Berichtdoor Serenity » 09 jun 2006 22:59
zonnetje is lekker. Maar ik heb het niet zo op de zomer, al verlang ik er wel naar. Het is te warm. In de schaduw is het heerlijk.
Ik kom net terug van de rivier in mijn stad. Rustig op een pier zitten naar het donkere water staren waar de lichten en sterren in weerkaatsen. Waar eenden op een afstand van 3 meter tussen de stenen komen zitten slapen, waar het riet ruist, waar je eindelijk rust voelt na alsmaar weer geconcentreerd met je geest bezig te zijn achter de computer, op school, in omgang met mensen.
De natuur is mooi. Het weer is mooi zoals het is. Frisjes zo enkel en alleen in T-shirt, maar het zij zo.
Zo gemiddeld 30 minuten per week voel ik rust, maar ook eenzaamheid. Een verademing, maar ook een enorme geestelijke vernietiging.
De natuur is mooi, het weer is mooi. Overdag liggen de mensen aan het strand bruin te worden (en cellen te vernietigen, zon is niet altijd even goed voor je...), en 's avonds is het mijn beurt om te genieten van de dag.
what the soul hides, blood tells
