Wanneer verlaat je je kerkverband?

[Riska]

Nederland heeft zó'n raar kerklandschap. Dat is echt belachelijk vergeleken met andere landen hoor

Inderdaad - je vindt het nergens (behalve op plekken waar grote Nederlandse kolonies zijn... )

[Faramir]

ik heb menig dominee horen zeggen dat, als ze spreken over de genade van God e.d. dat ze altijd op 1 lijn komen. Alleen dat het andere zaken zijn (vorm van doop, avondmaal, e.d.) maken de verschillen. Als we nou is meer bezig zouden houden met de kern van het geloof, dan zal dat heel wat kerkmuren schelen.

Precies. Dan krijg je eenheid, in verscheidenheid... in plaats van waar wij vaak naar streven: Een eenheidsworst waarbij er geen plaats is voor verscheidenheid. Ieder moet worden als wij. Zelfde vormen, tradities, dogmatiek. En anders ook geen eenheid.

Je kunt best allemaal in dezelfde kerk zitten maar toch heel verscheiden zijn. Zo is er in de anglicaanse kerk heel veel verscheidenheid. Dichterbij huis zien we ook dat er in de RKK ontzettend veel verscheidenheid is, bijvoorbeeld enkel al in kloosterordes (inclusief de nieuw opgekomen derde orde die de verschillende ordes hebben), maar ook in de geünieerde kerken (oosters-katholieke kerken) waar bijvoorbeeld een andere ritus is of de vele vernieuwingsbewegingen, van de Katholieke Charismatische Vernieuwing tot het Opus Dei. Allemaal binnen dezelfde kaders maar toch een verschil van dag en nacht in oa spiritualiteit.
Of wat te denken van de PKN, ook daar is het geen eenheidsworst geworden, en toch gaat men samen door 1 deur.

[Harm-J]

Precies. Maar waarom slagen we er dan niet in om die eenheid te bewerkstelligen! Op deze manier maken we ons belachelijk voor de buitenkerkelijke wereld, die geen touw kan vastknopen aan het kerkelijk landschap in Nederland. Hoe kunnen we geloofwaardig zijn, wanneer we vaak zelf niet weten (persoonlijk kan ik bijvoorbeeld - hoewel ik mezelf als redelijk ingevoerd beschouw - echt de wezenlijke verschillen niet benoemen tussen GKV, CGK, GG, GGiN, OGG, etcetera) waarom die scheidingsmuur daar staat? Waarom kunnen we niet over die schaduw heenstappen; we zijn er tenslotte toch zelf bij? Of nemen we de oproep van Paulus dan toch niet serieus? Terwijl we over zoveel onderwerpen elkaar de les weten te lezen, en kunnen vertellen waarom de ander fout zit of wat er bij de EO of bij de buren niet deugt. Maar deze onversneden en niet mis te verstane oproep weten we niet na te volgen? Te vaak lees ik dan de gemeenplaats dat de verschillen uiteindelijk niet zo groot zijn, omdat God over kerkmuren heengaat, en dat het uiteindelijk niet zozeer uitmaakt in welk kerkverband je zit, als het Woord er maar gepredikt wordt, etcetera. Maar waarom breken we ze dan niet gewoon af??!!

Misschien is de verzuilingscultuur er nog een wat debet aan incl. de dogma's en de uitleg ervan? Zeker bij de wat oudere garde in de kerken merk je vaak nog dat er niet aan getornd mag worden. Men weet vaak genoeg wel te vertellen wat de dogma's zijn en er wanneer er vanaf geweken wordt, echt inhoudelijk argumenten daartegen weten ze vaak niet te weerleggen. Men vervalt dan vrij snel in de terminologie van dat de ander een dwaalleer aanhangt of de ander de leer niet zuiver hanteert.

Lastig is/wordt het als mensen/de kerken komen met het argument van, wat ik/de kerk stel(t) is bijbels, wat de ander stelt is per definitie onbijbels en men niet meer wenst open te staan voor de ander.

[Marnix]

ik heb menig dominee horen zeggen dat, als ze spreken over de genade van God e.d. dat ze altijd op 1 lijn komen. Alleen dat het andere zaken zijn (vorm van doop, avondmaal, e.d.) maken de verschillen. Als we nou is meer bezig zouden houden met de kern van het geloof, dan zal dat heel wat kerkmuren schelen.

Precies. Dan krijg je eenheid, in verscheidenheid... in plaats van waar wij vaak naar streven: Een eenheidsworst waarbij er geen plaats is voor verscheidenheid. Ieder moet worden als wij. Zelfde vormen, tradities, dogmatiek. En anders ook geen eenheid.

