Henkie schreef:Heb je dat gevoel ook bij Psalm 103:8? Als we aan het zingen zijn over de dood en niemand barst in tranen uit? Of tijdens een boetpsalm?
Ik word altijd een beetje moe van die selectieve verontwaardiging over het niet uitbundig genoeg zingen van een lied. Het gaat om hoe het in je hart leeft. Als dat er uitbundig uitkomt, prima.
Dit is mij uit het hart gegrepen.
Want ook: als het geheel niet in je karakter zit om te klappen, te springen - moet dat dan?
We mogen toch zijn wie we zijn in een dienst?