Het geven van een pedagogische tik...

[Liarose]

Ik vind het zo erg...

[Kate Spade]

Kleerhanger.. Herkenbaar. Mijn zusje is eens zo bewerkt dat ik later twee helften terug vond. Maar ze had het er wel zelf naar gemaakt en broerlief en ik stonden onderaan de trap te luisteren hoe mn moeder schreeuwde: 'Het is: Heere dànk u!!!!!'

En Smurffie: 'Heere zegen deze spijze' *klets*

Geloof niet dat ze er wat aan heeft over gehouden

Ik bedoel te zeggen dat je als kind het bloed onder de nagels van ouders vandaan kunt halen. De klappen die ik gehad heb waren meestal terecht en zo niet dan kwam ze er op terug. Mijn vader heeft me nooit geslagen en heb ik ook nooit naar geluisterd. Die had in mijn ogen niets te vertellen omdat mijn moeder degene was die ons opvoedde.

O en ik werd niet structureel geslagen hoor, de keren dat het gebeurde weet ik nog heel goed en had ik het er zelf naar gemaakt.

Ze had het er wel zelf naar gemaakt? Klappen wel terecht? Daar ben ik het dus echt niet mee eens. Ookal haalt het kind het bloed onder je nagels vandaan, ookal is het kind eigenwijs en blijft het 'zegen' in plaats van 'dank' zeggen, een kind vraagt nooit om geslagen te worden (met een kledinghanger).

Ik zei ook wel eens wat verkeerd, maar mijn ouders verbeterden het dan... Hier heb ik dan weer geen klappen om gehad....ligt ook een beetje aan de leeftijd, maar sommige kinderen zijn zich er niet bewust van dat ze het verkeerd zeggen...

[jamillah]

Daar zijn we het dan niet over eens

Overigens wil ik wel even zeggen dat ik het zelf ook niet zou (willen) doen. Natuurlijk zijn er plenty andere manieren maar je zou eens in zo'n situatie komen. We zijn allemaal mens..

En het valt me op dat er hier zoveel reageren die zelf (nog) geen ouder zijn. Ik ben zo benieuwd hoe het straks met al die voornemens gaat..

Je kunt nooit van te voren zeggen dat je iets nooit zult doen. En je kunt het al helemaal niet bepalen voor een ander hoe het wel en niet moet in de opvoeding.

Misschien ligt het ook ng wel aan het opleidingsniveau van de ouder. Mijn moeder heeft alleen huishoudschool gedaan en nooit iets gehoord over opvoedkunde oid. Zelf werd ik platgegooid met die vakken en kan allerlei dingen verzinnen om alles pedagogisch verantwoord aan te pakken.

[Hippieblijhoofd]

Ik vind het zo erg...

Waarom?
Als smurffie er nou iets aan over had gehouden, maar dat heeft ze niet. Wat is dan het probleem? Projecteer je niet teveel je eigen gevoelens op anderen?

Of had je het over mijn post?

[jamillah]

Ik vind het zo erg...

Kom even op zeg en probeer wat minder sentimenteel te doen. Mijn zusje was een jaar of 8/9. Ga me niet vertellen dat je dan niet weet hoe je gebedje hoort.

[Tuinfluiter]

Ik weet nog dat mijn zusje heeeeel vervelnd was vroeger.
Enorm klieren in bed, ze haalde gewoon bijna letterlijk het bloed onder je nagels uit.
Vaak kwam mijn moeder dan naar boven en dan was ze zo kwaad dat ze flink op mijn zusje ramde, gewoon overal waar ze haar kon raken.
Dat vondt ik vreselijk!! (ik sliep bij haar op de kamer)
Werd dan gewoon bang, dat m'n moeder zo hard zou slaan dat ze haar gewoon half dood zou slaan.
Mijn zus kon ook heel vervelend zijn, heel brutaal, vloeken tegen mijn moeder bijv, dan werd mijn moeder boos en dan sloegen ze elkaar gewoon en hard gillen, vreselijk om dat te zien.
Vaak rende ik dan weg want je word dan gewoon heel bang.
Nou geloof ik niet dat ze er zelf nog veel last van hebben want mijn zus en zusje zeggen nu dat het wel terecht was wat mijn moeder deed bij ze, maar ik zal het niet meer vergeten, ook niet die enorme angst die ik toen voelde.
Ik wil eigenlijk maar zeggen dat het niet alleen voor het kind wat pijn gedaan word erg is, maar ook denk ik voor de broertjes en zusjes om het aan te moeten zien.
Zou het nooit doen zoals mijn moeder het vroeger gedaan heeft, ook al begrijp ik heeeel goed dat de kinderen je soms woest kunnen maken.

