2 geloven op 1 kussen

[Mariamagdalena]

Nee hoor.
Maar ik zou het wel een probleem vinden als ze niet meer bidden of zo, helemaal het contact kwijtraakten.............. het gaat erom waar je jezelf goed voelt en ook niet of je perse elke zondag gaat...........

[Stacie]

Kdenk dat 2 geloven wel kan, maar je moet dan op dat punt gewoon heel respectvol met elkaar omgaat. Als je het respect op kan brengen voor elkaars religie/mening denk k dat t geen probleem hoeft t zijn.

en ook btje @kurtyo

ik denk dat t niets met respect te maken heeft. als ik al merk hoe moeilijk het is om met niet christen vrienden te praten over simpele dingen alleen al... je zit gewoon neit op 1 lijn, hoe wil je je leven dan delen met een niet-christen als partner?

stel dat ze respecteerd dat je naar de kerk gaat, maar zelf niet gelooft, ik zou er niet aan moeten denken.
naar mijn idee zouden de gesprekken vastlopen, omdat je gewoon jouw belangrijkste deel (geestelijk leven) niet kan delen.

[Marnix]

Nee hoor.
Maar ik zou het wel een probleem vinden als ze niet meer bidden of zo, helemaal het contact kwijtraakten.............. het gaat erom waar je jezelf goed voelt en ook niet of je perse elke zondag gaat...........

Precies... hoewel dat risico denk ik bij een huwelijk van 2 mensen uit dezelfde kerk net zo groot is.

[Lalage]

Ja dat denk ik ook Marnix. Misschien juist omdat je dan dezelfde achtergrond hebt, dan praat je misschien minder snel over geloof. (Ik filosofeer maar wat.)

[Marnix]

Ik denk dat je met je filosofie nog best een punt hebt... verschillen over details kunnen je juist heel scherp houden... omdat je er dan over praat.... als je toch precies hetzelfde gelooft, oko wat details betreft, kan het heel makkelijk zijn dat je het helemaal niet meer over geloof hebt.

[joepie]

Ik denk dat je met je filosofie nog best een punt hebt... verschillen over details kunnen je juist heel scherp houden... omdat je er dan over praat.... als je toch precies hetzelfde gelooft, oko wat details betreft, kan het heel makkelijk zijn dat je het helemaal niet meer over geloof hebt.

Vind ik grote onzin! Juist omdat je één bent in het geloof praat je erover. Het is je "leven" dus daar praat je over. Je bid samen, leest samen uit de Bijbel, gaat samen naar de kerk waar je over praat, je beleefd samen de goede en kwade dagen, die je samen in het daglicht van Gods almacht ziet, je gaat naar Bijbel studie waar je samen over praat.
En denk je dat je dus als je samen van dezelfde kerk lid bent het ook altijd samen eens bent over alles? Tuurlijk niet. Hoe vaak hier de Bijbel niet op tafel komt, en hoe vaak wij dingen even opzoeken....
Zou ik nooit hebben met een ongelovige.
Want dan zou IK praten over hoe God is, en de ander hoe die het juist niet zo ziet. Dus je praat wel met elkaar maar niet over je "leven" samen.
En je bid in je eentje. Gaat alleen naar de kerk, verwacht alleen alles van God, napraten over de preek moet je doen aan de hand van wat je onthouden hebt, en dus eerst vertellen. Bijbel studie ga je alleen heen.
Eigenlijk doe je aan evangelisatie bij je eigen man/vriend enz.
Met daarbij toch wel de intentie dat die ander ook "bekeerd" wordt, want dat zou wel fijner zijn. Dat die ander God in hetzelfde daglicht gaat zien als dat jij doet.

[essieee]

wat ik nog ff kwijt wil, is dat ik het onzettend bewonder als mensen aan zo'n relatie een eind KUNNEN maken. Ik kan het niet, nu niet tenminste, vooral omdat ik het niet WIL denk ik. Ik wil er gewoon niet aan, ik hou van hem

O Oh wat herken ik dit!!!De omgeving weet het zo goed, het schijnt en kwestie te zijn van 'gewoon ff uitmaken'!Ik heb het dus ook geprobeerd maar mij lukt het ook niet helemaal. Je moet zo vechten tegen iets wat je zo graag wil oftewel er is gewoon echte liefde!
Daarom, heel hard bidden en ik wens je (net als ik) wijsheid toe!

[Marnix]

Ik wil wel meebidden.

