Antidepressiva

[ajl]

Ik heb enige tijd nagedacht voordat ik deze vraag wilde/durfde te stellen.Ik wil ook zeker geen mensen afkraken die een bepaalde keuze maken,dat is namelijk hun goed recht, maar ik heb er zelf moeite met de keuze voor het kiezen van kinderen als je weet dat je dat niet aankunt.Misschien klinkt dat heel hard en dat is zeker niet mijn bedoeling.

Ik heb zelf meerdere malen in mijn omgeving meegemaakt dat mensen die te kampen hadden met depressies ook een kind kregen. Het resultaat was in meerdere gevallen dat de depressie als een boemerang terugkwam. De zorgvraag werd dan voor de moeder heel hoog en zij waren na de bevalling vaak nauwelijks of niet in staat hun kind te verzorgen. Dat is nog tot daar aan toe, maar dan vraag ik mij af hoe het dan verder gaat. Kies je dan voor meerdere kinderen?Of misschien bewust maar voor 1? Is de depressie erfelijk?

Zoals al aangegeven is het niet mn bedoeling om mensen aan te vallen.ik merk dat het toch lastig op schrift is te zetten wat ik bedoel en ik hoop niet dat mensen zich aangevallen voelen. Ik vraag het mij gewoon al enige tijd af

[Jo'tje]

Ajl, die vraag kwam ook al meerdere malen bij mij op. Heb hem inderdaad ook niet gesteld omdat ik bang was mensen te kwetsen, maar was dus niet de enige.
Ik begrijp dat het erg lastige situaties zijn. Ook dat mensen graag kinderen willen. Maar aan de andere kant komt wel die vraag: in hoeverre ben je verantwoordelijk en is het verstandig in zo'n situatie?
Nouja, ik stop maar voor ik dingen ga herhalen.
NdW: ook jij heel veel sterkte, want zo'n beslissing kan ook heel wat met zich meebrengen!

[happy mom]

Hoi ajl,

Ik heb een hoop dingen weggestopt uit het verleden, zoals eenzaamheid, heimwee etc deze dingen kwamen door de razende hormoonhuishouding boven toen ik 4 maanden zwanger was.
Voor die tijd had ik soms wel wat huilbuien maar na zo een huilbui voelde ik me weer goed en kon er weer weken tegenaan m.b.t. relatie, werk, huishouding, vrienden, familie etc.
De huilbui kwam eigenlijk altijd op de avond voor ik ongesteld moest worden (ook door de hormoonhuishouding achteraf)
Op zich was ik niet depressief in mijn zwangerschap, maar moest wel het een en ander verwerken.
De klap kwam eigenlijk nadat ik gestopt was met de borstvoeding, toen mijn kindje vier maanden oud was.
Toen werd ik depressief, volgens de huisarts en mijn psychologe is dit echt postnatale depressie (geweest).
Hier kan je niets tegen doen en overkomt veel vrouwen na een zwangerschap en bevalling, door een gierende wiebelende hormoonhuishouding.
Ik heb hier de pil voor gekregen om mn hormonen te stabiliseren, en ad om depr gevoelens weg te nemen.
Inmiddels gaat het wel zo goed dat ik nu ben gehalveerd met de ad en hoop over 3 maanden helemaal af te bouwen. (als de 3 maanden ook zo goed gaan)
We kiezen er nu wel heel bewust voor om nog even te wachten met een tweede, eerst willen we dat ik helemaal clean ben van de ad, aangezien dit tot evt hartcomplicaties kan leiden in een zwangerschap, ook willen we graag ik dat ik weer helemaal in het ritme zit voor we een 2e krijgen.
De kans op een postnatale depressie is bij een 2e groter, maar ik kan dan wel gelijk beginnen na de bevalling met de pil om mn hormonen te stabiliseren wat de kans weer verkleint.
Het houd mij heel soms wel tegen voor een 2e maar aan de andere kant willen we nog wel heel graag meer kinderen.
Dus dat is een afweging.

