Berichtdoor Nien » 26 jul 2004 14:12
Ik heb Maurits leren kennen (vóór zijn verkering met Ilse) als een serieuze en fijne chat/mail-genoot al had ik de laatste maanden al niets meer van hem vernomen, terwijl ik 'm persoonlijk heb ontmoet in mijn woonplaats. Als psalm 23 zijn lijflied mocht zijn (die in de rouwadvertentie deels werd geciteerd) is hij nu gelukkiger dan ooit, maar voor de nabestaanden blijft het een onbegrijpelijk verlies en verdriet.
Ilse en de familie IJzer en de Roemenië-gangers en alle anderen die nauw met Maurits verbonden waren: veel sterkte en alles wat nog meer nodig is om met dit onvergetelijke drama om te gaan.