Joepie, ik heb het zelf zo niet in een relatie ervaren... maar wel in het dagelijks leven. In de kerk kwam ik in een sleur, omdat je altijd hetzelfde hoorde... ik slikte dus gewoon wat me met de paplepel werd ingegoten. Juist door andere vormen werd de inhoud me opnieuw duidelijk, en door praten met anderen die tegen bepaalde dingen toch heel anders aankeken heb ik zelf ontzettend veel geleerd, en het houdt me nog steeds scherp, omdat ik niet alleen met mijn mond naar de paplepel hoef te gaan, maar zelf met de lepel in het papbordje gaan scheppen (dwz, kijken wat de bijbel zegt)....

Begrijp me niet verkeerd, ik wil niet zeggen dat het dus beter is dat je vriend/vriendin uit een andere kerk komt.... maar het gebeurt gewoon, en ik wil duidelijk maken dat het dan ook positieve kanten heeft. (Want Joepie, mijn reactie was een reactie op Lalage's filosofie over relaties waarbij het 2 christenen uit verschillende kerken betreft... ik weet niet hoe je er dan tegenaan kijkt?

[joepie]

Ik wil wel meebidden.

Begrijp me niet verkeerd, ik wil niet zeggen dat het dus beter is dat je vriend/vriendin uit een andere kerk komt.... maar het gebeurt gewoon, en ik wil duidelijk maken dat het dan ook positieve kanten heeft. (Want Joepie, mijn reactie was een reactie op Lalage's filosofie over relaties waarbij het 2 christenen uit verschillende kerken betreft... ik weet niet hoe je er dan tegenaan kijkt?

Dat je alles slikte wat er met de paplepel ingegoten werd, zegt misschien iets over jou situatie. Dus dat jij het eigenlijk ook wel best vond zoals het ging. En misschien ook wel altijd op "eigen" scholen gezeten. Dus iedereen was gelijk gestemd. De neuzen stonden toch wel dezelfde kant op, waarom zou je zelf nadenken...(ik zeg dus, misschien) Dat is ook één van de redenen waarom ik pertinent tegen "eigen" scholen ben. Laat ze maar vroeg leren om te vertellen waarom ze iets geloven zoals ze het geloven. Laat ze maar vroeg al de discussie over het geloof aan moeten gaan. Vind ik juist heel goed.

Nu je tweede punt. Ik denk dat je ook wat betrefd twwe kerk, toch wel zo een beejte dezelfde leer zult moeten hebben. Ik heb dat uit ervaring gezien hoe fout dat kan gaan. ALs er bij de één geleerd wordt dat je maar moet afwachten of je een kind van God bent, en voor de ander is dat een zekerheid. Dan kun je ook daarin al zoveel verschillen dat je niet samen één bent in het geloof. Dus wat ik bedoel: ja , ik denk dat je ook van dezelfde kerkrichting zult moeten zijn.

Daarbij betwist ik dat het "gewoon" gebeurd. Je wordt verliefd, maar dat gaat ook wel weer over. In de tijd dat je verliefd bent kun je voor jezelf wel op een rijtje krijgen of je die verliefdheid ook wel wil. Of je ook echt wel een relatie met die persoon wil. Dus in dit geval of God wel met deze lefde in zou stemmen. Voordat het liefde is gaat er echt nog wel een poos overheen. Dus je bepaald ZELF of je met die persoon wel iets wilt en die verliefdheid wil laten uitgroeien tot iets anders.
Ik vind dat namelijk altijd een beetje vreemd, alsof je als je verliefd bent dus ineens geen "eigen" wil meer hebt. En je gevoelens met jou verstand op de loop gaan. Zo gaan er ook vele mensen vreemd, omdat ze nu eenmaal verliefd op een ander werden. Vind ik dus de allergrootste onzin die er is. Je bent niet ineens hersenloos als je verliefd wordt.

[Lalage]

Dat is ook één van de redenen waarom ik pertinent tegen "eigen" scholen ben.

Ben je ook tegen christelijke scholen? Ik heb op de openbare middelbare school een veel betere tijd gehad dan op de christelijke basisschool, omdat er respect was voor wat ik geloofde. Maar ik weet niet of dat voor elk kind zo werkt. Misschien is het ook wel goed om (vooral op de basisschool) veel bijbelverhalen te horen en zo een stevige basis te kweken. Al kwam daar niet veel van bij mij; ik werd juist gepest omdat ik het niet erg vond om met mijn ouders mee naar de kerk te moeten (dat zal vast niet de enige reden geweest zijn hoor).

Dus wat ik bedoel: ja , ik denk dat je ook van dezelfde kerkrichting zult moeten zijn.

Dan bedoel je dus waar je zelf heen wilt, niet waar je ouders vandaan komen, neem ik aan.

