Wel of geen kinderdoop

[Raido]

http://www.dlinde.nl/woordenboek/kinderdoop.htm

[Aad]

En al je als volwassen gedoopt bent (na bekering waar bijna in het gehel NT over gesproken wordt) wordt daarna heel je "huis" gedoopt. En er is nog niemand die mij heeft kunnen aantonen dat daar geen kinderen bijhoren. En ik ga er van uit dat gezien de kinderrijke tijd in de tijd van Jezus dat wel het geval was.

In vers 32 staat dat ze het geloof uitleggen aan iedereen die in het huis is. Als daar baby's, kleuters, kinderen bij geweest waren hadden die het menselijkerwijs niet begrepen. Daarna wordt iedereen gedoopt. Dus ook die kinderen, en is de stokbewaarder blij dat hij met zijn hele huis tot geloof is gekomen. (vers 34) Daar zouden dus ook kinderen bijhoren. Dus een kind hoort (midden in de nacht) het evangelie, snapt het gelijk, gelooft gelijk, en wordt gedoopt. Ik geef toe, bij God is alles mogelijk, maar het klinkt mij nogal onwaarschijnlijk in de oren. Maar als het dan waar is dat er kinderen bij waren, staat er in vers 34 dat ze tot geloof zijn gekomen. Dan is het dus een geloofsdoop geweest, en geen kinderdoop.

Waarvoor wordt er dan niet vermeld dat de kinderen NIET mee mochten doen? En wat is in jouw optiek dan wel een goede leeftijd? Lees de link een die verderop wordt gegeven, dat is een stuk van Martie Dieperink. Daar wordt goed uitgelegd wat het gedachten goed in die tijd was.

Weet ik niet. Misschien waren ze er wel, en deden ze gewoon mee. Als dat zo was kwamen ze tot geloof en lieten ze zich dopen. (Vers 34) En dan was het dus een eigen beslissing: Dat noemt men ook wel geloofsdoop. (Hoe jong ze ook waren) En geen kinderdoop.

[Klaas]

wat is het verbondsteken als je de kinderdoop afwijst en toch gelooft dat God belooft om je kind tot de Zijne te maken?

Avondmaal? "Deze drinkbeker is het Nieuwe Testament in Mijn bloed. Doet dat, zo dikwijls als gij [dien] zult drinken, tot Mijn gedachtenis." 1 Kor.11:25

Klaas

[elbert]

En al je als volwassen gedoopt bent (na bekering waar bijna in het gehel NT over gesproken wordt) wordt daarna heel je "huis" gedoopt. En er is nog niemand die mij heeft kunnen aantonen dat daar geen kinderen bijhoren. En ik ga er van uit dat gezien de kinderrijke tijd in de tijd van Jezus dat wel het geval was.

In vers 32 staat dat ze het geloof uitleggen aan iedereen die in het huis is. Als daar baby's, kleuters, kinderen bij geweest waren hadden die het menselijkerwijs niet begrepen. Daarna wordt iedereen gedoopt. Dus ook die kinderen, en is de stokbewaarder blij dat hij met zijn hele huis tot geloof is gekomen. (vers 34) Daar zouden dus ook kinderen bijhoren. Dus een kind hoort (midden in de nacht) het evangelie, snapt het gelijk, gelooft gelijk, en wordt gedoopt. Ik geef toe, bij God is alles mogelijk, maar het klinkt mij nogal onwaarschijnlijk in de oren. Maar als het dan waar is dat er kinderen bij waren, staat er in vers 34 dat ze tot geloof zijn gekomen. Dan is het dus een geloofsdoop geweest, en geen kinderdoop.

Waarvoor wordt er dan niet vermeld dat de kinderen NIET mee mochten doen? En wat is in jouw optiek dan wel een goede leeftijd? Lees de link een die verderop wordt gegeven, dat is een stuk van Martie Dieperink. Daar wordt goed uitgelegd wat het gedachten goed in die tijd was.

Weet ik niet. Misschien waren ze er wel, en deden ze gewoon mee. Als dat zo was kwamen ze tot geloof en lieten ze zich dopen. (Vers 34) En dan was het dus een eigen beslissing: Dat noemt men ook wel geloofsdoop. (Hoe jong ze ook waren) En geen kinderdoop.

