vlila voor de armen en stof voor ieder reptiel

[Stefanus]

Traag (zeer traag) kwam het alles op gang. Een lome vermoeidheid trok een waas van leegte over de menigte. Jammerend en stotend bracht men de dag door. Het zwalken was een verdrietige bezigheid, en het eiste zijn tol. 2264 doden en 3978 gewonden. En van de 839 vermisten waren er maar 3 teruggevonden. Alledrie waren zij in een staat van passiviteit, hetwelk gelijkt op die van mensen die in coma liggen. Hun situatie deed vermoeden dat de resterende 836 vermisten een vreselijk bestaan moesten hebben, voor zover zij niet het getal der doden groter maakten.

[Charlotte]

Hij zette twee evenwijdige strepen boven elkaar, met ertussen een klein luchtkussentje. Ziezo, na zo'n 5500 jaar wordt dat wel eens tijd.
En natuurlijk moet ik min een vlieg toevoegen aan drie vliegen om er maar twee te kunnen opvreten, zei de spin, langs zijn lippen likkend.

[Napoleon]

Hoewel het missen van de deadline hem vast een uitbrander van de hoofdredacteur op zou leveren, hield de zojuist overboord geslagen journalist zich meer bezig het produceren van een deugdelijk stel kieuwen, daar het zeezouten golvendek zich reeds boven hem sloot. Hij sloeg dan ook helemaal geen acht op de haai die zijn zinnen gezet had op het 18 karaats gouden horloge, en als een vleugelloze aasgier lag te wachten tot de drenkeling zijn laatste blub geblubt had.

[The_hacker91]

Met twee flinke sprongen stond ik voor de radio. Met afkeer bekeek ik hem. Het was een oude grijze gettoblaster, vol stickers en sigarettenas. Het ding braakte iets uit wat nog het meeste leekt op een bovengrondse kernproef zonder melodie. Met een resoluut gebaar zette ik het ding stop. Een ijzige stilte volgde. Iedereen die in de kamer aanwezig was draaide zijn hoofd in mijn richting. Met een doodbedaard gezicht zocht ik in de stapel cd’s naast de radio naar iets beters. Even later klonken de hoopvolle klanken van Jimmy Page’s gitaar door de kamer. Dat was teveel voor de andere gasten. Eensgezind werd ik de deur uitgewerkt.

[Charlotte]

'Kijk, mama, een prestidigitateur!' riep het meisje, en ze trok haar moeder mee naar de overkant, waar de hypnotische walm hen onmiddellijk omving. Het was heet en de waterplassen kregen allerlei kleuren. Toen het meisje erin keek zag ze de ronde buizen van het grote gebouw erin weerspiegelen. Ze boog zich en dronk gulzig.

[Stefanus]

Dromend van een nieuw einde tuimelde hij langs de verloren diepten van weleer. Hartverscheurend vocht zijn flamboyante zak hooi in het broodrooster. Verward in de kluwen van de tragedie zwalkte hij de stranden langs, op zoek naar de speld.

[Collateral]

'Waarom een gitaar,' fulmineerde Wijnand, 'als het ook met een broodmes kan?'
Tot zover, dacht hij toen. Vroeger was hij bang voor gitaren, maar dat was over. Nochtans, bedacht hij zich, speelde ik op de mijne dat het de buren een lieve lust was. Zulk een lieve lust dat ze hem erom lastig vielen, maar liever een lastige buur dan de warme bakker aan de telefoon. Wie om waarheid komt bij een warme bakker komt geheid bedrogen uit, en voor de rest geen woord.

[Collateral]

Tijdens gepraat over belastingtoeslagen was de chips onderweg naar morgen.

[Charlotte]

Het was niet iets nieuws. Het was enkel een zwevend veertje op weg naar een convectiestroom, onderwijl stoom afblazend met de hoogdravende woorden: 'Mijne hoogheid! Wat een hitte!'. Dit en alles was wat zich midden in de aarde afspeelde.

[Othello]

Terwijl Hilbrand amechtig in zijn navelholte peuterde, flubberde de vetkwab op zijn onderrug goedkeurend heen en weer.

[leclerc]

De ijzeren teef haalde haar inspiratie wat betreft haar meningsvorming uitsluitend uit de visuele roddelrubrieken van het door de overheid gesponsorde establishment.

[scape]

De horizon van haar blikveld, oneindig wijds als het victoriameer. Werd bruut vervuild door haar vrienden, die van over de magere brug.

[leclerc]

Gelukkig werd deze ebbenhouten Pinokkio in de armen gesloten door Gepetto met de cowboyhoed.

[scape]

De uitverkorene brak verder los, ontsteeg. Maar leegte was niet voelbaar in het klootjesvolksteegje.

[Othello]

'Wat zou dat?' kefte de pizzakoerier, en zij trapte een deuk in het pakje boter.