Je kunt best allemaal in dezelfde kerk zitten maar toch heel verscheiden zijn. Zo is er in de anglicaanse kerk heel veel verscheidenheid. Dichterbij huis zien we ook dat er in de RKK ontzettend veel verscheidenheid is, bijvoorbeeld enkel al in kloosterordes (inclusief de nieuw opgekomen derde orde die de verschillende ordes hebben), maar ook in de geünieerde kerken (oosters-katholieke kerken) waar bijvoorbeeld een andere ritus is of de vele vernieuwingsbewegingen, van de Katholieke Charismatische Vernieuwing tot het Opus Dei. Allemaal binnen dezelfde kaders maar toch een verschil van dag en nacht in oa spiritualiteit.
Of wat te denken van de PKN, ook daar is het geen eenheidsworst geworden, en toch gaat men samen door 1 deur.

Als je de boel bij elkaar houdt kan dat wel... als het uit elkaar gevallen is is het ind e praktijk veel lastiger om verbanden weer bij elkaar te brengen omdat je dan concessies moet toen wat betreft leer enzo (op landelijk niveau) en op plaatselijk niveau ook wat betreft vormen enzo. Met het risico dat je allerlei gemeenten onder de naam van 1 kerkverband krijgt maar met net zoveel verdeeldheid als het geval is wanneer ze verschillende verbanden gebleven zouden zijn

[Tamerlan]

Met het risico dat je allerlei gemeenten onder de naam van 1 kerkverband krijgt maar met net zoveel verdeeldheid als het geval is wanneer ze verschillende verbanden gebleven zouden zijn

Ja, maar met dat grote verschil, dat je als kerk dan een huis met vele woningen bent, waarbinnen een buitenstaander zich eigenlijk altijd wel thuis kan voelen. Het bovenstaande wordt vaak opgevoerd als reden om maar lekker in ons eigen hok te blijven zitten (ik zeg niet dat jij dat vindt overigens ).

Maar nogmaals: het is een drogreden, die de kerk echt heel erg schaadt. En ik snap niet waarom - dat antwoord is ook hier nog niet gegeven - waarom de huidige situatie zo lijdzaam als een gegeven wordt gezien, terwijl de Bijbel ons oproept tot iets anders! We zijn toch reformatorisch; wat doen we dan met die Bijbelteksten? In andere gevallen nemen we ze toch zo serieus? Of is dat omdat het makkelijker is om Bijbels te zijn wanneer de teksten anderen aangaan, en zijn de teksten over eenheid zo pijnlijk omdat ze rechtstreeks ONS aanspreken?

[Harm-J]

Maar nogmaals: het is een drogreden, die de kerk echt heel erg schaadt. En ik snap niet waarom - dat antwoord is ook hier nog niet gegeven - waarom de huidige situatie zo lijdzaam als een gegeven wordt gezien, terwijl de Bijbel ons oproept tot iets anders! We zijn toch reformatorisch; wat doen we dan met die Bijbelteksten? In andere gevallen nemen we ze toch zo serieus? Of is dat omdat het makkelijker is om Bijbels te zijn wanneer de teksten anderen aangaan, en zijn de teksten over eenheid zo pijnlijk omdat ze rechtstreeks ONS aanspreken?

Probleem is en blijft m.i. dat men meer gewicht blijft hangen aan "bepaalde uitleggingen of (enkele) regels in de bijbel", waarbij men veelal niet wenst open te staan voor een andere interpretaties dan wat zij vinden, in plaats van dat ze extra gewicht wensen te hangen aan: teksten over eenheid, waarmee de bijbel doorspekt is. De angst voor een hellend vlak lijkt groter te zijn dan waar het om zou moeten gaan: "De eenheid zoeken, samen komen in zijn naam", i.p.v dat men zich bezig houdt met menselijke nuance verschillen.

Ergelijk is, dat het vaak meer om uiterlijke zaken gaat, die los staan van de prediking.

Hier in mijn eigen gemeente zie ik het ook, men zit feitelijk op de zelfde lijn als de CGK, ze praten al jaren met elkaar. Ze zijn het over eens dat er weinig of geen verschillen zijn. Zodra het op kanselruil aankomt, durft men het toch niet aan.

[CGK<3]

Nederland heeft zó'n raar kerklandschap. Dat is echt belachelijk vergeleken met andere landen hoor

Zuid-Korea is ongeveer even erg.

[Tamerlan]

Nou, gefeliciteerd dan . We lijden er ondertussen niet al te erg onder, volgens mij.

[Speedy]

Probleem is en blijft m.i. dat men meer gewicht blijft hangen aan "bepaalde uitleggingen of (enkele) regels in de bijbel", waarbij men veelal niet wenst open te staan voor een andere interpretaties dan wat zij vinden, in plaats van dat ze extra gewicht wensen te hangen aan: teksten over eenheid, waarmee de bijbel doorspekt is. De angst voor een hellend vlak lijkt groter te zijn dan waar het om zou moeten gaan: "De eenheid zoeken, samen komen in zijn naam", i.p.v dat men zich bezig houdt met menselijke nuance verschillen.