[Kate Spade]

Ik vind het zo erg...

Kom even op zeg en probeer wat minder sentimenteel te doen. Mijn zusje was een jaar of 8/9. Ga me niet vertellen dat je dan niet weet hoe je gebedje hoort.

Dat had je er niet bijgezet, maar ik dacht aan leeftijd van 3 jaar ofzo...

[Liarose]

Ik vind het zo erg...

Waarom?
Als smurffie er nou iets aan over had gehouden, maar dat heeft ze niet. Wat is dan het probleem? Projecteer je niet teveel je eigen gevoelens op anderen?

Of had je het over mijn post?

Ik vind het zo erg...

Kom even op zeg en probeer wat minder sentimenteel te doen. Mijn zusje was een jaar of 8/9. Ga me niet vertellen dat je dan niet weet hoe je gebedje hoort.

Ik reageerde niet specifiek. Misschien ben ik te sentimenteel. Maar ik kan er gewoon niet tegen dat slaan normaal gevonden wordt! Dat er gezegd wordt: hij of zij vroeg er zelf om, hij of zij had het ernaar gemaakt!

Specifiek op wat Jamillah zegt over dat als je 8 of 9 bent je wel weet hoe het gebedje hoort. Natuurlijk! Maar dat neemt wat mij betreft nog niet weg dat je een kind hoe dan ook niet slaat.

Misschien ben ik heel fel erin, maargoed, ik heb voorbeelden genoeg gezien van waar het zo uit de hand is gelopen, of waar men er wel iets aan over heeft gehouden.

[Galateia]

Mijn man is als kind wel flink geslagen. Echt met de slipper en dan sloeg zijn vader er flink op los. 9 van de 10 keer was hij onschuldig: hij kreeg van alles de schuld. Als er een deur kapot geschopt was boven, dan kreeg hij de klappen. Terwijl zijn zusje of broer de boosdoener was. Maar ze geloofden hem nooit, wel zijn broer en zusje.

Eigenlijk zijn zijn ouders daar pas recentelijk achter gekomen. Na gesprekken met zijn zusje en zijn broer. Zijn vader belde toen op en was helemaal in tranen, omdat hij toegaf dat hij mijn man vaak sloeg uit pure frustratie. Om woede af te reageren. Mijn man voldeed niet aan de verwachtingen van zijn ouders. Zijn moeder hield niet van hem als kind (dat hebben we hier zwart op wit in een brief staan) en tja, hij kreeg dus overal de schuld van.

Mijn man zal zelf nooit toegeven dat hij er schade aan heeft overgehouden. Ik zie die emotionele schade wel degelijk. En het breekt mijn hart.

[Smurffie]

Ik vind het zo erg...

Kom even op zeg en probeer wat minder sentimenteel te doen. Mijn zusje was een jaar of 8/9. Ga me niet vertellen dat je dan niet weet hoe je gebedje hoort.

Ik wist wel degelijk hoe het hoorde. Maar omdat ze alsmaar bozer werd, wist ik dus niet meer hoe het was, puur uit angst. Ik heb het ma wel degelijk kwalijk genomen en doe dat nog steeds. Of ik van al die klappen emotionele schade heb over gehouden? Ja, ik heb nou niet bepaald een hechte band met ma. Ik kan het prima met d'r vinden en daar houdt het mee op.

Ik zie nog die vuurspuwende ogen en opgeheven hand voor, klaar om te meppen. Ik praat niet zoveel, misschien is dat de reden dat ik er nog nooit iets over gezegd heb. Bij deze.

Toen ik ouder werd ging het over. Toen werden het (zinloze) discussies. De laatste was denk ik 2 jaar geleden over het feit dat ik een weekend naar mn broer en schoonzus zou gaan. Dat mocht niet, want ik 'zou dan heel de zondag internetten en televisie kijken'. Toen heb ik geschreeuwd dat ik nooit, maar dan ook nooit meer een discussie wenste, over wat dan ook. Sindsdien is dat ook nooit meer gebeurd.

Nou, dan heb je het aardig voor elkaar, of niet? Kinderen horen met hun ouders over alles te kunnen praten. En dat kan prima zonder gezagsverlies.

[jamillah]

Dan ben ik er anders uit gekomen dan jij, want ik heb een super band met ma. Ze is nu een weekje op wintersport en ik mis r echt. Maar misschien komt het wel omdat ik getrouwd ben, kinderen heb enzo.

