Ben het wel met je eens hieke, maar denk neit dat er alleen maar verliezers zijn, er zijn alleen winnaars. Maar het ligt eraan hoe je er zelf mee omgaat.
Doordat wij altijd heel duidelijk zijn geweest in onze keuzes, ook naar anderen toe, is het nu zo dat dat prima geaccepteerd wordt. En natuurlijk voel ik af en toe nog de afkeuring van familie, die het niet goed vinden dat we onze kinderen wegbrengen, maar het is geheel aan mij wat ik ermee doe. En nu ik het niet meer als verliezen zie, maar als winnen, omdat die familie zo ook wat breder leert denken en kijken, is het helemaal niet erg meer.
Nu op de school van de oudste ervaar ik het weer, een beetje afkeuring, zeker omdat ik 'wel 3 dagen' werk, maar ik vind het nu voor mij de kunst om die afkeuring van me af te laten glijden en ermee om te leren gaan, en me ook daar op school prettig te voelen, omdat wij bewust deze keuzes maken. En daardoor win ik weer wat, ik leer weer mezelf beter kennen

Gisteravond maar eens het nachtlampje weer aan gedaan bij Frederiek, en ze heeft 1 minuut gehuild en sliep toen tot vanmorgen half 8. Ongelooflijk, na avonden gebrul van een uur.
Uw Woord is een Lamp voor mijn voet, en een Licht op mijn pad...