Een paar aandachtspunten:
- was het een individuele beslissing van het kind? Het staat er niet. Of werd er voor het kind beslist? Zo ja/nee, was dat in overeenstemming met het denken in die dagen en belangrijker, was dat in overeenstemming met hoe de Bijbel erover spreekt (m.a.w. spreekt de Bijbel hier individueel m.b.t. de doop of meer collectief).
- hoe om te gaan met kinderen die door de Heilige Geest van de moederschoot af geleid zijn (bijv. Ps. 71:6, Luk. 1:15)? Deze kinderen kunnen dat niet kenbaar maken, maar zijn toch echte gelovigen. Niet dopen dus maar in dat geval?
- Wat geloven de ouders van het kind over het kind?
- In Hand. 16 werd Lydia en haar huis gedoopt, terwijl er niet staat dat ieder persoon van haar huis persoonlijk geloofde.
- Hoe moeten we slaven zien in die tijd? De beslissing om zich al dan niet te laten dopen lag niet bij hen, maar bij hun meesters, ook al waren die meesters dan christen.
- wat zegt de kerkgeschiedenis over de kinderdoop? Wie waren er voor en wie ertegen, met name in de vroege kerkgeschiedenis, waarbij er mensen waren die de apostelen nog gekend waren en over de kinderdoop geschreven hebben.

wat is het verbondsteken als je de kinderdoop afwijst en toch gelooft dat God belooft om je kind tot de Zijne te maken?

Avondmaal? "Deze drinkbeker is het Nieuwe Testament in Mijn bloed. Doet dat, zo dikwijls als gij [dien] zult drinken, tot Mijn gedachtenis." 1 Kor.11:25

Klaas

Nee, dat lijkt me niet. Het Avondmaal is geen eenmalig iets en is geen teken van opname in het verbond, eerder een teken van onderhouding van het verbond (zoals het Pascha dat was in het Oude Testament). Bovendien heb ik het hier over het verbondsteken voor het kind, waarvan de ouders geloven dat God beloofd heeft om het tot de Zijne te maken. Om het kind nu meteen Avondmaal te laten vieren lijkt me dan ook weer een brug te ver.

[Klaas]

In ieder geval is het een teken en wordt het in verband gebracht met het verbond. Voor de (kinder)doop moet je dat nog maar aantonen

En was de besnijdenis het teken van opgenomen worden in het verbond? Werden meisjes niet opgenomen in het verbond? Volgens mij kun je ook van de besnijdenis zeggen dat het een teken is dat bij het onderhouden van het verbond hoort.

Klaas

[Maja de Bij]

De Heere zegt toch zelf dat je moet geloven als een kind? staat er niet dat Hij uit de mond van zuigelingen Zijn sterkte grondvest? Laat de kinderen tot Mij komen, want hunner is het Koninkrijk der Hemelen. Dopen dus, want wat heeft een kind (niet) dat het de doop onwaardig maakt?

[Klaas]

Immers, niet laten dopen is dan juist een teken dat je er niet zeker van bent, dat wat je gelooft met betrekking tot je kind ook echt werkelijkheid zal worden. M.a.w. ongeloof dus (tja, en in dat geval zou ik misschien ook moeten wachten met het laten dopen van m'n kind).

Volgens mij snijdt deze opmerking geen hout. Allereerst is niet laten dopen geen teken van ongeloof. Het is het gevolg van een andere visie op de doop. Wat echter nogal ironisch is is dat onder 'volwassendopers' veel algemener het geloof leeft dat God hun kinderen ook daadwerkelijk wil zaligmaken. Bij kinderdopers leeft hier wat dat betreft veel meer twijfel (en ongeloof?) vooral in kerken waar veel nadruk op de uitverkiezing gelegd wordt.

Klaas

[elbert]

In ieder geval is het een teken en wordt het in verband gebracht met het verbond. Voor de (kinder)doop moet je dat nog maar aantonen

Het avondmaal is een teken en zegel dat bij de onderhouding van het verbond hoort. De doop is het teken en zegel dat bij de inlijving in het verbond hoort. Daar zijn de nodige redenen voor aan te voeren (is eigenlijk al gebeurd in dit topic, maar ik wil het nog wel een keer doen).

En was de besnijdenis het teken van opgenomen worden in het verbond? Werden meisjes niet opgenomen in het verbond? Volgens mij kun je ook van de besnijdenis zeggen dat het een teken is dat bij het onderhouden van het verbond hoort.

