Speedy schreef:Wat wil je dan janpep? Wederzijdsrespect of je gelijk? ........ als ik zie hoe de discussie hier zo velen malen is gelopen dan heb ik daar geen fiducie in.
Tja, het blijkt moeilijk.
Toch heb ik een idee dat het medium 'forum' daar ook een stukje in bijdraagt. Ik denk dat menigeen iets makkelijker typt tegenover een onbekende nickname, dan dat dat ook in werkelijk contact uitgesproken zou worden. Daarbij komt dat de één iets beter zijn/haar mening of gedachten onder woorden weet te brengen dan de ander. Daartegenover is ook niet iedereen even goed in staat om tussen de regels door te lezen. Ook zit niet ieder die hier mee leest of schrijft in een zelfde "fase" van het bestuderen van al deze zaken. Pak dan ook nog de emotionele lading die het heeft en de gevolgen zie je hier steeds opnieuw.
Volgens mij heeft het nog zin zolang je argumenten kan overbrengen. Dan kan je het best flink met elkaar oneens zijn en kan je stevig je standpunt innemen, maar dat hoeft niet zonder respect te zijn.
Ik lees een enkeling die ook de standpunt uitwisseling teveel vind. Dan moet je je misschien afvragen wat je in een discussie forum dogmatiek en kerkleer doet.
Je kunt evengoed van elkaar leren. Al zijn het maar de argumenten waar je het niet mee eens bent. Zo heb ik lang geleden in Lifenet discussies meer begrip gekregen voor mensen die hun kinderen niet lieten inenten, ook al was en ben ik het daar nog niet mee eens. Dan heeft het toch zijn waarde.
Als het echter een kamp tegen kamp gevecht wordt om het gelijk, een steekspel, dan heeft het geen enkele zin. Dan is de één van Paulus, de ander van Apollos, of Arminius of Gomarus enzovoort. Dat leidt alleen tot verdere verwijdering en koude harten. Er zit dan een kloof tussen, die niet te overschreeuwen is en je loopt het gevaar dat het blijft hangen in A tegen B. JA tegen NEE, Welles tegen Nietes. De rest dringt niet door. Ieder staat aan een kant. Ik heb me juist ook wat teruggetrokken omdat ik voel dat het nergens toe leidt.
Maar ook mondeling valt het niet altijd mee. Ik heb in het verleden meerdere gesprekken gehad, die onbevredigend waren omdat het uit leek te lopen op het gelijk behalen. De kloof bleek dan toch niet te overbruggen.
Het schrijven van mijn boek kwam mede voort uit een zoektocht, naar het punt waar de wegen uiteen gegaan zijn. Als je het even hebt over kinderdoop of geloofsdoop, dan kan het niet beide juist zijn. Als je er goed over nadenkt is het toch het één of het ander. Dat geeft misschien ook het extra emotionele gewicht. Je wilt het immers ook niet bij het verkeerde eind hebben. Dat is haast beangstigend. Althans dat was het indertijd voor mij en dat krijg ik intussen van vele kanten beaamd.
Vóór het punt waar de kloof ontstond was men het nog met elkaar eens. Wie heeft daar een verkeerde afslag genomen. Mogelijk op een punt waar het allemaal veel minder gevoelig ligt. Eenmaal de ene of de andere weg ingeslagen is de verdere verwijdering van standpunten daar een gevolg van, omdat men op die weg door is gaan redeneren.
Ik meen de oorzaak gevonden te hebben in de vervangingsleer en zie dat als oorzaak van bepaalde denkwijze. (verbondsleer, wet, uitverkiezing, doop), die hierop aansluiten.
Vervolgens is mijn redenatie dat wanneer de vervangingsleer onjuist blijkt (en dat is tamelijk makkelijk vanuit de Bijbel te onderbouwen), feitelijk de grond onder tal van zaken weg is.
We zouden de discussies dus niet bij de gevolgen of conclusies moeten beginnen, maar bij de zaken die daaraan ten grondslag liggen en eraan vooraf gaan.
Nu kan je het daar natuurlijk wel of niet mee eens zijn, maar ik wilde jou niet vertellen hoe het
zit. Ik wilde je vertellen hoe ik erover
denk. Misschien zit in dat laatste wel het grote verschil.
Wanneer we in het welles nietes gaan hangen, kunnen we maar al te makkelijk uit het oog verliezen dat we noch van Paulus, noch van Apollos zijn.
Als we alle gelijk hebben, maar de liefde niet, dan komen we er ook maar karig vanaf.
Dat lijkt de inzet van vrijdagavond te zijn. Nogmaals: Ik ben benieuwd.
Wanneer hier mensen schrijven die de Bijbel erkennen als het Woord van God en Jezus Christus, Zijn Zoon, als de enige Weg ten leven, dan kunnen we dat misschien allereerst voor ogen houden.
En dan toch telkens weer proberen om over de andere zaken, ook al zijn ze belangrijk, elkaar een beetje heel te houden.