Ik denk dat ik veeeeel meer op mn sodemieter heb gehad dan jij en heb er totaal geen last van. Ik erken dat ik een vreselijk moeilijke puber was en gewoon die draaien om mn oren verdiend had.

Maar goed, ook zuschen met hetzelfde bloed kunnen zeer verschillend zijn, zie je

[Smurffie]

Inderdaad. Ik zou ook nooit 2 straten verderop gaan wonen Ik heb er dan ook totaal geen moeite mee om straks een uur rijden verder te gaan wonen.

En ik was inderdaad een stukje makkelijker dan jij.

Hoe dan ook. Wat betreft straffen zal ik mijn kinderen dus nooit zo opvoeden als ma ons heeft opgevoed. Ik neem liever een voorbeeld aan m'n (aanstaande) schoonouders. Hun kinderen kunnen werkelijk alles kwijt aan ze. Zelfs ik praat daar drie keer zoveel als thuis. Die drempel is daar gewoon veel minder hoog, of is er eigenlijk helemaal niet.
Respect voor m'n schoonouders.

[T. Lindeman]

Ik wist wel degelijk hoe het hoorde. Maar omdat ze alsmaar bozer werd, wist ik dus niet meer hoe het was, puur uit angst. Ik heb het ma wel degelijk kwalijk genomen en doe dat nog steeds. Of ik van al die klappen emotionele schade heb over gehouden? Ja, ik heb nou niet bepaald een hechte band met ma. Ik kan het prima met d'r vinden en daar houdt het mee op.

Ik zie nog die vuurspuwende ogen en opgeheven hand voor, klaar om te meppen. Ik praat niet zoveel, misschien is dat de reden dat ik er nog nooit iets over gezegd heb. Bij deze.

Toen ik ouder werd ging het over. Toen werden het (zinloze) discussies. De laatste was denk ik 2 jaar geleden over het feit dat ik een weekend naar mn broer en schoonzus zou gaan. Dat mocht niet, want ik 'zou dan heel de zondag internetten en televisie kijken'. Toen heb ik geschreeuwd dat ik nooit, maar dan ook nooit meer een discussie wenste, over wat dan ook. Sindsdien is dat ook nooit meer gebeurd.

Nou, dan heb je het aardig voor elkaar, of niet? Kinderen horen met hun ouders over alles te kunnen praten. En dat kan prima zonder gezagsverlies.

Dit is wel heel herkenbaar. Ik ben vroeger ook best vaak geslagen door mijn moeder. Dat heeft er best diep ingehakt. Ik heb ook nooit echt een hele goede band gehad met mijn ma, meer met mijn vader. Hoewel ik daar ook wel eens over de knie ben gegaan. Toch was dat anders.

Ik zag en zie slaan altijd als een teken van zwakte. Mensen die geweld gebruiken veracht ik. Ik denk dat als kind die houding invloed heeft gehad op de huidige band met mij ouders.

[jamillah]

Mijn schoonouders zijn ook van de vrije opvoeding en ik kan mezelf helemaal niet kwijt daar..

Ik vind het eng dat alles bespreekbaar is. Ze lopen nu met zn 3en over pa en ma heen. Als ik zie wat er soms uitgegooid word.... Totaal geen respect. Ook weinig naar anderen. Want ze mogen immers alles maken? M is soort helemaal ontspoord, S. het lievelingetje mag werkelijk àlles. Geluk dat ze een heel lief en rustig karakter heeft van zichzelf.

En alles om de lieve vrede, nee, leer ze liever waar de grenzen zijn..

Ik heb WP een heropvoeding moeten geven

[Smurffie]

Inderdaad. Het is niet zo dat ik een hekel aan ze heb. Maar een hechte band? verre van dat. Zij waren groot, jij was klein. Op de 1 of andere manier voelde ik me niet echt serieus genomen. Dat soort dingen zorgen ervoor dat je minder snel of helemaal geen dingen meer vertelt waar je mee zit, of die je bezig houden.

Het lijkt me als opvoeder heel moeilijk om een goede balans te vinden tussen vertrouwen geven en toch gezag te handhaven. Soms denken ouders een veilig nest te creëren door hun kinderen zoveel mogelijk hun zin te geven. Dan denken ze inderdaad een goede basis te hebben, maar de kinderen lopen finaal over hen heen.

Kort gezegd: ik wil het opvoeden van kinderen niet onderschatten..

Edit: ik reageerde op Lindeman