op en het heeft ook een hoop nadelen..
Wat mijn ouders betreft, die keuren het af. Ook zij willen een x een gesprek met hem maar ik kies ervoor om nog ff te w88.tot ik ook duidelijk heb voor mezelf dat ik hier mee verder ga. Ik ga ook zeker niet op hun goedkeuring wachten, want ook op een kerkelijke jongen komt commentaar.

Mijn idee, keihard bidden!

[Memmem]

En vanaf nu gaan we weer verder met: 2 geloven op 1 kussen.

[André]

En vanaf nu gaan we weer verder met: 2 geloven op 1 kussen.

Om ff bij de topic start te beginnen weer, ik denk dat je het kunt vermijden, om met jongelui op te trekken die anders in het geloof staan dan jij dat doet.
Maar je kunt er ook voor open staan om met niet geloofs genoten op te trekken, met de kans dat je een verkering oploopt(of hoe heet dat tegenwoordig)
Ik denk dat je eerst bij jezelf moet nagaan, wil ik dat "risico" lopen of wil ik dit niet.
En ik denk als je na de toekomst kijkt dat je b.v. best wel een koppel van CGK en GKV "zover" kunt krijgen dat ze samen bij 1 van deze 2 kerken gaan kerken.
Of een andere combinatie die dicht bij elkaar "zit" qua geloofsbeleving.

[Lalage]

Dus jij vindt dat je maar niet met niet-christenen moet omgaan om een verliefdheid te voorkomen???

[André]

Dus jij vindt dat je maar niet met niet-christenen moet omgaan om een verliefdheid te voorkomen???

Je hebt gelijk, het staat er niet geschreven zoals ik het bedoel.
Ik bedoel meer van je kunt ieder weekend down town gaan, en daar proberen een "partner" op de dansvloer te ontmoeten, maar je kunt het ook proberen te zoeken op locaties waar het % christen wsl iets hoger is.
Wat heb je tegenwoordig, ehmmm, flevofestival, bijbelstudie groepen, jeugdsoos, EOjongerendag, refocafe's en dat soort dingen.
Ben ik zo iets duidelijker?

[Lalage]

juistem

Maar ik vind het jammer dat dingen als conferenties van studentenverenigingen vaak worden gezien als huwelijksmarkt. Dat moet niet het doel zijn van een conferentie. Bij mijn studentenvereniging lopen best wel wat wanhopige types rond, die hun hoop dan vestigen op dat soort plaatsen om verkering te krijgen. We maken daar maar grapjes over, maar eigenlijk vind ik het triest dat mensen zo gefocust raken op het vinden van een christelijke huwelijkspartner in plaats van dat ze zich op God richten. Je moet dat gewoon los laten en dan komt er vanzelf wel iemand op je weg. En als je je op God richt, wil je automatisch ook graag naar christelijke bijeenkomsten enzo. Maar God moet op nummer 1 staan en niet het vinden van een partner. Dat is het gevaar dat er volgens mij in schuilt.

[André]

Dus je moet iets geduld hebben, met wie je op dat kussen naast je krijgt?
Klinkt een beetje bot misschien......
En je vertrouwen volledig op God stellen?

[Lalage]

Ja dat bedoel ik. Natuurlijk mag je je ogen wel open houden, maar je moet niet naar een conferentie te gaan om een date te scoren. Het doel van je leven is God en je levenspartner, of je die al hebt of niet, moet geen afgod worden.

[Memmem]

Ik heb een hele zooi verwijderd. Blijf nu bij het onderwerp.

[Gershwin]

Ok. On-topic. Ik vind het dom om een relatie met iemand aan te gaan, die ongelovig is. Je kunt hopen en bidden dat die ander tot geloof zal komen. Zeker. Maar wat als die ander nooit gelovig wordt? Leuk is dat, vooral als je kinderen krijgt. In CV-Koers stond een mooi citaat van Leon de Winter, en ik heb het even niet bij de hand, maar het was zoiets als "op de Sabbat nam mijn vader ons mee naar de synagoge, en ondertussen fluisterde mijn moeder in ons oor 'God bestaat niet, hoor' en maakte ze varkensvlees klaar en aten we dat snel op voor mijn vader thuiskwam uit zijn werk". Nou hebben wij als christenen geen spijswetjes, maar toch. Een ongelovige partner is niet gemakkelijk voor de opvoeding van eventuele kinderen. En als je voor kinderdoop bent vind ik het extra dom.