Als ik een meisje een beetje interessant vind, is het eerste wat ik met haar wil: verbaal in contact komen met haar. Ik wil met haar praten. Dan krijg ik tenminste wat meer hoogte van haar, hoe ze werkelijk is, hoe ze op me reageert en zo.
Er zijn heel wat dames met wie dat prima gaat. Maar soms kom je wel eens iemand tegen, met wie dat onmogelijk lijkt. Die ziet mij dan wel heel veel, en het lijkt erop dat mijn persoon haar heel veel doet. Maar gewoon naar haar toelopen en een gesprek aangaan, dat lijkt er niet in te zitten. (Dat is haar véél te direct, véél te dichtbij en zo. Dat kan ze emotioneel niet goed hebben, want dan wordt ze hypernerveus. Zo komt het op mij over.) Ondertussen lijkt het kijken naar elkaar echter wel hoogst belangrijk (voor haar), en lijkt dat haar stemmingen te beheersen.
Ik vind dat eerlijk gezegd iets héél gevaarlijks! Zo'n 'contact', waarbij dat dan moet bestaan uit naar elkaar kijken. Verbale communicatie zit er (vrijwel) niet in. Maar je bestaat wel voor elkaar, en wel via de lucht, door de blikken. Ondertussen kun je echter niet om de conclusie heen, dat je haar wel een bijzonder meisje vindt. Ze is een prachtige meid - niet alleen uiterlijk, maar helemaal: hoe ze overkomt - wie weet hoeveel je van haar zou kunnen houden! En dat laat jou dan niet los. Als je het op een rijtje zet, vind je haar de alleraantrekkelijkste dame die je op dat moment bekend is.
Het gevaarlijke daarvan: je gaat van alles en nog wat over elkaar denken. Jouw denken over haar, en haar denken over jou gaan een eigen leven leiden. En wie weet hoeveel er wel wordt gefantaseerd over elkaar wat klinkklare onzin is. Ik heb daar ook genoeg (beter: te veel) belabberde ervaringen mee! Heb je tijden over iemand lopen dromen in je verliefdheid, ga je vragen aan de persoon hoe het er nou echt voor staat, blijkt het allemaal voor noppes geweest te zijn...!!

...

...

(Schijnt vaak genoeg voor te komen!) Nee, dan ga je je natuurlijk achter de oren krabben, en je afvragen: zo niet, maar hoe wel?

En je komt tot de voorwaarde: het minimum is toch wel het verbale contact, het met elkaar kunnen praten. Weg met die luchtfietserij!
Vandaar dat ik dat verbale contact stukken veiliger vindt. Je praat met elkaar, en je krijgt hoogte van elkaar.
Het vervelende is echter, dat ik vaak verliefd lijk te worden op meisjes die via mijn directe benadering niet zo heel bereikbaar zijn.
(Tenzij je er natuurlijk vroeg genoeg bij bent. Bijvoorbeeld: haar direct aanspreken zodra zij als nieuw persoon in je sociale leven verschijnt.) Terwijl er best meisjes zijn die heel aanspreekbaar zijn, met wie ik heel goed verbaal contact kan hebben. Maar ja, dat lijken dan weer de personen te zijn die wel enorm aardig en sympathiek zijn, en knap ook best wel, maar om te zeggen dat ik zó verliefd word dat ik zo'n persoon dan uit durf te kiezen voor een echte relatie... nee, dat is ook nogal overdreven.
(Ik zeg daarmee nog niet dat ik dan nooit een kriebeling voor zo iemand kan krijgen. Maar dat is nog wat anders dan kiezen voor de persoon. Want dan moeten wil, verstand en gevoel het met elkaar eens zijn.) Nee, verliefd worden gaat natuurlijk weer het meest effectief bij zo iemand die praktisch gezien helemaal niet handig is om verliefd op te worden...
Hoe moet je dáár nou eigenlijk mee omgaan?!