Klaas

Antwoord op beide is ja, de besnijdenis was zowel een teken van opgenomen worden in het verbond (van de kinderen), als van het onderhouden ervan (door de ouders). Evenzo geldt dat bij de doop: inlijving (van de kinderen of van volwassenen die tot geloof komen) en onderhouding (van volwassenen als ze hun kinderen laten dopen). En ook de meisjes waren opgenomen in het verbond in het Oude Testament, alleen kregen zij het teken daarvan niet (vrouwenbesnijdenis betekent verminking en bovendien waren de meisjes/vrouwen inbegrepen via hun ouders/man enz.).

[Klaas]

De doop is het teken en zegel dat bij de inlijving in het verbond hoort. Daar zijn de nodige redenen voor aan te voeren (is eigenlijk al gebeurd in dit topic, maar ik wil het nog wel een keer doen).

Als je dat zou willen doen...

Klaas

[frekje]

Ik weet niet of het hier al genoemd is, maar wat refo's vaak doen is te zeggen dat de kinderdoop geen enkele waarde heeft. (Tja, verbond enzo, maar verder niet)

De kinderdoop is er ook een teken van dat je erfSCHULD wordt verzoend. Dat wordt vaak vergeten.

[caprice]

Ik weet niet of het hier al genoemd is, maar wat refo's vaak doen is te zeggen dat de kinderdoop geen enkele waarde heeft. (Tja, verbond enzo, maar verder niet)

Het is van grote waarde. Het is een pleitgrond in de gebeden. Lees ook het formulier nog maar eens.

De kinderdoop is er ook een teken van dat je erfSCHULD wordt verzoend. Dat wordt vaak vergeten.

Is dat zo?
Ben je in staat dit te verduidelijken (event. aan de hand van het doopformulier)?
Een sacrament wérkt in elk geval de genade niet. Erfzonde wordt toch niet door de doop vergeven? En erfzonde wordt toch onderverdeeld in erfsmet en erfschuld?
Hoe zat het ook al weer.

[frekje]

Ik weet niet of het hier al genoemd is, maar wat refo's vaak doen is te zeggen dat de kinderdoop geen enkele waarde heeft. (Tja, verbond enzo, maar verder niet)

Het is van grote waarde. Het is een pleitgrond in de gebeden. Lees ook het formulier nog maar eens.

De kinderdoop is er ook een teken van dat je erfSCHULD wordt verzoend. Dat wordt vaak vergeten.

Is dat zo?
Ben je in staat dit te verduidelijken (event. aan de hand van het doopformulier)?
Een sacrament wérkt in elk geval de genade niet. Erfzonde wordt toch niet door de doop vergeven? En erfzonde wordt toch onderverdeeld in erfsmet en erfschuld?
Hoe zat het ook al weer.

Oke, het is zeker van grote waarde!

Maar wat ik wilde zeggen over erfschuld is te lezen in 'de belijdenis des geloofs' artikel 15 over de erfzonde. (Hoewel ik zelf ook niet erg van al die belijdenisgeschriften houd, het is niet het Woord!)
En idd, erfzonde wordt weer onderverdeeld, maar hoe dat precies zit weet ik ook niet meer.

Maar in die belijdenis des geloofs wordt aangegeven dat onze erfzonde niet volkomen teniet wordt gedaan door de doop, maar wel gedeeltelijk.

[Klaas]

Omdat ik nogal plompverloren in de discussie gevallen ben zal ik eerst eens even toelichten vanuit welke positie ik reageer. Mijn oudste zonen (nou ja, oud) zijn allebei als kind gedoopt. En daar heb ik nog geen moment spijt van gehad. Onze jongste aanwinst zal echter niet gedoopt worden. Niet omdat ik het dopen van kinderen principieel verkeerd vind, maar omdat dat een logisch gevolg is van het je aansluiten bij een baptistengemeente. Daaruit volgt logischerwijs dat we niet zijn 'overgegaan' omwille van de doop. Het is niet zo dat ik de kinderdoop nu afkeur. Wel vind ik dat er de nodige problemen zijn aan te wijzen t.a.v. de kinderdoop en daar zal ik straks verder op ingaan. Zeker als je de kinderdoop beschouwt tegen de achtergrond van de rest van de reformatorische leer heb ik zo m'n vraagtekens. Van de andere kant heeft de kinderdoop weer sterke punten die vraagtekens stellen bij de volwassendoop.

Het mag duidelijk zijn dat ik geen pasklare antwoorden heb. Wel heb ik m'n vragen en een aantal van de vragen t.a.v. de kinderdoop zal ik hieronder proberen te verwoorden. Ik neem een citaat van Elbert als springplank:

De doop is het teken en zegel dat bij de inlijving in het verbond hoort.