Ergelijk is, dat het vaak meer om uiterlijke zaken gaat, die los staan van de prediking.

Hier in mijn eigen gemeente zie ik het ook, men zit feitelijk op de zelfde lijn als de CGK, ze praten al jaren met elkaar. Ze zijn het over eens dat er weinig of geen verschillen zijn. Zodra het op kanselruil aankomt, durft men het toch niet aan.

Je ziet ook over het algemeen dat de GKV kerken sneller veranderen dan de CGK kerken. En de CGK'ers bestaat voor een groot deel uit ex-gereformeerden die zien dat de jaren 50 t/m 70 van de Gereformeerde kerken herhaald worden in de GKV kerken. En als kerken meer binding hebben met een andere kerk, waarom gaan ze dan niet over? Als je geen keuze maakt, zal het ten alle tijde in een gemeente zichtbaar blijven en gevoeld worden.

(Pas na de oorlog was het gevoel binnen de gereformeerden ook weg ben je van de A-Kerk (dolerend) of ben je van de B-kerk ..... en dan was nog bepalend waar je gestudeerd had .... kampen of VU.

[kwebbel]

Nou, gefeliciteerd dan . We lijden er ondertussen niet al te erg onder, volgens mij.

denk je? Hoevaak worden er gezinnen verscheurd omdat de kinderen of ouders ruzie hebben over wat voor kerk ze zitten? In de fam. van mijn ex was er een grote rel toen omdat onze kerk PKN werd. Het was duivels haast........ we moesten overstappen e.d. blablabla.

We zijn wat dat betreft niet echt een voorbeeld voor een buitenstaander die het wel eens uit z'n hoofd laat om een kerk te kiezen. Het enige wat we doen is anderen bekritiseren op bepaalde punten en idd wat Gerdien zegt: de KERN is het belangrijkste.

[Tamerlan]

Dat is precies wat ik bedoel. Hoewel er een groot aantal oproepen tot eenheid in de Bijbel staat, deinzen wij er niet voor terug om om de haverklap een nieuw kerkverband te beginnen. En dat het een hoop ellende geeft, geloof ik graag, maar waarom doen we het dan iedere keer weer? Omdat we toch menen zelf de waarheid in pacht te hebben?

[kwebbel]

Omdat de Bijbel dit voorspeld heeft:

10 Broeders en zusters, in de naam van onze Heer Jezus Christus roep ik u op om allen eensgezind te zijn, om scheuringen te vermijden, om in uw denken en uw overtuiging volkomen één te zijn.
11 Door Chloë’s huisgenoten is mij namelijk verteld, broeders en zusters, dat er verdeeldheid onder u heerst.
12 Ik bedoel dat de een zegt: ‘Ik ben van Paulus,’ een ander: ‘Ik van Apollos,’ een derde: ‘Ik van Kefas,’ en een vierde: ‘Ik van Christus.’
13 Is Christus dan verdeeld? Is Paulus soms voor u gekruisigd? Of is het in de naam van Paulus dat u bent gedoopt?

40 Toen de mensen in de menigte dit hoorden zeiden ze: ‘Dit moet wel de profeet zijn.’ 41 Anderen beweerden: ‘Het is de messias,’ maar er werd ook gezegd: ‘De messias komt toch niet uit Galilea? 42 De Schrift zegt toch dat de messias uit het nageslacht van David komt en uit Betlehem, waar David woonde?’ 43 Zo ontstond er verdeeldheid in de menigte,

4 Er ontstond echter verdeeldheid onder de inwoners van de stad, van wie sommigen partij kozen voor de Joden en anderen voor de apostelen.

[Tamerlan]

Dat is geen voorspelling, maar een constatering die Paulus maakt over zijn eigen tijd. Hij constateert verdeeldheid, en is daar op z´n zachtst gezegd niet blij mee.

Dit geeft echter nog geen antwoord op mijn eerdere vraag, hoe bijbelgetrouwe christenen dit punt zo onder het tapijt kunnen schuiven.

Vaak wordt als argument voor een scheuring de Bijbel gebruikt. Dat men niet meer kan blijven zitten als.... etcetera. Maar hoe kun je dat als rechtvaardiging gebruiken, als je tegelijkertijd een bijzonder belangrijke oproep uit diezelfde Bijbel terzijde schuift?

[Riska]

Dat is een vraag, die naar ik vrees, nooit beantwoord zal worden...

[kwebbel]

Dat is geen voorspelling, maar een constatering die Paulus maakt over zijn eigen tijd. Hij constateert verdeeldheid, en is daar op z´n zachtst gezegd niet blij mee.

Klopt helemaal maar het is wel "toevallig" dat dit nu weer gebeurd: verdeeldheid in de eigen gemeente. Paulus waarschuwde al over verdeeldheid in de gemeente. Ik zie het als een waarschuwing ook voor ons.