Moeder gevoelens

[Galateia]

Nu wij zo met het adopteren bezig zijn, krijg ik wel iets van moedergevoelens. Maar niet voor baby's. Ik had er laatst eentje op schoot en ik wist niet zo goed wat ik er mee moest doen.

[Saskia]

Ik heb ook niet echt moedergevoelens, maar dat is niet dat ik bang ben dat ik ze laat vallen ofzo, maar meer dat ik denk dat ik ze gewoon niet leuk ga vinden
Ik vind kinderen best leuk voor een paar uur per dag, maar ik kijk er echt niet naar uit om ze de hele dag om me heen te hebben.
En dan zijn baby's ook niet echt favoriet, liever van die kleuters van een jaar of 2-3, maar dat blijven ze ook niet altijd
Nee, voor mij (nog even) niet!

[keessie]

Is er hier ook een topic voor vader gevoelens? niet dat ik vader ben maar wil wel eens weten wat voor gevoelens vaders hebben.

[Tuinfluiter]

Een vrouw die vaak bij ons komt, had een hekel aan baby's, nu ze er zelf 1 heeft is ze er dolgelukkig mee.
Ik denk dat het als het van je eigen is dat het dan toch heel anders is.
Die vrouw vind kleuters veel leuker als baby's maar toch geniet ze nu van haar baby.

[Marie Popelin]

Alleen al om het gehuil moet ik niet aan kinderen denken. Dat vind ik zo'n akelig geluid, daar ga je zelf ook bijna van janken. Straks krijg je er één die de hele dag huilt...

[mw]

straks krijg je er een die de hele dag door vrolijk is....

[Galateia]

Dan heb je een soort lachzak...

[trijntjejohanna]

Alleen al om het gehuil moet ik niet aan kinderen denken. Dat vind ik zo'n akelig geluid, daar ga je zelf ook bijna van janken. Straks krijg je er één die de hele dag huilt...

dat overleef je ook wel kan ik je uit eigen ervaring vertellen... leuk is anders... maar oke....

[Night]

Is er hier ook een topic voor vader gevoelens? niet dat ik vader ben maar wil wel eens weten wat voor gevoelens vaders hebben.

Keessie, geloof me, de mannelijke vadergevoelens zijn vele malen mooier dan al die moedergevoelens....

Maar enigszins serieuzer...als je met God in je leven je vrouw liefhebt en samen kinderen mág krijgen, dan gaat er een heleboel vanzelf. En geloof mij, ik weet op dit moment weinig mooiers te noemen dan de diepe gevoelens die je voor je kinderen kan voelen. Zeker, ze brengen ook heel wat andere gevoelens met zich mee, maar geloof me, heel wat gelukkige vaders alhier willen dr kinders echt niet meer kwijt...
Dat zegt dan genoeg over de gevoelens, ofniet? De meesten zouden namelijk met hetzelfde gemak waarmee ze besluiten hun kinderen niet buiten de deur te zetten wel besluiten hun echtgenote (vooruit; tijdelijk) buiten de deur te zetten

[Smurffie]

Heb je ze op Safari in de Beekse Bergen gestuurd Night?

[Night]

Hmm.. Ik heb vandaag weer bedacht dat ik geen kinderen wil. Ik zie zoveel manieren waarop ik zo'n klein wezen perongeluk zou kunnen slopen: van de trap laten vallen, niet goed opletten in het verkeer, even alleen laten in bad..enz enz... dat ik het toch niet aandurf.
Hoe denken anderen hierover? Kennen jullie deze gedachten? Hoe gaan (bijna) moeders ermee om?

Eejjj, er zijn zoveel andere ouders, of laten we zeggen onhandige vaders, waar dit toch uiteraard ook niet gebeurt?
Je moedergevoelens geven je zoveel extra antennetjes erbij dat je zorg en veiligheidsgevoel een enorme boost krijgen. Let maar op, als je moeder mag worden, wat een beschermende kloek je wordt

[Night]

Heb je ze op Safari in de Beekse Bergen gestuurd Night?

Nu je het zegt....qua broedzorg en nestbouw is het daar goed toeven
Overigens voel ik mezelf altijd meer verbonden met de Apenheul. Helaas is daarvan iets meegegaan in de genen....merkbaar, hoorbaar, waarneembaar...

[Smurffie]

Hehe..

[Liarose]

Een vrouw die vaak bij ons komt, had een hekel aan baby's, nu ze er zelf 1 heeft is ze er dolgelukkig mee.
Ik denk dat het als het van je eigen is dat het dan toch heel anders is.
Die vrouw vind kleuters veel leuker als baby's maar toch geniet ze nu van haar baby.

Dat kan wel zijn, maar dat kan je toch niet gaan gokken? Zo van, ik vind baby's niets aan, maar ik kies er toch maar voor om er één te krijgen en dan komt het vanzelf wel goed. Zo werkt het volgens mij niet. Je moet wel weten waar je aan begint.

[Night]

Als je van alle dingen in je leven moet weten wat het je exact zal geven en wat het je zal brengen....

Waarom zou de God die je kinderen schenkt je ook niet de capaciteiten kunnen geven om er mee om te gaan?
En af en toe op je plaat gaan (lees als: geconfronteerd worden met je eigen kunnen en niet kunnen, onkunde en onmacht) in je leven is totaal geen schande dacht ik zo...

Als je je leven wilt plannen, en leven zoals je zelf denkt dat goed is, dan zijn kinderen een sta in de weg, want als je kinderen hebt lopen er heel veel dingen niet meer zoals je wenst of had gedacht.

Wie van de ouders hier heeft voor 100% kunnen inschatten wat een kindje zou geven?
Voor 50%?
Voor 25%?
10% dan?