Een van de grote vragen die ik t.a.v. de kinderdoop heb is wat het betekent als je zegt dat de doop het teken van de inlijving in het verbond is. Als je kijkt naar de teksten die ingaan op de betekenis van de doop dan kom je lichtelijk verschillende (nuance)verschillen tegen. In grote lijnen zou je echter wel kunnen stellen dat de doop het sterven en de opstanding van de gelovige met Christus verbeeldt. Als de apostelen hierover schrijven dan gaat het altijd om iets dat realiteit is: een gedoopt persoon IS met Christus gestorven en opgestaan. Of, om het met Dato te zeggen: "Je zonden zijn vergeven; je schuld is weg!" Als je dus stelt dat de doop het teken is van de inlijving in het verbond dan houdt dat deelhebben van het verbond deelhebben aan Christus in in die zin dat je zonden vergeven ZIJN.

Daar stuit ik op een probleem t.a.v. de kinderdoop. Het moet gezegd, het formulier voor de kinderdoop houdt dit uitgangspunt grotendeels overeind. Er wordt bv gesteld dat onze kinderen tot kinderen van God ZIJN aangenomen. In de praktijk ken ik echter niemand die dit zo duidelijk durft te stellen. Zijn de gedoopte kinderen daadwerkelijk met Christus gestorven en opgestaan? Zijn hun zonden vergeven en is hun schuld weg? Ik moet de mensen die dat belijden volgens mij nog tegenkomen. Nee, wordt er dan meestal gezegd: het gaat om de belofte. God WIL hen tot kinderen aannemen en WIL hun zonden vergeven (hoe dat zich verhoudt tot de DL is weer een heel ander verhaal). Als dat zo is moet ik echter concluderen dat de doop 2 verschillende betekenissen heeft. Hoe dat zich verhoudt tot de ene doop waar Paulus het over heeft is me niet duidelijk. Ook kun je dus blijkbaar op verschillende manieren ingelijfd zijn in het verbond. Is dat bijbels gezien vol te houden? Is dat terug te vinden in de gedeelten die over de doop handelen? Ik betwijfel het ten zeerste....

Tot slot een opmerking over de zogenaamde huisteksten en het geheiligd zijn in een gelovige vader / moeder. Veelal worden deze aangehaald als argument voor de kinderdoop. Dit roep echter ook de nodige vragen op. Allereerst een die te maken heeft met bovenstaande: kun je daadwerkelijk stellen dat de positie / status (of hoe je het ook uit wilt drukken) van iemand die op eigen geloof gedoopt is dezelfde is als die van iemand die op het geloof van zijn vader/moeder/huisbaas gedoopt is? En ten tweede, als dit een reden is om kinderen te dopen, moeten we dan ook niet veel verder gaan? Als een kind gedoopt mag worden omdat het geheiligd is in zijn moeder waarom zouden we de ongelovige man van deze vrouw dan niet mogen dopen? Ook hij is immers geheiligd in zijn vrouw? En als het geloof van het hoofd van het gezin reden is voor de doop van het hele gezin + aanhang, moeten we dan ook niet de tuinman dopen? Ik zie de kerkenraden als steigeren Kortom, gaan we, als we de kinderdoop hierop baseren, niet te selectief om met deze gegevens?

Klaas

[Marnix]

Een teken is wel de regel bij verbondssluitingen in de Bijbel.

Als het teken van het nieuwe verbond de kruisdood van Jezus Christus zou zijn, dan zou de doop (of het nou volwassen- of kinderdoop is maakt dan niet uit) waarschijnlijk niet gegeven zijn (je zou dan nl. 2 tekenen hebben). Bovendien is volgens mij de kruisdood van Christus niet het teken, maar de zaak waar het om draait, nl. waar een teken naar zou verwijzen (en dat doet de doop).

Een andere tegenwerping is waarom je je kind dan op moet dragen. Daar staat helemaal niets over in de Bijbel.

De derde tegenwerping die ik wil noemen, is dat je, als je gelooft dat God je kind genadig zal zijn, niets je kan tegenhouden om je kind te laten dopen. Je neemt dan in het geloof een voorschot op wat God zal werken of zelfs misschien al gewerkt heeft (Ps. 71:6, Luk. 1:15, twee teksten die in dit verband bijna nooit worden genoemd, maar het kan!).
Immers, niet laten dopen is dan juist een teken dat je er niet zeker van bent, dat wat je gelooft met betrekking tot je kind ook echt werkelijkheid zal worden. M.a.w. ongeloof dus (tja, en in dat geval zou ik misschien ook moeten wachten met het laten dopen van m'n kind).