Daarbij betwist ik dat het "gewoon" gebeurd... Vind ik dus de allergrootste onzin die er is. Je bent niet ineens hersenloos als je verliefd wordt.

Je wordt inderdaad zomaar verliefd en dat kan heel erg diep gaan. Toch ben ik het het met je eens dat je er dan voor kunt kiezen die relatie niet aan te gaan. Ik weet wel dat het heeeeeeeeeel moeilijk is en dat je Gods hulp heel hard nodig hebt om Zijn weg te kiezen (als die dus de andere kant op wijst dan je gevoel wil). Je moet gewoon kijken of je er samen uit kunt komen. Als je perse in je eigen kerk wilt blijven, moet je dus iemand uit die kerk zoeken. Als je wat flexibeler bent, hoeft dat niet perse. Als je naar een andere kerk dan je ouders wilt gaan, is het juist handig om iemand uit een andere kerk tegen te komen, die ongeveer hetzelfde gelooft. Ik zou echt niet verkering moeten krijgen met iemand uit de kerk van mijn ouders die alles in de bijbel symbolisch gaat opvatten enzo. Daarom ben ik blij met mijn vrijgemaakte vriend, die lekker bijbelvast is.

[joepie]

Sorry, maar zoals jullie quoten kan ik niet, dus ik probeer maar zo te antwoorden.

Ja, ik bedoel dan, dat algemeen Christelijke scholen. Het heofd van mij niet perse vrijgemaakt te zijn. Laten de kinderen hun blik maar verwijden, en verder kijken dan hun "eigen" straatje.

En inderdaad bedoel ik de richting die jij zelf denkt te gaan.
Als dat anders is dan je ouders, dan is dat zo. Als je eenmaal volwassen bent ga ik ervan uit dat je je eigen keuzes gaat maken. En die zullen echt niet altijd dezelfde zijn als je ouders deden. Maar dat hoefd ook niet, als je de keuze die je maakt maar bewust doet. En ook weet waarom je die keus zo maakt.
Kan me nog goed mijn jongste broer herinneren in zijn situatie.
Voelde zich in het geheel niet thuis bij ons in de kerk. Had hele goede vrienden in de Hervormde kerk en kreeg daar vandaan een vriendin. Deed op aandringen van mijn moeder belijdenis in onze kerk. Om maar van het gezeur af te zijn. Maar vervolgens ging hij vier weken later over naar de hervormde kerk. Kijk dat vind ik dan fout. Hij had dus eerder al over moeten gaan. En dan niet om een meisje maar omdat het je overtuiging is dat de manier waarop ze daar inhoud geven aan het kind zijn van God beter is dan die jij geleerd heb in de kerk waar je was. Of in ieder geval dat je denkt dat het beter jouw geloofsleven met God benaderd. En ik moet zeggen dat hij in de kerk waar hij nu is, zich dichter bij God ging voelen dan hij deed in onze kerk. Daar werd hij een oprecht kind van God. En gelukkig ging mijn Moeder inzien dat hij in de Hervormde kerk nog steeds een kind van God was.

Ik heb ook niet gezegd dat het makkelijk is om tegen je verliefdheid in te gaan. Maar het gaat wel weer over. Hoe moeilijk het soms kan zijn, en hoe erg je denkt dat het voor je is. Als je echt kiest voor de weg die God wil zul je merken dat er alleen maar zegen op rust. Dus dat je beter uit bent. Kijk maar naar de jongen die je nu gekregen hebt van God!
Het was de vorige ellende dus dubbel en dwars waard.

[Lalage]

ok, conclusie: je moet samen een kerk kunnen vinden waar je allebei heen wilt. En dat kan in veel gevallen ook als je uit verschillende kerken komt.

Ik ken een stel waarvan de ene vrijgemaakt is en de ander evangelisch. Toch hebben ze verkering en daar hebben ze echt wel over nagedacht. Ze weten nog niet hoe ze het gaan oplossen (hebben ook nog niet zolang verkering), maar ik denk dat dat wel gaat lukken. Zij kunnen 1 zijn in geloof en daar gaat het om.

