Veel sterkte Jannoek

! Sterkte voor je dochter Riska

! Hoe gaat het met Keessie en Liesien?
Hier ben ik nog steeds niks wijzer, vanmorgen opnieuw naar de huisarts geweest. De medicijnen die ik nu heb, Esopral helpen wel beter als de Omeprazol, maar nog is het niet super. Het wisseld ook heel erg, de ene keer doet m'n maag zo'n zeer en de andere keer heb ik nergens last van. Behalve veel maagzuur. Krijg weer opnieuw onderzoek voor bacterie Helicobacter pylori, de huisarts blijft dat toch denken. Ook vanwege de 'pijnklachten'. Het ziekenhuis waar ik ben wezen bloedprikken doen het niet meer via bloed, zal misschien wel niet betrouwbaar genoeg zijn o.i.d. omdat het eerst wel kon..... Nu via ontlasting, sorry

niet zo smakelijk, vind het ook een verschrikking, magoed het moet maar ff. Heb nu weer wat tegenslagen, dus het werkt allemaal lekker tegen elkaar

. Merk wel duidelijk als ik meer gespannen ben/gestressd de klachten ook erger/meer worden.
Heb een tijdje haptonomie/psychosomatietherapie gehad, daar ben ik vorige week voor het laatst geweest. Het doel was om van me maagklachten af te komen, hun bieden hulp speciaal gericht op stress/spanningsklachten. De laatste tijd had ik nog wel eens het gevoel; voor wie doe ik het nog? Het lukt niet om het doel te behalen, steeds is het ongeveer weer hetzelfde. Zijzelf gaf dat ook toe, ze hoopte toch dat ik er wat aan gehad had, en dat is ook wel zo, ze gaf vaak adviezen hoe ik dingen kon aanpakken enzo, oefening ed. mee. Maar er hoeft maar iets te gebeuren of ik val weer van de berg af in het negatieve..... wat dan natuurlijk ook weer de klachten erger maakt. Waarbij zij mij niet kunnen helpen, zij zijn meer voor het lichamelijke en niet voor het psychische. Kreeg het advies mee om naar een psycholoog tegaan, om daar te proberen dat ik 'sterker' word en niet als er iets gebeurd gelijk van de berg het negatieve in val. Was vanmorgen toch bij de huisarts en hoopte maar dat het me ging lukken om er over tebeginnen, komt misschien raar over maar ik kan dat niet altijd. Toen de huisarts een beetje doorvroeg of de klachten ook erger werden als ik meer gespannen/gestresst ben, heb toen wel een voorbeeld genoemd, maar zit ik op de fiets naar huis denk ik o, wat stom ik had moeten zeggen dat ik daardoor ook gelijk weer het negatieve in val. Op zo'n moment vergeet ik dat dan helemaal, terwijl ik er kort daarvoor in de wachtkamer nog aandacht

..... Ik ga ff kijken hoe het de komende weken gaat, en anders ga ik gewoon voor de uitslag ff langs i.p.v. bellen en ga ik het er dan over hebben. Zie op dit moment ook gewoon door de bomen het bos niet meer, heb veel hoofdpijn etc.
Wat de toekomst brengen moge........