Het opdragen is dan ook geen sacrament... net als dat je zieken opdraagt in de gemeente gebeurt het ook met kinderen.... en Jezus dood is geen symbolisch teken.. het is een feit... De doop is een symbolisch teken. Volgens sommigen een teken van het verbond van God, volgens anderen voor het aannemen van dat verbond.

Je derde punt klopt, maar dat zie ik niet als een tegenwerping. Kun je er dan als ouders zeker van zijn dat God je kind genadig zal zijn, dat je kind zal gaan geloven en eeuwig leven zal krijgen? Zo ja, waarom wordt in het gebed in het formulier hier dan nog voor gebeden? Is er dan toch twijfel? En wijst de praktijk niet uit dat er ook gedoopte kinderen zijn die God de rug toekeren.... worden die dan gered, komen ze toch in de hemel omdat ze gedoopt zijn?

Uiteindelijk komen we dus weer terug bij:

God sluit een verbond met het kind.
Het kind zal later dat moeten aannemen of niet (wedergeboorte) want zonder dat kun je, gedoopt of niet, niet in het koninkrijk komen.
Doop is geen garantiebewijs voor behoud, nog voor wedergeboorte. Het is het teken van Gods liefde voor jou, Zijn keuze voor jou. De vraag is: Wat doe je er mee.

Een volwassendoper ziet de doop als teken van je wedergeboorte en het aannemen van die belofte. Iemand die zijn kind niet laat dopen doet dat niet omdat hij/zij geen vertrouwen in God heeft of Gods keuze voor het kind ontkend, maar zo iemand doet dat omdat hij/zij niet gelooft dat die baby al is wedergeboren, of dat in ieder geval die wedergeboorte al vast zou staan.

[elbert]

Klaas en Marnix,

jullie maken een aantal terechte vragen/opmerkingen m.b.t. de kinderdoop. Er valt een heleboel over te zeggen, maar voorlopig wil ik reageren op het volgende stuk van Klaas:

Een van de grote vragen die ik t.a.v. de kinderdoop heb is wat het betekent als je zegt dat de doop het teken van de inlijving in het verbond is. Als je kijkt naar de teksten die ingaan op de betekenis van de doop dan kom je lichtelijk verschillende (nuance)verschillen tegen. In grote lijnen zou je echter wel kunnen stellen dat de doop het sterven en de opstanding van de gelovige met Christus verbeeldt. Als de apostelen hierover schrijven dan gaat het altijd om iets dat realiteit is: een gedoopt persoon IS met Christus gestorven en opgestaan. Of, om het met Dato te zeggen: "Je zonden zijn vergeven; je schuld is weg!" Als je dus stelt dat de doop het teken is van de inlijving in het verbond dan houdt dat deelhebben van het verbond deelhebben aan Christus in in die zin dat je zonden vergeven ZIJN.

Daar stuit ik op een probleem t.a.v. de kinderdoop. Het moet gezegd, het formulier voor de kinderdoop houdt dit uitgangspunt grotendeels overeind. Er wordt bv gesteld dat onze kinderen tot kinderen van God ZIJN aangenomen. In de praktijk ken ik echter niemand die dit zo duidelijk durft te stellen. Zijn de gedoopte kinderen daadwerkelijk met Christus gestorven en opgestaan? Zijn hun zonden vergeven en is hun schuld weg? Ik moet de mensen die dat belijden volgens mij nog tegenkomen. Nee, wordt er dan meestal gezegd: het gaat om de belofte. God WIL hen tot kinderen aannemen en WIL hun zonden vergeven (hoe dat zich verhoudt tot de DL is weer een heel ander verhaal). Als dat zo is moet ik echter concluderen dat de doop 2 verschillende betekenissen heeft. Hoe dat zich verhoudt tot de ene doop waar Paulus het over heeft is me niet duidelijk. Ook kun je dus blijkbaar op verschillende manieren ingelijfd zijn in het verbond. Is dat bijbels gezien vol te houden? Is dat terug te vinden in de gedeelten die over de doop handelen? Ik betwijfel het ten zeerste....

