Ik vind het ook moeilijk te geloven dat er echt vrouwen zijn die dus echt van hun kind af willen zonder verdriet in hun hart. In die zin begrijp ik TT wel en ook zoals Jael het verwoordt. Ik denk ook dat TT het ook zo bedoelt. (?) Onvoorstelbaar dat je geen gevoelens voor je eigen kind hebt. En zolang die er wel zijn vind ik het onaanvaardbaar dat je je kind weggeeft, om wat voor reden dan ook. Bijv. financieel gezien of andere omstandigheden (weet ff geen andere) Daar heb ik dan weer een hele filosofie bij maargoed, dat ff terzijde.
Maar als het echt zo is dat die vrouwen bestaan en ECHT niks met hun kind te maken willen hebben en letterlijk aan hun lot overgelaten worden, is dat dieptriest natuurlijk en is het maar goed dat de mogelijkheid van adoptie er is. Zodat die kinderen toch liefde mogen krijgen, en ik vind het mooi zoals Galateia en LauraC dat beschrijven! Ik kan me voorstellen dat het een heel mooie opdracht is die veel voldoening geeft.