het is een heel verhaal geworden, sorry daarvoor, maar jah, moest het effe uitleggen.
Ons lijkt het in ieder geval wel iets, dat als onze kerel 2 jaar is, om er weer voor te gaan.

gr happy mom

[ajl]

Bedankt voor je openhartige verhaal happy mom! Toch lijkt het mij wel een hele lastige keuze. Je weet immers wat je mogelijk te wachten staat. Het is inderdaad zo dat een zwangerschap en bevalling emotioneel heel wat met je doen en jij wist van te voren niet dat je daar vatbaar voor was. Mijn vraag bedoel ik vooral voor degene die al ad gebruikten en daarmee stopten om zwanger te worden en/of de keuze maakten om geen kinderen te krijgen. Waar ligt je eigen verantwoordelijkheid in deze? Kan je het tov je kinderen maken om jaren depressief te zijn.

Het zijn hele kritische vragen en misschien moet ik deze helemaal niet stellen, maar stel je zelf eens deze vragen als gaat om een grote kans om een kind te krijgen een lichamelijke afwijking als je zwanger zou raken, denk hierbij een taaislijnmziekte ( mensen worden nog steeds niet oud met deze ziekte) of het risico om aan je kinderen een erfelijke variant van borstkanker mee te geven ( waarbij 100% zeker is dat ze het krijgen als ze het gen hebben). Dan zijn deze vragen ook relevant. Kies je bewust voor kinderen als je van te voren weet welke risico's jijzelf en je kind lopen?

[Daphne]

@ajl: ik vroeg mij dit ook al een tijdje af, maar durfde de vraag ook niet te stellen.

[NdW]

Het kan zijn dat je je kinderwens boven je gezondheid zet. Ik wil(de) zelf heel graag kinderen, mijn man was het die vooral zei: kunnen we het wel aan en kunnen we het de kinderen aandoen. Ik weet dat het heel belangrijk is dat als je kinderen krijgt, je beter goed in je vel kunt zitten, om ze op te voeden en van ze te genieten. De kinderen krijgen er zeker wat van mee, als je zelf niet lekker in je vel zit.
Gelukkig zie ik nu zelf ook in dat het heel belangrijk is dat je beiden psychisch 'gezond' bent. Nu zou ik er niet voor willen gaan, zonder dat ik zeker weet dat ik weer gezond ben en een evt. moeilijke zwangerschap/baby aankan. Hoewel mijn kinderwens echt wel heel diep zit en het idd weleens moeilijk is om familie/bekenden om je heen zwanger te zien. We hebben geduld... ik hoop me nog eens in het zwangertopic te kunnen melden.

[Daphne]

Moeilijk, NdW! Sterkte!

[petra85]

Ik was voor dat ik zwanger werdt stabiel, en ook zonder medicijnen. Dat het nu in alle hevigheid terug komt was/is niet te voorspellen.

[ajl]

Moeilijk, NdW! Sterkte!

@ Petra Je schrijft dat je stabiel was voor de zwangerschap.Uit het topic komt ook naar voren dat je een aantal jaar te kampen hebt gehad met een depressie. Heeft dat jullie keuze om voor kinderen te kiezen beïnvloedt? Hoe kijk je daar zelf tegenaan? Hoe zie je de toekomst?

Je schrijft dat de depressie mogelijk niet te voorspellen was. Zegt de huisarts dat? Vinden er überhaupt gesprekken plaats met artsen alsje wilt stoppen met de pil? Misschien stel ik wel te kritische vragen en dat mag je rustig zeggen, maar ik vind het gewoon een heel moeilijk onderwerp, ook mede beïnvloedt doot hetgeen ik in mijn omgeving heb gezien. Ik moet zeggen dat ik het bij vrienden die eveneens gestopt waren met ad wel peentjes gezweet heb, toen zij vertelden dat ze kinderen kregen. Achteraf gezien is mijn angst bij hun ook werkelijkheid geworden.

