elbert schreef:Nog even afgezien van een specifieke invulling van de tale Kanaans, zijn we het er hopelijk wel over eens dat in de praktijk van het christelijke leven (of je nou evangelisch bent of oud-gereformeerd) we een taalgebruik hanteren dat elementen bevat die wezensvreemd zijn aan het moderne levensgevoel?
Nu is dat in het ene kerkverband/gemeente meer aanwezig dan in een andere, maar dit is wel een christelijk gegeven. Daarom zou ik maar voorzichtig zijn om er spotliedjes op te maken, zeker ook omdat niet-christenen dit ook doen met christenen die niet van bevindelijk-gereformeerde signatuur zijn. Er zijn nl. ook spotliedjes/prenten gemaakt over hoe evangelischen spreken (nu is dat minder, maar ik kan me herinneren dat zo'n 20 jaar geleden de EO flink op de hak genomen werd). Het spreken in specifiek bevindelijke taal is dan wel niet een christelijke noodzakelijkheid, maar heeft wel bewezen in mensenlevens en in het gemeenteleven waardevol te zijn.
Is die waarde niet vooral traditionele gevoelswaarde? Het bekende voorbeeld van de demente bejaarde, die echter 1773 nog uit zijn hoofd kent zeg maar. Het is absoluut mooi, maar in hoeverre zit die waarde hem in de inhoud, en in hoeverre zit die waarde hem in de herkenbaarheid vanuit het verleden? Dat onderscheid moeten we wel maken. Bevindelijke taal is dan ook totaal niet noodzakelijk... Als je echter taal niet verandert gaan mensen inderdaad wel aan bepaalde taal hechten. Waar dat voor sommigen geldt voor de taal van 1773 geldt dat voor mij later allicht voor de psalmberijming van 1984/85.. tenzij er weer een nieuwere komt. En over 20 jaar ken ik een hoop verzen uit de NBV uit mijn hoofd. Dat het veel waarde heeft voor veel mensen kllopt, maar dat maakt de tale kanaans niet speciaal... het heeft gewoon veel waarde omdat men het in kerken nooit heeft willen veranderen... had men dat wel gedaan.... en daar zit tegelijk ook een gevaar in... namelijk het gevaar dat je aan vormen gaat hechten, aan taal vanwege de taal, in plaats van vanwege de inhoud. Als het goed is hoeft de taal niet wereldvreemd te zijn, maar is de inhoud dat soms.