Berichtdoor tante-tortel » 14 jun 2007 09:28
Zo zou het kunnen, maar als je voor je in bed gaat eerst samen knielt voor het bed en zo bid dan is daar niets vreemd aan.
Juist als je pas bid als je al in bed ligt kan dat vreemde situatie's geven.
Maar ik heb toestemming om het stukje wat ik wilde laten lezen neer te zetten, daarbij aantekenend dat het voor iedereen wel goed zou zijn om dit boekje eens helemaal te lezen.
Het boekje heet: Meer dan Liefde. Gods plan voor je huwelijk.
Is van: Dirk Lemmens en Jef de Vriese.
De hamvraag: mag masturbatie of mag het niet?
Omdat de Bijbel zich niet rechtstreeks uitspreekt over de vraag of masturbatie al dan niet toegelaten is, zullen wij dat ook niet doen. Al te vaak getuigt de vraag "Is het toegelaten om..." ook van een verkeerde instelling. Het gevaar bij deze vraagstelling is dat we op zoek gaan naar de grens van wat voor God nog kan, en daardoor de principes die God ons in Zijn Woord geeft, uit het oog verliezen. Het is een vraagstelling die op zoek is naar wetjes en regeltjes, terwijl Gods Woord veeleer een richtsnoer voor ons leven wil zijn.
Op een dag kwamen de Farizeeën naar Jezus met de vraag: "Is het toegestaan om zijn vrouw om allerlei redenen weg te zenden?"16 Het is opmerkelijk dat Jezus geen rechtstreeks antwoord geeft op deze vraag, maar wel teruggaat naar de principes die volgens de Schrift ten grondslag liggen aan het huwelijk: "Hebt gij niet gelezen, dat de Schepper hen van den beginne als man en vrouw heeft gemaakt? ... Daarom zal een man zijn vader en zijn moeder verlaten en zijn vrouw aanhangen en die twee zullen tot één vlees zijn. Zo zijn zij niet meer twee, maar één vlees. Hetgeen dan God samengevoegd heeft, scheidde de mens niet." (Matteüs 19:4-6).
De vraag:"Is het voor een christen toegestaan om te masturberen?", wordt het best op een gelijkwaardige manier benaderd. Een rechtstreeks antwoord is niet op zijn plaats, maar het is nodig om terug te gaan naar de principes over seksualiteit die God in Zijn Woord geeft: "Hou je er rekening mee dat de Schepper het huwelijk als kader gesteld heeft voor de seksualiteit, en dat de seksuele beleving er in de eerste plaats voor de ander is? Is masturbatie nuttig? Ben je, wanneer je masturbeert, zelf de baas over je lichaam en je gedachten? Weetje zeker dat je masturberen niets te maken heeft met het branden van begeerte? Kan je met een rein geweten masturberen?"
Als het mogelijk is om op al deze vragen eerlijk een positief antwoord te geven, en dus de betreffende principes in de Bijbel ernstig hun plaats in je leven te geven, dan is het voor jou, in jouw situatie, wellicht toegelaten om als christen te masturberen. Indien niet, dan is het zonde.
Sluit dit masturbatie niet gewoon uit?
Betekent dit alles uiteindelijk dan toch niet dat masturbatie altijd, onder elke omstandigheid, zondig is? Zou het dan niet veel eenvoudiger, en misschien zelfs eerlijker, zijn om dat ook gewoon zo te stellen?
Op het eerste zicht lijkt het inderdaad onmogelijk om op bovenstaande vragen een positief antwoord te geven, en tegelijk nog aan masturbatie te doen. Toch zou het te ver gaan om op een absolute manier te stellen: masturbatie is zonde. De enige reden hiervoor ligt in het eenvoudige feit dat de Bijbel niet ondubbelzinnig stelt dat masturbatie zonde is. Dat betekent dat ieder met een oprecht geweten de bijbelse principes aangaande seksualiteit moet toepassen op masturbatie. Wie dat ook werkelijk doet, en tegelijkertijd, misschien onder bepaalde omstandigheden, toch aan masturbatie kan doen, is vrij om dat te doen.
Wat zouden dan die omstandigheden wel kunnen zijn? Het gaat in elk geval niet om ongetrouwde mensen, omdat God de seksuele beleving beperkt heeft tot het huwelijk, en omdat Paulus voor hen die ongetrouwd zijn, en ook voor hen die hun huwelijkspartner door de dood verloren hebben, masturbatie niet als optie openlaat: zij moeten zich ofwel seksueel beheersen, ofwel trouwen.
Vervolgens komen de volgende vragen steeds weer. Wat met echtparen bij wie het door allerlei omstandigheden voor langere tijd onmogelijk is om seksuele gemeenschap te hebben? Zo kan het zijn dat een ongeluk, of een lichamelijke handicap, het voor een echtpaar plots onmogelijk maakt om zelfs ooit nog seksuele gemeenschap met elkaar te hebben. Het kan ook voorkomen dat omstandigheden die ze niet onder controle hebben (bijvoorbeeld een langdurig verblijf in het ziekenhuis), hun voor lange tijd van elkaar scheiden. Kan het niet zijn dat masturbatie onder dergelijke omstandigheden geoorloofd is? En is het met betrekking tot hen die geen partner vinden niet wreed om seksuele onthouding te eisen? En wat als je jaren een bevredigende seksuele relatie had, maar de partner is overleden?
Dat zijn eerlijke vragen die een nood uitdrukken. Hoewel aan de ene kant zou kunnen beargumenteerd worden dat, als de bijbelse principes in evenwicht gehouden worden, masturbatie in deze situaties geoorloofd kan zijn, blijft tegelijk de vraag of het, hoe dan ook, wel mogelijk is om deze principes serieus te nemen, en toch aan zelfbevrediging te doen. Is seksualiteit immers niet per definitie relationeel? En hoe kan dit relationele aspect van de seksualiteit bij masturbatie aan bod komen?
Het is mogelijk dat dit zaken zijn waar de één anders over denkt dan de ander. Dat moeten we, voor zover het niet duidelijk ingaat tegen de richtlijnen van Gods Woord, van elkaar accepteren: "Want waartoe zou mijn vrijheid beoordeeld worden door een anders geweten ? Indien ik onder dankzegging van iets gebruik maak, hoe kan men kwaad van mij spreken over iets, waarvoor ik dankzeg? Of gij dus eet of drinkt, of wat ook doet, doet het alles ter ere Gods." (1 Korintiërs 10:29-31)