Het gaat bij de kinderdoop om het wandelen op het scherpst van de snede. Ik heb het idee dat dit besef in reformatorische kring nogal verwaterd is en het gevaar van onderschatting (het dopen uit gewoonte, maar niet geloven dat je kind geheiligd is) of overschatting (verbondsautomatisme, dus omdat het kind gedoopt is, is het automatisch zalig) is levensgroot aanwezig.
Van belang is waarom je je kind laat dopen. Op basis van wat de Bijbel zegt, mag je geloven dat je kind in Christus geheiligd (apart gezet) is (1 Kor. 7:14), dat de beloften van het Evangelie evenzeer voor je kind gelden als voor jezelf (Hand. 2:39).
Wanneer je dit dus gelooft, dan geloof je dat God niet alleen de God van jou persoonlijk is, maar ook van je kinderen. Maar de Bijbel leert ons ook, dat zonder wedergeboorte en een persoonlijk waar geloof niemand zalig zal worden. Geloof en doop mogen we dan ook nooit van elkaar losmaken (Mark. 16:16).

Kinderdoop is dus niets anders dan het nemen van een geloofsrisico. Daar bedoel ik mee dat voordat in de kinderen nog maar iets goeds of iets kwaads gezien wordt, zonder dat ik er nog maar iets van merk, ik toch reeds op grond van Gods Woord geloof dat deze kinderen in Christus geheiligd zijn. Voordat er nog maar iets van de kinderen blijkt of ze de Heere liefhebben of niet, zeg ik in het geloof dat de Heere ervoor zal zorgen dat ons zaad Hem dienen zal (Ps. 22:31), dat al onze kinderen van de Heere geleerd zullen zijn (Jes. 54:13). Dit is de manier waarop tijdens de Reformatie tegen de doop aangekeken werd. Dit is de reden waarom het formulier van de volwassenen die gedoopt werden op hun geloof hetzelfde kon zijn als dat van de kinderen (Ef. 4:5, 1 doop). Met heilig geloof beleden de opstellers van het doopformulier dat hun kinderen in zonde ontvangen en geboren waren en van nature kinderen des toorns zijn, maar werd hen dankzij pure soevereine genade de afwassing der zonden door Jezus Christus betuigd en verzegeld.

Het gedoopt zijn op zich is dus niet de reden om door God in genade aangenomen te worden. Dat is uitsluitend het rusten in het volbrachte werk van de Heere Jezus op Golgotha en het geloof in Hem. Het geloof zal dus wel uit de vruchten moeten blijken. Daarom moeten gelovige ouders erop gewezen worden om ernaar te staan dat hun kinderen hun zondigheid en hun Zaligmaker leren kennen. Aan de kinderen moet verteld worden dat God hun God is, maar dat zij wel Hem zelf persoonlijk moeten leren kennen. De kinderen hebben op basis van het verbond daarom bij wijze van spreken een cheque ontvangen, maar die moet wel verzilverd worden bij de bank, anders hebben ze er niets aan. Als het kind uiteindelijk geen vruchten van geloof en bekering vertoont, dan gaat hij/zij daarmee verloren en is het doopwater het water waarin het kind verdrinkt (dat is een vreselijke gedachte maar wel waar).
Zie ook maar eens hoe Paulus in 1 Kor. 10 spreekt over de kinderen van Israel, men was in Mozes gedoopt (1 Kor. 10:2, het gaat hier om volwassenen en kinderen, dat blijkt uit het verband), men had geestelijke spijze en drank ontvangen (1 Kor. 10:3-4, dit verwijst naar het Avondmaal), maar toch had God in het merendeel geen behagen gehad (1 Kor. 10:5). Waarom? Omdat men Hem niet geloofde en zich niet bekeerde.

God heeft op onbegrijpelijke wijze Zijn handen uitgestrekt naar een ongehoorzaam en tegensprekend geslacht (Rom. 10:21). Zo heeft Hij uit alle volken van de aarde Israël tot Zijn volk uitgekozen om redenen uit Zichzelf en niet om iets uit hen. Hij doet alles om Zijn eigen grote Naam. Zo geeft Hij heidenen het voorrecht om afgebroken te worden uit de natuurlijke boom en ingeënt te worden in de olijfboom (Rom. 11:17) door het geloof in Christus. Vervolgens behoren zij en hun kinderen tot deze God en delen zij in de rijkdommen en voorrechten van Israël. Als teken van dat behoren tot deze God en hun eenheid met Christus ontvangen ze daarom de doop. Zo wordt onderstreept dat het heil van de Heere uitgaat.