[petra85]

ajl: Tis ook n moeilijk onderwerp. Ik heb jaren daarvoor een onderhoudsdosering geslikt zeg maar. Na het trouwen nog een tijdje de pil. Ik heb veel gesprekken gehad. Het kan ook heel goed versterkt worden door de hormonen nu.

[elvira (gast)]

inderdaad een heel moeilijk onderwerp, maar wel goed dat ajl het heeft voorgesteld en de anderen er zo openhartig op reageren! Ik ben inderdaad ook van mening dat mensen die al eerder last hadden van heftige psychische aandoeningen (depressies, eetstoornissen, etc) dit inderdaad al in het begin van de zwangerschap zouden moeten aankaarten zodat er dan evt. ook meteen adequate hulpverlening op poten gesteld kan worden.
Ervaring vertelt me dat het vaak goed is, iemand tijdens en na de zwangerschap ook psychisch te begeleiden. Ik weet alleen niet hoe de mogelijkheden in Nederland zijn om zoiets te begeleiden. Ben bang dat het in NL erg duur is...

Ndw: wat een moeilijke situatie! Kun je er ook met een psycholoog/hulpverlener over praten? Misschien kan hij/zij je over verdere mogelijkheden inlichten!

liefs, elvira

[NdW]

inderdaad een heel moeilijk onderwerp, maar wel goed dat ajl het heeft voorgesteld en de anderen er zo openhartig op reageren! Ik ben inderdaad ook van mening dat mensen die al eerder last hadden van heftige psychische aandoeningen (depressies, eetstoornissen, etc) dit inderdaad al in het begin van de zwangerschap zouden moeten aankaarten zodat er dan evt. ook meteen adequate hulpverlening op poten gesteld kan worden.
Ervaring vertelt me dat het vaak goed is, iemand tijdens en na de zwangerschap ook psychisch te begeleiden. Ik weet alleen niet hoe de mogelijkheden in Nederland zijn om zoiets te begeleiden. Ben bang dat het in NL erg duur is...

Ndw: wat een moeilijke situatie! Kun je er ook met een psycholoog/hulpverlener over praten? Misschien kan hij/zij je over verdere mogelijkheden inlichten!

liefs, elvira

Ik loop idd bij een psycholoog. Dit gaat vooral om het leren omgaan met mijn klachten, niet zozeer over een evt. zwangerschap. Het is nu gewoon niet verstandig. Ik heb trouwens geen depressie maar ik ben oververmoeid/belast (soort burn-out) met bijkomende angst en spanningsklachten. Dus wel iets anders denk ik... ik kan weer herstellen en zal goed op mn energie moeten letten. Maar met een depressie is het wel anders, denk ik. Heftiger in combinatie met de hormonen die een grote rol spelen tijdens en na de zwangerschap.
Bedankt voor het meeleven ... gelukkig zie ik het 'uitstellen' van een evt. zwangerschap niet zo zwaar in. Mijn gezondheid staat nu bovenaan.

[Daatje123]

sterkte iedereen die hier mee te maken heeft!

[happy mom]

hoi ajl,

je mag toch ook, als je grote kans heb op lichamelijke afwijkingen die je door kan geven aan je kinderen, dit alles in vertrouwen aangaan met God?
en dan bedoel ik natuurlijk niet zo een houding; het maakt allemaal niet uit, God zorgt wel....
Maar dat je dit serieus en met je eigen verantwoordelijkheid in samengaan met God, kinderen mag krijgen?
Bij ons komen hartafwijkingen en nier/oor problemen voor, wij gaan wel voor de kinderwens (als ik van ad en de pil af ben, en dan in de toekomst) maar dan wel in gebed en onder goede controle van echo's/ verloskundige om er wel vroeg bij te zijn zodat dit met operatie verholpen kan worden.
Dat er een risico aanzit beseffen wij maar al te goed.
Maar bij ons zoontje hebben wij tijdens de zwschap wel gebeden of hij gezond geboren mocht worden, en ik geloof wel dat God dit gebed echt verhoort heeft.

gr happy mom

[NdW]

Mooi, happy mom!
Ik denk dat dat idd de goede manier is...