[joepie]

Maar dan denk ik toch dat je beide zoiets moet hebben van: deze kerk is goed maar een ander zou mij ook best wezen.
Mijn dochter kreeg verkering met een jongen die van de CGK was. En dan de zware kant. Voor ze verkering kregen heeft zij gezegd dat ze niet wilde. Gewoon omdat ze niet naar een andere kerk wilde gaan dan waar ze nu was. Ze had voor de vrijgemaakte kerk een bewuste keuze gemaakt en was dus niet op zoek naar een andere.
Die jongen was dat wel. Tenminste dat zei hij tegen haar. Dus die wilde wel naar een andere kerk dan zijn eigen omdat hij zich daar niet thuis voelde. Uiteindelijk hebben ze wel verkering gekregen. Mijn dochter heeft daarbij telkens tegen hem gezegd, dat als hij het echt door wilde zetten, dat ze dan nooit met hem mee ging naar de kerk. Omdat zij niet naar een andere kerk op zoek was, en zeker niet naar een kerk die zo weinig aansloot bij het geloof van haar.
Daar had hij geen enkele moeite mee. Hij wilde juist naar haar kerk. Zei hij.
Toen ze dan uiteindelijk de eerste keer zondags bij hem thuis zouden zijn, werd er op zaterdag avond nog even gezegd, vlak voor hij naar huis ging, dat ze er wel om moest denken dat ze de volgende dag een rok aan moest en of ze ook een hoedje had om op te doen als ze naar de kerk gingen. Kijk, zo krijg je dus problemen.
Dat ze daar niet heen ging heeft dus ook altijd tussen hen in gestaan.
En tussen haar en zijn ouders. Uiteindelijk is het ook uit gegaan.

[Lalage]

Als ik bij Borkdudes ouders ben, dan ga ik gewoon met hun mee naar de kerk (alleen als het avondmaal is weiger ik dat, maar we proberen te vermijden dat dat nodig is). Ik zou niet lid willen worden van die kerk, maar ik wil me best aanpassen. Ik hou dan ook rekening met de kledingsmaak van zijn moeder, trek dus geen lompe schoenen aan naar de kerk. Dat vind ik echt geen probleem.

Het wordt natuurlijk anders als je schoonouders in spe het maar nix vinden dat je van een andere kerk bent. Toch denk ik dat je ook dat kunt overleven. Mijn moeder kwam thuis met een katholieke jongen, nou je snapt wel dat ze dat nix vonden in het rokjes-Katwijkse gezin waar ze vandaan kwam. Maar ze hebben haar vrij gelaten haar eigen keus te maken.

Jij zegt dat het uitging tussen je dochter en die jongen van de andere kerk. Ik denk dat dat niet alleen door die kerken kwam. Als die jongen vrijgemaakt wilde worden, was er toch geen probleem? En dat je je dan aanpast als je toevallig een weekendje bij die ouders bent, tja, een beetje flexibiliteit lijkt me dan wel op z'n plaats.

[joepie]

Als ik bij Borkdudes ouders ben, dan ga ik gewoon met hun mee naar de kerk (alleen als het avondmaal is weiger ik dat, maar we proberen te vermijden dat dat nodig is). Ik zou niet lid willen worden van die kerk, maar ik wil me best aanpassen. Ik hou dan ook rekening met de kledingsmaak van zijn moeder, trek dus geen lompe schoenen aan naar de kerk. Dat vind ik echt geen probleem.

Het wordt natuurlijk anders als je schoonouders in spe het maar nix vinden dat je van een andere kerk bent. Toch denk ik dat je ook dat kunt overleven. Mijn moeder kwam thuis met een katholieke jongen, nou je snapt wel dat ze dat nix vonden in het rokjes-Katwijkse gezin waar ze vandaan kwam. Maar ze hebben haar vrij gelaten haar eigen keus te maken.

Jij zegt dat het uitging tussen je dochter en die jongen van de andere kerk. Ik denk dat dat niet alleen door die kerken kwam. Als die jongen vrijgemaakt wilde worden, was er toch geen probleem? En dat je je dan aanpast als je toevallig een weekendje bij die ouders bent, tja, een beetje flexibiliteit lijkt me dan wel op z'n plaats.

Ze waren niet eens een keertje daar maar om het weekend.
En waarom zou je naar een kerk gaan waar je een leer hoort waar je het niet mee eens bent? Dus waarom je eigen kerkdiensten dan verzuimen?
Als je naar kerk moet waar je niet gevoed en steen koud thuis komt.
(de woorden van die jongen)
Zij was daar heel duidelijk in voor ze ook maar verkering kregen.
Ze heeft het ook heel lang afgehouden.
Maar hij wilde heel graag naar een andere kerk dan zijn eigen.
En ook zondags als ze daar waren wilde hij niet meer zijn eigen kerk maar naar een vrijgemaakte. Alleen durfde hij dat niet tegen zijn ouders te zeggen. Dus moesten ze toch maar met zijn ouders mee.
Wat zij nooit gedaan heeft.
En waar ik het ook volledig mee eens was.